Ministeriële omzendbrief betreffende het koninklijk besluit van 22 mei 2019 betreffende de noodplanning en het beheer van noodsituaties op het gemeentelijk en provinciaal niveau en betreffende de rol van de burgemeesters en de provinciegouverneurs in geval van crisisgebeurtenissen en -situaties die een coördinatie of een beheer op nationaal niveau vereisen

bron: federale overheidsdienst volksgezondheid, veiligheid van de voedselketen en leefmilieu en federale overheidsdienst binnenlandse zaken

numac: 2024006006

pub.: 13/06/2024

prom.: 14/05/2024


staatsblad: https://www.ejustice.just.fgov.be/cgi/article_body(...)

Deze tekst annuleert en vervangt de publicatie van 7 juni 2024 met numac 2024/005022.

Om een goede vertegenwoordiging te garanderen van de actoren die betrokken zijn bij de lokale noodplanning, wordt volgende minimumsamenstelling aanbevolen: - de burgemeester; - de noodplanningscoördinator zoals bedoeld in punt 2.2., aangeduid door de burgemeester; - de zonecommandant van de bevoegde hulpverleningszone of een door hem aangeduide vertegenwoordiger; - de federaal gezondheidsinspecteur (FGI), bijgestaan door de Psychosociaal Manager (PSM) of elke andere vertegenwoordiger van discipline 2 aangeduid door de FGI; - de Verantwoordelijke Psychosociaal Hulpverleningsnetwerk (V-PSH) die overeenkomstig het psychosociaal interventieplan (PSIP)4 van discipline 2 is aangeduid; - de korpschef van de bevoegde politiezone of een officier die door hem is aangeduid om hem te vertegenwoordigen; - de verantwoordelijke van discipline 4, aangeduid door de burgemeester; - de informatieambtenaar zoals bedoeld in punt 2.5.3.; - een vertegenwoordiger van de bevoegde noodcentrale 112.

Om de goede vertegenwoordiging te garanderen van de actoren die betrokken zijn in de noodplanning op niveau van de provincies, wordt de volgende minimumsamenstelling aanbevolen: - de gouverneur; - de noodplanningscoördinator zoals bedoeld in punt 2.2., aangeduid door de gouverneur; - de commandant(en) van de bevoegde hulpverleningszone(s) of de door zonecommandant aangeduide vertegenwoordiger(s); - de FGI bijgestaan door de PSM of elke andere vertegenwoordiger van discipline 2 aangeduid door de FGI; - een liaisonofficier van de lokale politie; - de directeur-coördinator van de federale politie; - de vertegenwoordiger van de directie Civiele Bescherming aangeduid door de directeur-generaal van de Civiele Veiligheid; - de provinciecommandant van Defensie; - de informatieambtenaar zoals bedoeld in punt 2.5.3.; - een vertegenwoordiger van de bevoegde noodcentrale 112.

De gouverneur kan daarnaast elke andere persoon uitnodigen wiens aanwezigheid hij nuttig acht voor de uitvoering van de opdrachten van de veiligheidscel (openbaar ministerie, deskundigen, uitbaters, ...). 2.1.1.3. Voorzitterschap Het voorzitterschap van de veiligheidscel wordt uitgeoefend door respectievelijk de burgemeester en de gouverneur. De voorzitter is verantwoordelijk voor het organiseren van de vergaderingen.

In dit kader neemt de veiligheidscel deel aan volgende opdrachten: - de identificatie van de risico's die op het grondgebied aanwezig zijn en de communicatie over deze risico's; - de analyse van de geïdentificeerde risico's op het grondgebied, en het bepalen van de prioritaire acties die op basis van deze risicoanalyse moeten ondernomen worden; - op basis van de identificatie en analyse van de aanwezige risico's bepalen hoeveel arbeidstijd de noodplanningscoördinator moet besteden aan zijn taken, zodat deze volledig en doeltreffend kunnen worden uitgevoerd; - de uitwerking van nood- en interventieplannen (NIP)5 opvolgen; - het aannemen van NIP en deze desgevallend overmaken aan de bevoegde overheid voor goedkeuring conform punt 2.3.6. Goedkeuring; - erop toezien dat de disciplines elk hun monodisciplinair interventieplan6 uitwerken en actualiseren en hun wettigheid, hun overeenstemming met de NIP en de interacties met de andere disciplines nagaan; - de conformiteit controleren van de interne noodplannen met het betrokken bijzonder nood- en interventieplan (BNIP)7 dat de overheid opstelt voor een specifiek risico; - het bespreken van de voorafgaandelijke communicatie aan de bevolking over (lokale) risico's in het kader van een weerbare samenleving; - de overheid adviseren over de installatie en de goede werking van de nodige infrastructuur voor het beheer van noodsituaties, zoals beschreven in punt 3.3.2.2., met name door de noden van de disciplines mee te delen; - de informatiedoorstroming voorbereiden met de andere overheden/actoren, via o.a. het nationaal veiligheidsportaal; - het plannen en het uitwerken van een multidisciplinair oefenbeleid, en het ter beschikking stellen van afgevaardigden die helpen bij de organisatie en uitwerking van oefeningen; - de multidisciplinaire risicoanalyse en het nemen van preventieve maatregelen in het kader van de organisatie van grote evenementen, behalve als de overheid deze taak aan een ander multidisciplinair orgaan heeft gedelegeerd; - het bespreken van de evaluatie van reële noodsituaties, evenementen en oefeningen en het opvolgen van actiepunten die daaruit voortvloeien; - de noodplanning actualiseren en op regelmatige basis bijwerken in functie van de op het grondgebied aanwezige risico's en op basis van de evaluaties van reële noodsituaties en oefeningen. 2.1.3. Samenwerking Bij het uitvoeren van haar opdrachten kan de gemeentelijke veiligheidscel verregaand samenwerken met de veiligheidscellen van andere gemeenten in een gemeenschappelijke veiligheidscel.

In het kader van samenwerking tussen gemeenten is het mogelijk om veiligheidscellen permanent samen te brengen om hun taken inzake noodplanning uit te oefenen en algemene beleidsaspecten te bespreken die anders in elke gemeentelijke veiligheidscel apart worden aangekaart. Daarnaast kunnen ook ad hoc gemeenschappelijke veiligheidscellen georganiseerd worden, zoals bijvoorbeeld naar aanleiding van grote evenementen of risico's die potentieel gevolgen hebben op het grondgebied van verschillende gemeenten.

Bij aanvang van een structurele samenwerking tussen verschillende veiligheidscellen, worden de nodige praktische afspraken gemaakt in de vorm van een samenwerkingsakkoord en/of een huishoudelijk reglement.

Hierin verduidelijkt men idealiter volgende zaken: - de samenstelling van de gezamenlijke veiligheidscel (met alle betrokken burgemeesters en noodplanningscoördinatoren); - de wijze waarop de voorzitter wordt aangeduid; - de persoon die de rol van secretaris zal opnemen; - de vergaderlocatie en -frequentie; - de verdeling van de lasten (zowel materieel als financieel); - de minimale uitrusting van het vergaderlokaal; - de manier waarop het huishoudelijk reglement kan gewijzigd worden; - de taakbeschrijving van de noodplanningscoördinator/de taakverdeling tussen de noodplanningscoördinatoren; - de taakbeschrijving van de lokale actoren waarmee de noodplanningscoördinator nauw samenwerkt (informatieambtenaar, V-PSH, vertegenwoordiger van discipline 4, ...) en hun onderlinge taakverdeling.

Deze samenwerking neemt niet weg dat elke gemeente over een algemeen nood- en interventieplan moet beschikken (ANIP). 2.2. Noodplanningscoördinator 2.2.1. Functiebeschrijving en takenpakket De noodplanningscoördinator is de referentiepersoon van de overheid die bevoegd is voor de noodplanning. In die hoedanigheid analyseert hij de behoeften op vlak van noodplanning op basis van een opvolging van de actualiteit, de evolutie van de risico's en van de toepasselijke regelgeving, opgedane ervaringen en technologische vooruitgang om de bevoegde overheid te adviseren over de te nemen stappen en om de werkzaamheden van de veiligheidscel te ondersteunen.

De taken die de noodplanningscoördinator vervult tijdens het crisisbeheer en de herstelperiode worden respectievelijk onder punt 3.3.2.4. en punt 4.2. van deze omzendbrief beschreven. 2.2.2. Profiel van de noodplanningscoördinator9 Het is de verantwoordelijkheid van elke bevoegde overheid om een functieomschrijving te ontwikkelen die is aangepast aan haar specifieke behoeften, waarbij zoveel mogelijk rekening wordt gehouden met de aanbevelingen hieronder.

Gezien de talrijke opdrachten van de noodplanningscoördinator, is het aanbevolen deze functie voltijds uit te oefenen, of in ieder geval te combineren met andere verantwoordelijkheden die veiligheidsgerelateerd zijn. Het is ook belangrijk dat de noodplanningscoördinator een vertrouwensrelatie kan opbouwen met de bevoegde overheid.

De burgemeesters die - rekening houdend met de analyse van de risico's op het grondgebied van hun gemeente en het advies van hun veiligheidscel over hoe daarop te reageren - van mening zijn dat het aanstellen van een voltijdse noodplanningscoördinator niet gerechtvaardigd is, kunnen voortaan een noodplanningscoördinator delen met één of meerdere andere gemeenten (zie punt 2.2.5. Samenwerking).

Deze oplossing laat toe dat de noodplanningscoördinator zich specialiseert in dit vakgebied.

De noodplanningscoördinator beschikt minstens over een basiskennis van: - de risicoanalyse; - de noodplanning en het beheer van noodsituaties; - de werking van de disciplines; - de lokale context en de werking van de lokale besturen, de instellingen en het lokaal sociaal weefsel.

De noodplanningscoördinator garandeert een multidisciplinaire manier van werken in onderling overleg. Bij het ondersteunen en adviseren van de bevoegde overheid dient de noodplanningscoördinator rekening te houden met de belangen, noden en werkwijzen van alle disciplines. Om die reden kan een professioneel actief lid van een discipline, ondanks zijn ervaring en competenties, geen noodplanningscoördinator zijn. 2.2.3. Opleiding De noodplanningscoördinator moet zijn kennis en kunde inzake noodplanning en crisisbeheer up-to-date houden. Daarvoor moet de noodplanningscoördinator regelmatig de nodige opleidingen over noodplanning en crisisbeheer volgen, met inbegrip van praktische opleidingen, gericht op vaardigheden, seminaries, studiedagen, enz.

Deze vorm van samenwerking heeft bepaalde voordelen naast de voor de hand liggende schaalvoordelen. De samenwerking tussen gemeenten en het bundelen van middelen wordt aangemoedigd, vooral wanneer daarmee wordt beoogd de noodplanning en het crisisbeheer verder te professionaliseren door de noodplanningscoördinatoren de tijd te geven zich uitsluitend met deze zaken bezig te houden.

Door de functie uit te oefenen voor verschillende gemeentes tegelijk kan de noodplanningscoördinator meer tijd besteden aan de materie en zijn kennis sneller ontwikkelen. Dat zal hem ook toelaten een netwerk van noodplanningsactoren op te bouwen of te versterken voor de verschillende gemeenten.

Een dergelijke vorm van samenwerking vergemakkelijkt tevens de uitwisseling van goede praktijken en de harmonisatie van de noodplanning van de verschillende gemeenten.

Om een intergemeentelijke samenwerking inzake noodplanning succesvol te laten verlopen moeten er echter een aantal principes gerespecteerd worden: - De noodplanningscoördinator moet lokaal verankerd zijn. Hij moet over voldoende relevante kennis beschikken over het grondgebied waarover hij verantwoordelijk is en over de bevoegde overheden en partners waarmee hij zal samenwerken. Wanneer een noodplanningscoördinator moet instaan voor de ondersteuning van burgemeesters uit teveel verschillende gemeenten kan dit ervoor zorgen dat hij te weinig weet over de specifieke noden, gevoeligheden en risico's van het grondgebied waarvoor hij verantwoordelijk is. Door de lokale inzet en betrokkenheid bij de dagelijkse werking van bevoegde overheden, ontstaat een vertrouwensband tussen burgemeester, noodplanningscoördinator en disciplines die cruciaal is tijdens het beheer van noodsituaties. - De schaal waarop de samenwerking wordt georganiseerd, wordt best bepaald in overleg met de veiligheidscel(len) en aan de hand van een risicoanalyse10 op basis van volgende afgewogen parameters: inwoneraantal, oppervlakte, evenementen, industrie, transport (snelwegen, kanalen/rivieren, spoorwegen, pijpleidingen), scholen (campussen en aantal leerlingen), woonzorgcentra en andere collectiviteiten. - Dezelfde parameters kunnen gebruikt worden om duidelijke afspraken te maken over de bezetting, arbeidstijden, verzekering en financiering van de intergemeentelijke noodplanningscoördinator. Deze afspraken worden schriftelijk geformaliseerd conform de regionale regelgeving inzake intergemeentelijke samenwerking. 2.2.5.2. Ondersteuning door noodplanningscoördinatoren van andere overheden tijdens een noodsituatie Gezien de vele taken die in het kader van het beheer van een noodsituatie moeten worden uitgevoerd, is het belangrijk dat de noodplanningscoördinator kan vertrouwen op een netwerk van medewerkers en/of partners die hem kunnen ondersteunen in de uitvoering van zijn taken.

Om die reden is het aanbevolen om ondersteuningsteams bestaande uit lokale personeelsleden op te richten en op te leiden. Het kan tevens aangewezen zijn om samenwerkingsovereenkomsten te sluiten met andere gemeenten of met de bevoegde gouverneur.

Bovendien bestaan er op supralokaal niveau ondersteuningsteams en -netwerken van noodplanningscoördinatoren. Het is aanbevolen aan de burgemeesters om contact op te nemen met de federale diensten van de gouverneurs en met het Nationaal Crisiscentrum (NCCN) om informatie te verkrijgen over de verschillende bestaande regelingen.

Opgelet, zoals de term zelf aangeeft kunnen de ondersteuningsteams enkel voor ondersteunende taken in het crisisbeheer worden ingezet.

De identificatiekaart bevestigt dat de titularis de functie van noodplanningscoördinator bij de op de kaart vermelde bevoegde overheid uitoefent. Met behulp van deze identificatiekaart kan de titularis zich legitimeren in zijn hoedanigheid als noodplanningscoördinator bij de personen en diensten die betrokken zijn bij de noodplanning en het crisisbeheer.

Als de Dir-CP-Ops zijn aanwezigheid in de CP-Ops toelaat, kan de noodplanningscoördinator zich met behulp van de identificatiekaart bij discipline 3 identificeren om toegang te krijgen tot de CP-Ops.

De bevoegde overheid ziet erop toe dat de noodplanningscoördinator over een persoonlijke identificatiekaart beschikt om zijn werkzaamheden te vergemakkelijken. 2.3. Algemeen nood- en interventieplan (ANIP)/ Bijzonder nood- en interventieplan (BNIP) 2.3.1. Onderscheid Algemeen nood- en interventieplan / Bijzonder nood- en interventieplan Elke burgemeester en elke gouverneur dient een algemeen nood- en interventieplan (ANIP) te ontwikkelen dat de algemene richtlijnen en noodzakelijke informatie bevat die nodig zijn om noodsituaties te beheren op zijn grondgebied11. Het ANIP moet een antwoord bieden op een maximaal aantal risico's en zo breed mogelijk worden opgesteld.

Aan het ANIP kunnen eventueel specifieke fiches betreffende bijzondere risico's/procedures worden toegevoegd.

De nucleaire noodplanningszones zijn vastgelegd in het koninklijk besluit van 1 maart 2018 tot vaststelling van het nucleair en radiologisch noodplan voor het Belgische grondgebied13.

De noodplanningszone mag niet verward worden met de reflexzone, afgebakend door de reflexperimeter (zie punt 3.2.5.1.Reflexperimeter).

De reflexzone is het gebied dat het dichtst bij de bron van het gevaar ligt, of bij de plaats van de noodsituatie waar een zeer groot gevaar voor de interventiediensten aanwezig is of kan worden verwacht. Deze zone, die in het kader van een BNIP vooraf bepaald kan worden, wordt ingesteld in afwachting van de precieze bepaling van de interventiezone door de Dir-CP-Ops.

De noodplanningszone mag ook niet worden verward met de interventiezone (zie punt 3.2.5.2. De interventiezone). Die zone wordt afgebakend op basis van een concrete noodsituatie volgens de instructies van de Dir-CP-Ops en daarin worden de nodige maatregelen genomen en uitgevoerd om de noodsituatie te beheren. Afhankelijk van de omstandigheden van de noodsituatie zal de interventiezone niet noodzakelijkerwijs samenvallen met de reflex- of de noodplanningszone die in de plannen is gedefinieerd. 2.3.4. Actualisatie en herziening Het ANIP en de eventuele BNIP moeten regelmatig geactualiseerd worden zodat bijvoorbeeld de alarmeringsschema's up-to-date zijn.

De inhoud van de NIP moet ook op regelmatige basis herzien worden om hun efficiëntie te garanderen. Dit gebeurt na het evalueren van oefeningen en het beheer van noodsituaties. Het is aanbevolen om minstens om de 5 jaar een diepgaande herziening van het nood- en interventieplan te voorzien. 2.3.5. Goedkeuring Krachtens artikel 9 van de wet van de 15 mei 2007 betreffende de civiele veiligheid, worden de gemeentelijke ANIP door de gouverneur en de provinciale ANIP door de minister tot wiens bevoegdheid Binnenlandse Zaken behoort, goedgekeurd. Bij een actualisatie is de goedkeuring enkel vereist wanneer een herziening betrekking heeft op substantiële elementen van het plan, waarvan de wijzigingen gevolgen hebben voor de organisatie van de beleidscoördinatie en de belangrijkste beginselen van multidisciplinaire interventies.

Voor wat de BNIP betreft, is de goedkeuringsprocedure enkel nog van toepassing op de BNIP waarvoor de wetgeving de goedkeuring door de hogere overheid voorziet.

De goedkeuring van de provinciale nood- en interventieplannen door de minister tot wiens bevoegdheden Binnenlandse Zaken behoort, gebeurt conform de procedure die in de bijlage betreffende de goedkeuring van de provinciale nood- en interventieplannen is opgenomen. 2.3.6. Gebruik van het nationaal veiligheidsportaal a) Verspreiden van de NIP: De bevoegde overheden zijn verplicht hun NIP via het nationaal veiligheidsportaal te delen met de overheden en diensten die als publieke taak het beheer van noodsituaties hebben.Alle wijzigingen in de NIP moeten ook in het nationaal veiligheidsportaal worden ingevoerd. b) Opstellen van de NIP: Het nationaal veiligheidsportaal bevat ook een online tool voor het opstellen van een NIP.Het gebruik van dit instrument is niet verplicht. Met behulp van dit instrument kunnen de bevoegde overheden hun NIP rechtstreeks in het nationaal veiligheidsportaal opstellen, wijzigen en delen. Het gebruik van het nationaal veiligheidsportaal voor het opstellen van de NIP zal de naleving door de bevoegde overheden dan ook vergemakkelijken. 2.4. Monodisciplinaire interventieplannen14 Elke discipline stelt een monodisciplinair interventieplan op dat de interventiemodaliteiten regelt van die discipline in overeenstemming met het gemeentelijk of provinciaal ANIP. Het monodisciplinair interventieplan wordt opgesteld op het niveau waarop de discipline georganiseerd is. Sommige disciplines hebben bovenlokale monodisciplinaire plannen die naar het lokale niveau moeten worden vertaald..

In het monodisciplinair interventieplan worden de procedures en eventuele afspraken vastgelegd over onder andere: - de alarmering en activatie van het plan; - de veiligheidsmaatregelen (persoonlijke beschermingsmiddelen, veiligheidsafstanden, etc.) voor intervenanten; - de opschaling en de versterkingen; - de taakverdeling; - de communicatie binnen de discipline; - de bevelvoering en de bevelsoverdracht in de verschillende fasen; - de vertegenwoordiging van de discipline in de CP-Ops en het coördinatiecomité; - de middelen die onmiddellijk kunnen worden ingezet of als reserve beschikbaar zijn.

Bijzondere aandacht dient te gaan naar de vertaling van de multidisciplinaire samenwerking en de interactie en communicatie met de andere disciplines en de bevoegde overheid, zoals geregeld in het ANIP. Op voorwaarde dat elke interventiedienst eerst haar prioritaire opdrachten binnen een specifieke discipline uitvoert, kan men meehelpen en/of meewerken aan de uitvoering van de opdrachten van andere disciplines, afhankelijk van de resterende menselijke en materiële middelen. Daarom is het nodig dat reeds in de fase van de redactie van de plannen multidisciplinair overleg wordt gepleegd in de schoot van de veiligheidscel.

In concreto moeten de monodisciplinaire interventieplannen toelaten: - om alle maatregelen te treffen die nodig zijn om de opdrachten, de leiding en de coördinatie van de verschillende intervenanten van de discipline te waarborgen, zonder daarom te moeten wachten op de eventuele ontplooiing van een CP-Ops en/of van een coördinatiecomité; - om snel, gestructureerd en goed voorbereid te reageren met oog voor de grootst mogelijke kwaliteit en continuïteit; - dat de operationele directeur van de discipline monodisciplinair opschaalt wanneer de aanwezige middelen (personeel en materiaal) ontoereikend blijken om de noodsituatie te beheren; - om de interdisciplinaire samenwerking te organiseren.

Voor wat de monodisciplinaire interventieplannen van discipline 1, 3 en 4 betreft, wordt verwezen naar de monodisciplinaire bijlage van deze omzendbrief en voor wat discipline 2 betreft, naar de monodisciplinaire interventieplannen op nationaal niveau (medisch interventieplan (MIP)15, PSIP16, sanitair interventieplan en het plan voor risicomanifestaties (PRIMA)).

In die context is discipline 5 verantwoordelijk voor het ontwikkelen, opstellen en uitvoeren van een risicocommunicatiestrategie die binnen de veiligheidscel wordt besproken en door de bevoegde overheid wordt goedgekeurd. Dit houdt onder meer in dat het publiek bewust gemaakt wordt van de verschillende risico's die zich op het grondgebied van de gemeente of de provincie voordoen, de potentiële gevolgen ervan en de maatregelen die door iedereen moeten worden genomen om deze risico's te vermijden of de gevolgen ervan te beperken.

De risicocommunicatiestrategie vervult een drievoudige rol met een positieve impact op het crisisbeheer: - pedagogisch: de bevolking informeren en sensibiliseren over de geïdentificeerde risico's in haar omgeving; - veerkrachtig: de bevolking bewustmaken van de acties die toelaten om de impact van die risico's te beperken; - relationeel: bijdragen aan het vertrouwen tussen overheden, interventiediensten en bevolking.

Het doel is om de bevolking te sensibiliseren over het feit dat ze een rol te spelen heeft voor haar eigen veiligheid en die van haar naasten door deel te nemen aan een collectieve risico- en crisisbeheerscultuur.

De risicocommunicatie dient een zo volledig mogelijk beeld en een objectieve evaluatie van de risico's te geven om burgers toe te laten de situatie in hun leefomgeving correct in te schatten. De lokale bevolking dient op gepaste wijze door de bevoegde overheid geïnformeerd te worden over: - de risico's waaraan ze kan worden blootgesteld; - de preventieve maatregelen genomen door de bevoegde overheden om die risico's te beperken; - de acties van de overheden bij noodsituaties; - de alarmerings- en informeringsmodaliteiten van de bevolking bij een noodsituatie; - de relevante acties die de bevolking voor, tijdens of na een noodsituatie kan ondernemen.

De coherentie van de berichten en acties die op alle niveaus verspreid worden, is essentieel voor de doeltreffendheid ervan en de wederzijdse versterking. Op die manier kan een risicocultuur ontstaan die kan leiden tot een versterkte zelfredzaamheid van de burger.

De informatieverspreiding kan op verschillende manieren gebeuren.

Voorbeelden zijn de website van de overheid, campagnes via sociale media (het is belangrijk dat dezelfde informatiekanalen die tijdens een crisis worden gebruikt, ook worden gebruikt voor risicocommunicatie), lokale nieuwsbrieven, posters, informatiesessies en acties steunend op het sociale, educatieve, verenigings- of gemeenschapsweefsel, met als doel alle lagen van de bevolking te bereiken (doelgroepen).

Bij elke communicatie in verband met risico's die onder de bevoegdheid van de gefedereerde entiteiten vallen (overstromingen, sanitaire problemen te wijten aan een of meerdere infectieuze agentia, sanitaire voorzieningen, droogte, milieuverontreiniging, etc.) zorgt de bevoegde overheid ervoor dat zij over voldoende relevante gevalideerde informatie beschikt, in nauw overleg met de betrokken gefedereerde entiteiten. 2.5.2. Monodisciplinair interventieplan van discipline 5 De organisatie van de crisiscommunicatie is op voorhand vastgelegd in het monodisciplinair interventieplan voor discipline 5, dat wordt goedgekeurd door de bevoegde overheid en haar veiligheidscel.

Het monodisciplinair interventieplan D5 bevat onder andere de volgende elementen: - de opdrachten van discipline 5, haar samenstelling, taakverdeling en alarmering; - de identificatie van de personen die de functies van Dir-D5 en Dir-Info kunnen uitoefenen; - de wijze waarop de bevolking in een noodsituatie kan worden gealarmeerd en geïnformeerd (BE-Alert, sociale media, informatienummer, specifieke kanalen,...); - de coördinatie tussen de verschillende overheden, diensten en partners die bij discipline 5 betrokken zijn; - de coördinatie met de andere disciplines, waaronder met discipline 2, in het bijzonder voor wat informatie aan getroffenen en hun verwanten betreft; - de organisatie van de relaties met de media; - de praktische informatie: perslijsten, loginprocedures voor digitale tools, ... 2.5.3. Informatieambtenaar 2.5.3.1. Functiebeschrijving en takenpakket informatieambtenaar De bevoegde overheid duidt een informatieambtenaar aan om hem te ondersteunen bij de coördinatie van de taken van discipline 5. Hij is belast met de voorbereiding van de risicocommunicatie en de mogelijke antwoorden daarop. Hij coördineert het opstellen van het monodisciplinair interventieplan D5 onder de verantwoordelijkheid en het gezag van de bevoegde overheid.

De informatieambtenaar werkt nauw samen met de bevoegde overheid, de noodplanningscoördinator en de andere disciplines in de schoot van de veiligheidscel. De ontwikkeling van een goed netwerk tussen de verschillende actoren van discipline 5 is een essentieel onderdeel van de taken van de informatieambtenaar. In het kader van een noodsituatie voert de informatieambtenaar de taken uit die hem worden toegekend door het monodisciplinair interventieplan D5, desgevallend als Dir-Info of Dir-D5. 2.5.3.2. Profiel van de informatieambtenaar Het is de verantwoordelijkheid van elke bevoegde overheid om een functieomschrijving te ontwikkelen die is aangepast aan haar specifieke behoeften, waarbij zoveel mogelijk rekening wordt gehouden met onderstaande aanbevelingen.

Net als de noodplanningscoördinator moet de informatieambtenaar iemand zijn die de lokale context van de gemeente of de provincie waar hij of zij zijn of haar taken uitvoert goed kent en een goede vertrouwensrelatie onderhoudt met de bevoegde overheid/overheden, de verschillende disciplines en andere (communicatie)partners.

De informatieambtenaar beschikt minstens over goede redactievaardigheden en basiskennis en -competenties op volgende vlakken: - de verschillende informatiekanalen (o.a. BE-Alert); - het gebruik van sociale media; - de principes van het crisisbeheer in België; - de lokale context en de werking van de betrokken gemeente of diensten van de gouverneur. 2.5.3.3 Opleiding Zoals aanbevolen voor de noodplanningscoördinator, is het aan te raden de informatieambtenaar de mogelijkheid te bieden regelmatig deel te nemen aan opleidingen, met inbegrip van vaardigheidstrainingen, workshops, seminaries, studiedagen, enz.

Het is ook essentieel om ervaring op te doen door actief deel te nemen aan (mono- of multidisciplinaire) oefeningen. Tijdens een monodisciplinaire oefening kan er gefocust worden op een of meerdere aspecten van discipline 5 (zoals bijvoorbeeld het gebruik van alarmerings- en informatiemiddelen, media- en sociale media monitoring, de redactie van de inhoud, de rol van de woordvoerder, ...). Het is belangrijk om realistische oefendoelen op te stellen die afgestemd zijn op het ontwikkelingstraject van discipline 5. 2.5.3.4. Continuïteit van de dienstverlening De bevoegde overheid zal ervoor zorgen dat de taken van discipline 5 permanent kunnen worden gewaarborgd. Het is aanbevolen een wachtrol- of vervangingssysteem op te zetten binnen de overheid, met name, voor het geval van onbeschikbaarheid of afwezigheid. Hiertoe kunnen ook overeenkomsten tussen lokale overheden worden gesloten. Het is belangrijk om het onderscheid tussen vervanging en versterking voor ogen te houden. In geval van een vervanging is het noodzakelijk dat de vervangende informatieambtenaar minstens vertrouwd is met de lokale context.

In het geval van een versterking is de lokale verankering van minder groot belang zoals uitgelegd in volgend punt. 2.5.3.5. Samenwerking Om over voldoende opgeleide medewerkers te beschikken tijdens een noodsituatie, kunnen er intergemeentelijke afspraken gemaakt worden.

Door dergelijke afspraken kunnen gemeenten bijstand verlenen inzake crisiscommunicatie tijdens een noodsituatie. Dergelijke samenwerkingen moeten vooraf worden gemaakt en schriftelijk worden opgesteld. Ook als er overeenkomsten bestaan, is elke gemeente verplicht om iemand aan te wijzen voor D5.

Om een optimale informatieverstrekking aan de bevolking te garanderen tijdens een noodsituatie, volstaat één informatieambtenaar niet. Net zoals bijvoorbeeld de hulpverleningsdiensten en de geïntegreerde politie versterking kunnen vragen van andere interventiekorpsen, kan discipline 5 ook een beroep doen op extra ondersteuning voor de crisiscommunicatie.

Naast lokale samenwerkingsinitiatieven, kan bij het Nationaal Crisiscentrum, via de federale diensten van de gouverneur, ook 24/7 een beroep gedaan worden op de ervaren crisiscommunicatoren van het Team D517 voor ondersteuning tijdens noodsituaties. De leden van het Team D5 kunnen op verzoek en onder verantwoordelijkheid van de bevoegde overheid worden geactiveerd en ingeschakeld om de Dir-D5 en de Dir-Info te ondersteunen bij de uitvoering van hun opdrachten.

Opgelet, zoals de term zelf aangeeft kunnen de ondersteuningsteams enkel voor ondersteunende taken in het crisisbeheer worden ingezet.

De identificatiekaart bevestigt dat de titularis de functie van Dir-D5 bij de op de kaart vermelde bevoegde overheid uitoefent. Met behulp van deze identificatiekaart kan de titularis zich legitimeren in zijn hoedanigheid als Dir-D5 bij de personen en diensten die betrokken zijn bij de noodplanning en het crisisbeheer.

De bevoegde overheid ziet erop toe dat de Dir-D5 over een persoonlijke identificatiekaart beschikt om zijn werkzaamheden te vergemakkelijken. 2.6. Psychosociale opvang van getroffenen in de gemeente De organisatie van de eerste opvang van getroffenen na een noodsituatie is een verantwoordelijkheid van de gemeente.

Overeenkomstig de omzendbrief betreffende het PSIP18, moet de gemeente: - een psychosociaal luik toevoegen aan het ANIP door een lokaal psychosociaal interventieplan (lokaal PSIP) op te stellen, op basis van de aanbevelingen van de FOD Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen en Leefmilieu, dat onder meer het volgende omvat: o de plaatsen waar de door het PSIP voorziene structuren (onthaalcentrum, herbergingscentrum, Centraal Informatiepunt en werkcel D2) zullen worden opgezet en de elementen die nodig zijn voor de voorbereiding van deze plaatsen voordat zij daadwerkelijk worden gebruikt19 ; o vooraf bepaalde contacten waar men in een noodsituatie terecht kan om bepaalde te voorziene praktische problemen op te lossen (b.v. een overzichtslijst van huisartsen en apothekers op afroep, structuren die maaltijden, dekens, kleding, tolken, huisdierenopvang, ... kunnen leveren). - een psychosociaal hulpverleningsnetwerk oprichten en daarvoor een verantwoordelijke: (de verantwoordelijke psychosociaal hulpverleningsnetwerk, zie punt 2.6.1.) aanduiden. 2.6.1. Verantwoordelijke van het psychosociaal hulpverleningsnetwerk 2.6.1.1. Functiebeschrijving en takenpakket Elke gemeente benoemt minstens één verantwoordelijke psychosociaal hulpverleningsnetwerk (V-PSH) en een plaatsvervanger. Deze persoon komt uit de lokale administratie en kan niet tegelijkertijd de noodplanningscoördinator zijn.

De taken van de V-PSH inzake noodplanning omvatten volgende aspecten: - het opstellen van het lokaal PSIP20 op basis van federale aanbevelingen ; - het ontwikkelen van het lokale psychosociaal hulpverleningsnetwerk, bestaande uit getrainde lokale psychosociale hulpverleners (PSH-netwerk); - ervoor zorgen dat alle lokale psychosociale hulpverleners worden opgeleid. Het voorziet lokale psychosociale hulpverleners van de informatie die ze nodig hebben om hun taken uit te voeren; - deelnemen aan oefeningen en opleidingssessies.

In een noodsituatie voert de lokale verantwoordelijke psychosociaal hulpverleningsnetwerk de taken uit die hem zijn toegewezen door het psychosociale interventieplan. 2.6.1.2. Profiel van de verantwoordelijke psychosociaal hulpverleningsnetwerk21 Het is de verantwoordelijkheid van elke bevoegde overheid om een functiebeschrijving op te stellen die is afgestemd op haar specifieke behoeften, waarbij in de mate van het mogelijke rekening wordt gehouden met onderstaande aanbevelingen.

Gezien de vele taken die de V-PSH als onderdeel van zijn of haar rol heeft, wordt aanbevolen dat de aangewezen verantwoordelijke psychosociaal hulpverleningsnetwerk speciale werktijd kan reserveren voor de voorbereiding en uitvoering van het PSIP. Het is ook belangrijk dat er een vertrouwensrelatie ontstaat tussen de bevoegde overheid, de noodplanningscoördinator en de verantwoordelijke psychosociaal hulpverleningsnetwerk.

De verantwoordelijke psychosociaal hulpverleningsnetwerk heeft minstens een basiskennis van: - noodplanning; - de principes van acute psychosociale interventie in noodsituaties; - de werking van de disciplines; - de lokale context en de werking van de lokale besturen, de instellingen en het lokaal sociaal weefsel.

De verantwoordelijke psychosociaal hulpverleningsnetwerk staat in voor een multidisciplinaire manier van werken in onderling overleg. Bij het ondersteunen en adviseren van de bevoegde overheid moet de verantwoordelijke psychosociaal hulpverleningsnetwerk rekening houden met de belangen, behoeften en manieren van werken van het PSH-netwerk. 2.6.1.3. Opleiding Net als het geval is voor de noodplanningscoördinator en de informatieambtenaar, is het raadzaam om de verantwoordelijke psychosociaal hulpverleningsnetwerk regelmatig de gelegenheid te geven om deel te nemen aan opleidingen, waaronder trainingen die focussen op praktische vaardigheden, seminaries, studiedagen, workshops, enz.

Het is ook essentieel om ervaring op te doen door actief deel te nemen aan oefeningen (mono of multidisciplinair). Bij een monodisciplinaire oefening kan de nadruk liggen op een of meer aspecten van het PSIP (bv. alarmering, het openen van een opvangcentrum, eerste registratie, .... ). Het is belangrijk om oefendoelstellingen vast te leggen die realistisch zijn en aangepast aan de evolutie van het PSIP. 2.6.1.4. Continuïteit van de dienstverlening De bevoegde overheid zorgt ervoor dat de functie van verantwoordelijke psychosociaal hulpverleningsnetwerk permanent kan worden gewaarborgd. 2.6.1.5. Samenwerking De gemeenten kunnen samenwerken voor wat het lokaal PSIP betreft. Ze organiseren zich via samenwerkingsovereenkomsten: een definitieve tekst die goedgekeurd wordt door de betrokken gemeenten en die de samenwerking inzake de PSH-netwerken vastlegt om de middelen te bundelen.

Het is echter essentieel in elke gemeente over een V-PSH en een plaatsvervanger te beschikken om redenen van continuïteit van de dienstverlening zoals vermeld in punt 2.6.1.4. 2.7. Oefeningen Regelmatig oefenen is noodzakelijk zodat de betrokken actoren de kans krijgen om hun kennis om te zetten in ervaring en routine. Daarnaast zijn oefeningen noodzakelijk om de procedures en de nood- en interventieplannen te testen en te optimaliseren. Oefeningen zijn onmisbaar om onvoorziene obstakels te identificeren en informatiestromen te testen.

De veiligheidscel neemt het initiatief voor het organiseren van oefeningen om de noodplanning te testen en te evalueren. De bevoegde overheden zijn verplicht om minstens één keer per jaar een multidisciplinaire oefening te organiseren. Gemeenten kunnen samenwerken om een dergelijke oefening te organiseren of deelnemen aan een oefening georganiseerd door het provinciale of federale niveau.

Op voorwaarde dat ze het voorwerp uitmaakt van een diepgaande evaluatie conform 2.8., kan het multidisciplinaire beheer van een reële noodsituatie ook gerekend worden als een oefening. 2.7.1. Oefenbeleid en oefenkalender De bevoegde overheden dienen een evolutief en samenhangend oefenbeleid op te zetten. Het is aan te raden om verschillende aspecten van noodplanning afzonderlijk te testen in het kader van beperkte oefeningen alvorens een grootschalige test van het gehele nood- en interventieplan te organiseren.

In het kader van het oefenbeleid stellen de bevoegde overheden een oefenkalender op, en dit in nauwe samenwerking met de disciplines binnen de veiligheidscel, de andere beleidsniveaus, net als alle andere betrokken partijen, rekening houdend met alle wettelijke verplichtingen. De bevoegde overheid deelt de oefenkalender met de andere betrokken partijen via het nationaal veiligheidsportaal. 2.7.2. Soorten oefeningen Er zijn verschillende soorten oefeningen, gaande van een beperkte oefening tot een grootschalige oefening met de inzet van diensten en hun middelen op het terrein. Volgende types oefeningen kunnen zowel monodisciplinair als multidisciplinair (waarbij 2 of meerdere disciplines betrokken worden) georganiseerd worden: - Bezoek aan een risicosite (bedrijven of andere locaties): bezoek om elkaar te leren kennen, kennis van het terrein te verwerven en de actoren en personen die te maken hebben met een lokaal risico, kennis te laten maken met de noodplanning. Bij deze gelegenheid kan de beheerder van de betrokken site worden gestimuleerd om zich in overleg met de bevoegde diensten voor te bereiden op noodsituaties. - Technische oefening: oefening waarbij enkel inzet op het terrein wordt georganiseerd zonder betrokkenheid van een coördinatiecomité/ (monodisciplinaire) crisiscel of CP-Ops. - Virtuele oefening: het oefenen van specifieke vaardigheden door middel van een bepaalde virtuele applicatie en/of platformen door een of meerdere deelnemers. - Case-study (scenario based training): een oefening waarbij een crisisscenario wordt gecreëerd en verschillende actoren een reeks vragen beantwoorden over hoe de crisis zou moeten worden beheerst (rollenspel). Het scenario wordt niet in het reëel tempo uitgevoerd, op deze manier is er meer tijd om ieders rollen en de samenwerking te bespreken. - Alarmeringsoefening: testen van alarmeringsprocedures, informatie-doorstroming en beschikbaarheid van de personen die in de alarmeringsprocedure zijn opgenomen. - Table top oefening: simulatie-oefening waarbij een coördinatiecomité/een (monodisciplinaire) crisiscel/een commandopost een scenario doorloopt en waarbij de nadruk gelegd wordt op het nemen van beleidsbeslissingen en de interne werking van de betrokken crisisbeheersstructuur. - Commandopostoefening: simulatie-oefening waarbij meerdere specifieke crisisstructuren simultaan een scenario doorlopen waarbij de nadruk gelegd wordt op de commandostructuren en de informatiedoorstroming. - Terreinoefening: oefening waarbij de nadruk gelegd wordt op de ontplooiing op het terrein en waarbij alle of een gedeelte van de betrokken diensten en hun materiaal worden ingezet in combinatie met de activatie van meerdere coördinatiestructuren. 2.8. Evaluatie en opvolging van oefeningen en reële noodsituaties Elke oefening en reële noodsituatie moet geëvalueerd worden door de bevoegde overheid en de betrokken diensten in de schoot van de veiligheidscel, om een constante verbetering en actualisatie toe te laten van de noodplanning en het crisisbeheer. Het doel van de evaluatie is niet om individuele fouten aan te wijzen, maar wel om bij te leren en verbeterpunten in de bestaande nood- en interventieplannen en procedures te identificeren.

Een eerste multidisciplinaire evaluatie gebeurt bij voorkeur onmiddellijk na afloop van een oefening of een noodsituatie. Iedereen die aanwezig was in de CP-Ops of het coördinatiecomité communiceert kort zijn belangrijkste bemerkingen op het verloop van het crisisbeheer tijdens een hot wash debriefing. Hoewel een discipline uiteindelijk niet betrokken werd bij het beheer van een noodsituatie, zal de verantwoordelijke zich ter beschikking houden voor de hot wash debriefing.

Diepgaande mono- en multidisciplinaire feedback op de verschillende betrokken niveaus moet dan verzameld en geanalyseerd worden, zodat de nodige lessen kunnen getrokken worden met het oog op toekomstige noodsituaties. Het kan nuttig zijn om een blik van buitenaf te betrekken bij het evaluatieproces (een werknemer van een administratie of interventiedienst die niet betrokken was bij het beheer van de noodsituatie).

Na de evaluatievergadering wordt een verslag opgesteld. Dit verslag wordt gedeeld met, en gevalideerd door de veiligheidscel na analyse.

Het evaluatieverslag dient als basis voor een concreet actieplan dat duidelijke verbeterpunten bevat en de verantwoordelijkheden van de verschillende betrokken actoren voor de uitvoering ervan aanduidt. De veiligheidscel is verantwoordelijk voor het toezicht op de uitvoering van het actieplan. 3. Beheer van lokale noodsituaties Het beheer van noodsituaties omvat de uitvoering van een aantal taken die op operationeel niveau worden gecoördineerd door de Dir-CP-Ops en/of door de bevoegde overheid wanneer zij de fase van de beleidscoördinatie afkondigt.Dit vereist een goede communicatie tussen de verschillende coördinatieniveaus en de verschillende disciplines. 3.1. Disciplines In het kader van de noodplanning en het crisisbeheer verwijst de term "discipline" naar een functioneel geheel van opdrachten die door verschillende tussenkomende diensten worden uitgevoerd. Deze diensten kunnen opdrachten in het kader van verschillende disciplines uitvoeren.

De alarmeringsschema's, die van de commandostructuur en communicatie worden gedetailleerd beschreven in de omzendbrieven van discipline 2.

De eerste twee bovenvermelde taken worden hoofdzakelijk uitgevoerd door de operationele eenheden van de Civiele Bescherming, de hulpverleningszones en Defensie volgens het subsidiariteitsbeginsel, net als elke andere gespecialiseerde publieke31 of private dienst waarop de bevoegde overheid een beroep doet. De diensten van de Civiele Bescherming treden van ambtswege op bij noodsituaties waarbij de provinciale of de federale fase afgekondigd wordt.

De overige bovenvermelde taken worden voornamelijk uitgevoerd door de andere openbare of private diensten.

De gewesten kunnen gevraagd worden om steun aan te leveren binnen hun bevoegdheidsdomein door middel van hun coördinatiestructuren, met name le Centre régional de Crise de Wallonie (CRC-W) voor het Waals Gewest, safe.brussels voor het Brussels gewest, en door het Coördinatie- en Crisiscentrum van de Vlaamse Overheid (CCVO) voor het Vlaams Gewest.

Om deze opdrachten te volbrengen, en onverminderd de wettelijke bepalingen, zal discipline 5 volgens het werkproces crisiscommunicatie32: - de behoeften en percepties van de bevolking, de media en specifieke doelgroepen analyseren; - rekening houdend met de noodsituatie, de meest geschikte directe en indirecte communicatiekanalen gebruiken om de bevolking en de geïdentificeerde doelgroepen te informeren; - de bevolking informeren over de noodsituatie, over de genomen maatregelen door de bevoegde actoren en over de te volgen aanbevelingen voor haar veiligheid; - de pers informeren en opvangen op het terrein. 3.1.2. Operationele directie De operationele directeurs van de betrokken disciplines zijn verantwoordelijk voor de directie van operaties op het terrein voor wat betreft hun eigen discipline. De operationele directeurs van de disciplines komen samen in de CP-Ops waar zij onderling zorgen voor een geïntegreerde multidisciplinaire aanpak van de noodsituatie.

De functie van operationeel directeur van een discipline kan niet gecumuleerd worden met de functie van beleidsdirecteur of van Dir-CP-Ops.

Als een monodisciplinaire commandopost opgezet wordt, delegeert de operationele directeur van de discipline de opdracht naar een andere vertegenwoordiger van de discipline, minstens voor de duur van de periodieke overlegmomenten in de CP-Ops, om de continuïteit van de interventies te waarborgen.

Discipline 1: de hulpverleningsoperaties De operationele directie van discipline 1 berust bij de officier met de hoogste graad van de hulpverleningszone op wiens grondgebied de interventie plaatsvindt, en die aanwezig is op het interventieterrein.

Hij wordt de Dir-Bw genoemd.

Bij gelijkheid van graad is het degene met de hoogste graadanciënniteit die de post van Dir-Bw op zich neemt.

Het is bovendien mogelijk voor de commandant van de territoriaal bevoegde zone (de zone op wiens grondgebied de noodsituatie zich heeft voorgedaan) of zijn afgevaardigde, om een andere officier van zijn hulpverleningszone aan te duiden om de functie van Dir-Bw waar te nemen, indien hij inschat dat die persoon omwille van kennis, expertise of ervaring beter geschikt is om met deze specifieke noodsituatie om te gaan.

In voorkomend geval gebeurt dit overeenkomstig de bepalingen zoals beschreven in het monodisciplinaire interventieplan of in het betrokken BNIP. Discipline 2: de medische, sanitaire en psychosociale hulpverlening De operationele directie over discipline 2 berust bij de Dir-Med die voldoet aan het competentieprofiel zoals bepaald in artikel 6, § 1 van het koninklijk besluit van 2 februari 2007Relevante gevonden documenten type koninklijk besluit prom. 02/02/2007 pub. 02/03/2007 numac 2007022199 bron federale overheidsdienst volksgezondheid, veiligheid van de voedselketen en leefmilieu Koninklijk besluit tot bepaling van de functie van Directeur Medische Hulpverlening en het toepassingsgebied ervan type koninklijk besluit prom. 02/02/2007 pub. 28/12/2007 numac 2007001046 bron federale overheidsdienst binnenlandse zaken Koninklijk besluit tot bepaling van de functie van Directeur Medische Hulpverlening en het toepassingsgebied ervan. - Duitse vertaling sluiten tot bepaling van de functie van Directeur Medische Hulpverlening33, zoals gewijzigd door het koninklijk besluit van 30 december 200834 en die conform het MIP35 wordt aangeduid, rekening houdend met de geldende principes van de medische noodplanning. Voor de psychosociale opdrachten kan hij zich laten bijstaan door de verantwoordelijke psychosociaal hulpverleningsnetwerk of de eerste psychosociale intervenant aangeduid door de PSM. Discipline 3: de politie van de plaats van de noodsituatie De operationele directie over discipline 3 berust bij de Dir-Pol die het politieniveau vertegenwoordigt dat is aangeduid op basis van het monodisciplinair interventieplan van discipline 3.

Discipline 4: de logistieke steun De operationele directie van discipline 4 berust bij de Dir-Log. Deze wordt aangeduid overeenkomstig het monodisciplinair interventieplan van discipline 4.

Discipline 5: de alarmering van en de informatie aan de bevolking De operationele directie van discipline 5 berust bij de Dir-Info. Het betreft meestal een vertegenwoordiger van de bevoegde overheid of van een interventiedienst, aangeduid door de burgemeester of de gouverneur conform het monodisciplinaire interventieplan van discipline 5. De Dir-Info kan vooraf persoonlijk worden aangeduid in het lokaal monodisciplinair interventieplan van discipline 5 of kan worden gekozen op het moment zelf. Desalniettemin moet er steeds op lokaal vlak een voorafgaand akkoord over dit principe bestaan, dat opgenomen is in het monodisciplinair interventieplan van discipline 5, en moet dit besproken zijn in de veiligheidscel.

Als de operationele coördinatie niet gepaard gaat met een beleidscoördinatie, kan de woordvoerder van de hulpverleningszone of de politie de rol van Dir-Info op zich nemen en kan de Dir-CP-Ops belast worden door de bevoegde overheid met de alarmering van en de informatie aan de bevolking. Wanneer een lid van een interventiedienst wordt aangeduid als Dir-Info, wordt hij ontheven van zijn eerste functie om zich voor de duur van zijn aanstelling volledig te kunnen wijden aan de opdrachten van discipline 5. 3.1.3. Beleidsdirectie De beleidsdirecteurs van de betrokken disciplines zijn verantwoordelijk voor de beleidsmatige directie van hun eigen discipline. De beleidsdirecteurs van de verschillende disciplines komen samen in het coördinatiecomité waar zij onderling zorgen voor een geïntegreerde multidisciplinaire aanpak van de noodsituatie. In geval van afwezigheid moet elke directeur zich kunnen laten vervangen door zijn vertegenwoordiger.

De functie van beleidsdirecteur van een discipline kan niet gecumuleerd worden met de functie van operationeel directeur of Dir-CP-Ops.

Deze directeurs worden benoemd volgens de volgende regels: - De Dir-D1 is de commandant van de hulpverleningszone waar de noodsituatie zich heeft voorgedaan en/of waar de interventie plaatsvindt, of zijn afgevaardigde. - De Dir-D2 wordt bepaald op basis van het MIP en is in principe de federaal gezondheidsinspecteur. De federaal gezondheidsinspecteur of zijn vertegenwoordiger ziet toe op de uitvoering van zowel het MIP als het PSIP. Voor het psychosociale luik is de PSM verantwoordelijk voor de beleidscoördinatie van de operationalisering van de psychosociale interventie. Hij neemt deel aan het provinciaal coördinatiecomité en het gemeentelijk coördinatiecomité. In het geval waarin een provinciale fase wordt afgekondigd, kan hij onder de lokale of supralokale psychosociale intervenanten een vertegenwoordiger aanduiden in de gemeentelijke crisiscel om een psychosociale vertegenwoordiging op alle niveaus van het crisisbeheer te garanderen. - De Dir-D3 wordt bepaald op basis van de artikelen 7/1 tot 7/3 van de wet van 5 augustus 1992Relevante gevonden documenten type wet prom. 05/08/1992 pub. 21/10/1999 numac 1999015203 bron ministerie van buitenlandse zaken, buitenlandse handel en internationale samenwerking Wet houdende instemming met het Protocol houdende wijziging van artikel 81 van het Verdrag tot instelling van de Benelux Economische Unie van 3 februari 1958, opgemaakt te Brussel op 16 februari 1990 sluiten op het politieambt en de afspraken opgenomen in het monodisciplinaire interventieplan. - De Dir-D4 wordt aangeduid door de bevoegde overheid in het NIP. De Dir-D4 wordt aangeduid op basis van het monodisciplinair interventieplan. - De Dir-D5 wordt aangewezen door de bevoegde overheid overeenkomstig het NIP. 3.2. Coördinatie op het terrein 3.2.1. Voorafgaand motorkapoverleg Bij een (dreiging van een) gebeurtenis die schadelijke gevolgen voor het maatschappelijke leven veroorzaakt of kan veroorzaken, zoals een ernstige verstoring van de openbare veiligheid, een ernstige bedreiging ten opzichte van het leven of de gezondheid van personen en / of ten opzichte van belangrijke materiële belangen, en waarbij de coördinatie van de bevoegde actoren, inclusief de disciplines, is vereist om de dreiging weg te nemen of om de nefaste gevolgen van de gebeurtenis te beperken, moeten de interventiediensten die het eerst ter plaatse aanwezig zijn, de eventueel afwezige disciplines informeren en zo snel mogelijk een eerste multidisciplinair overleg (motorkapoverleg) organiseren. Dit beoogt om: o zich te informeren over de bestaande gevaren en over de omvang van de getroffen zone en een gemeenschappelijk beeld van de situatie te krijgen; o de eerste veiligheidsmaatregelen te treffen om de gevolgen van de noodsituatie te beperken; o de eerste nood aan versterking te beoordelen.

En vervolgens : o bijkomende informatie vergaren om de omvang en de aard van de in te zetten middelen te kunnen inschatten; o overwegen om het (de) monodisciplinair(e) interventieplan(nen) te activeren volgens de in dat (die) plan(nen) bepaalde modaliteiten; o het contact met de andere disciplines, experts en technici versterken om tot een gestructureerd overleg te komen en, zo nodig, een operationele coördinatie in het kader van een CP-Ops op te starten. o onmiddellijk de bevoegde overheid (burgemeester en/of gouverneur) informeren en indien nodig haar suggereren een fase af te kondigen.

Totdat de Dir-CP-Ops hem op de hoogte brengt dat hij de operationele coördinatie op zich zal nemen, is het de verantwoordelijkheid van de hoogstgeplaatste officier van discipline 1 die ter plaatse aanwezig is om de bevoegde overheid en de noodcentrale 112 te informeren en te zorgen voor het operationele overleg met de andere disciplines. 3.2.2. Operationele coördinatie De operationele coördinatie is een multidisciplinaire opdracht met als doel de gevolgen van een noodsituatie te beperken door de verschillende interventies op het terrein te coördineren en, indien van toepassing, door het uitvoeren van de genomen beleidsbeslissingen.

Een operationele coördinatie kan opgestart worden zodra minstens twee disciplines op het terrein vereist zijn.

Een operationele coördinatie kan ook zonder beleidscoördinatie opgestart worden. In dat geval wordt de beslissing om een operationele coördinatie op te starten genomen in overleg met de interventieverantwoordelijken van elke betrokken dienst. De operationele coördinatie wordt opgestart als één of meer aanwezige disciplines oordelen dat een motorkapoverleg niet volstaat om de noodsituatie te bestrijden, en op basis van de nood aan gestructureerde multidisciplinaire coördinatie en het aanwezige escalatierisico36.

De operationele coördinatie is de verantwoordelijkheid van de Dir-CP-Ops die wordt bijgestaan door de commandopost operaties (CP-Ops). 3.2.3. Dir-CP-Ops 3.2.3.1. Aanstelling van de Dir-CP-Ops Tenzij anders bepaald door de bevoegde overheid, wordt de functie van Dir-CP-Ops uitgeoefend door een officier van de hulpverleningszone op wiens grondgebied de interventie plaatsvindt, die aanwezig is op het interventieterrein en die houder is van het bekwaamheidsattest Dir-CP-Ops.

De bevoegde overheid kan, in haar NIP of op elk moment tijdens een noodsituatie, een Dir-CP-Ops van een andere hulpverleningszone of van een andere interventiedienst aanwijzen, op voorwaarde dat deze laatste in het bezit is van het eerder vernoemde bekwaamheidsattest. Het is aanbevolen om een lijst van personen die over het attest beschikken, als bijlage bij het NIP toe te voegen.

De Dir-CP-Ops organiseert het interventieterrein en neemt operationele beslissingen op basis van de adviezen van en in overleg met de leden van de CP-Ops37. De Dir-CP-Ops is geen functionele chef van de leden van de CP-Ops, maar is wel verantwoordelijk voor de coördinatie van de interventiediensten voor de duur van zijn of haar aanwijzing als Dir-CP-Ops van de noodsituatie. Hij organiseert de werking van de CP-Ops en bewaakt de multidisciplinaire aanpak en de gecoördineerde inzet. In die hoedanigheid omvatten zijn taken tijdens de noodsituatie onder andere: - de informatie centraliseren om een duidelijk beeld te krijgen van de noodsituatie; - vaststellen van de prioriteiten tijdens het crisisbeheer; - nemen van beslissingen op basis van het advies van de aanwezigen; - de leiding nemen over de vergadering, rekening houdend met de vergaderklok en het passende crisisbeheersingsmodel; - het overzicht bewaren van de beschikbare en ingezette middelen van de verschillende disciplines; - de noden van de verschillende disciplines kennen; - de risico's evalueren voor het personeel van de interventiediensten die ingezet worden tijdens de noodsituatie en de passende maatregelen voor hun bescherming voorstellen, indien nodig op basis van aanbevelingen van één (of meerdere) specifiek hiertoe door hem aangewezen adviseur(s); - het aanduiden van een specifieke adviseur of expert en deze adviseur of expert oproepen via de noodcentrale 112; - organiseren van de multidisciplinaire communicatie tussen de directeurs van de betrokken disciplines en de andere leden van de CP-Ops; - de zonering installeren, organiseren en opheffen, en een goede visuele weergave van het interventieterrein garanderen via cartografie, in het nationaal veiligheidsportaal; - bepalen van de toegangsmodaliteiten voor de interventiediensten en derden tot de verschillende zones; - desgevallend een gerechtelijke zone afbakenen in overleg met de Dir-Pol, op vraag van de gerechtelijke overheid.

De Dir-CP-Ops is het single point of contact tussen de operationele coördinatie en de beleidscoördinatie. In die hoedanigheid heeft hij onder andere volgende taken: - op regelmatige basis een sitrep bezorgen aan de noodcentrale 112 en de bevoegde overheid; - de bevoegde overheid adviseren en haar informeren over de specifieke noden; - de beslissingen van de bevoegde overheid uitvoeren of laten uitvoeren; - verslag uitbrengen over de operationele uitvoering van de beslissingen van de overheid; - een secretaris aanduiden die het multidisciplinaire logboek in het nationaal veiligheidsportaal bijhoudt; - indien de bevolking in gevaar is: ervoor zorgen dat de bevolking wordt gealarmeerd en duidelijke instructies krijgt (bijvoorbeeld door huis aan huis alarmering, BE-Alert, public address, etc.).

Er moeten duidelijke werkafspraken gemaakt worden tussen de Dir-CP-Ops en de bevoegde overheid om de communicatiemodaliteiten (communicatiekanaal, overlegritme, ...) volgens een gestructureerd proces en met inachtneming van de vergaderklok te organiseren.

Bij het einde van de operationele coördinatie organiseert de Dir-CP-Ops een korte hot wash debriefing om de feedback van de operationele directeurs te verzamelen. Na afloop van de noodsituatie wordt het resultaat van die debriefing gedeeld met de bevoegde overheid. Desgevallend kan de Dir-CP-Ops ook betrokken worden in de evaluatie van het crisisbeheer (zie 2.8. Evaluatie en opvolging van oefeningen en reële noodsituaties) uitgevoerd door de bevoegde overheid. 3.2.3.3. Secretariaat van de CP-Ops De secretaris van de Dir-CP-Ops ondersteunt hem tijdens het beheer van de noodsituatie in het kader van de operationele coördinatie. Onder de verantwoordelijkheid van de Dir-CP-Ops, zorgt de secretaris ervoor dat een gedeeld beeld van de feiten, noden, beslissingen en maatregelen op het terrein via het nationaal veiligheidsportaal wordt gecommuniceerd, onder andere door het bijhouden van het logboek. De secretaris moet daarvoor over een aantal basisvaardigheden beschikken. De secretaris heeft bij voorkeur een degelijke basiskennis van onder andere: - het crisisbeheer op het terrein; - het logboek (en andere functionaliteiten) in het nationaal veiligheidsportaal; - het whiteboard/FAN-bord; - de cartografie; - het gebruik van de radio en andere communicatiemiddelen (vb.

ASTRID). 3.2.4. CP-Ops 3.2.4.1. Samenstelling De CP-Ops is samengesteld uit de Dir-CP-Ops en zijn secretaris en de operationele directeurs van de betrokken disciplines. Verder heeft niemand toegang tot de CP-Ops zonder toelating van de Dir-CP-Ops.

De Dir-CP-Ops kan voor de CP-Ops-vergaderingen alle andere personen, diensten of overheden uitnodigen die nodig zijn voor de operationele coördinatie.

Indien nuttig geacht, kunnen volgende personen worden uitgenodigd door de Dir-CP-Ops: - een adviseur die verantwoordelijk is voor de beoordeling van de risico's die verbonden zijn aan de betrokkenheid van het personeel bij reddingsoperaties en het voorstellen van maatregelen om de hulpverleners te beschermen; - de bevoegde overheid of haar vertegenwoordiger; - een vertegenwoordiger van het bedrijf of de instelling die betrokken is bij de noodsituatie38; - elke deskundige die nuttig wordt geacht; - een lid/leden van de bestaande ondersteuningsteams (zie 2.2.5.

Samenwerking). 3.2.4.2. Ligging De Dir-CP-Ops beslist in overleg met de betrokken disciplines over de ligging van de CP-Ops. Er dienen ook alternatieven voor de ligging overwogen te worden, voor het geval deze structuur moet worden verplaatst. Voor lokaliseerbare risico's kunnen de ligging van de CP-Ops en zijn alternatieven vooraf vastgelegd worden in een fiche die wordt toegevoegd aan het ANIP of, in het desbetreffende BNIP indien er één werd opgesteld.

De CP-Ops ligt bij voorkeur in de oranje zone, in de directe nabijheid van de getroffen zone, maar buiten de gevarenzone (rekening houdend met een potentiële evolutie van de risico's) en in de nabijheid van verbindingswegen. Voor zover mogelijk, moet de CP-Ops gemakkelijk toegankelijk zijn en de mogelijkheid bieden om in geschikte en efficiënte omstandigheden te werken.

Die uitrusting wordt in principe voorzien door de hulpverleningszone op wiens grondgebied de interventie plaatsvindt. De bevoegde overheid kan ook op voorhand in een NIP een lokaal vastleggen waarin de CP-Ops zal geïnstalleerd worden, of een andere interventiedienst de opdracht geven een mobiele CP-Ops te leveren voor specifieke noodsituaties, in het bijzonder wanneer ze een Dir-CP-Ops van een andere discipline aanduidt. Er kan best een inventaris van de mobiele middelen die andere interventiediensten ter beschikking hebben, toegevoegd worden aan het ANIP. In functie van de aard, de duur en de complexiteit van de coördinatie, kan een meer doorgedreven inrichting en uitrusting van de infrastructuur bestaan uit: - een vergaderruimte voor minimaal 10 personen, en kleinere, bijkomende vergaderruimtes bruikbaar als back-offices; - één of meerdere grote whiteboards, beeldschermen en/of andere projectiemiddelen; - één of meerdere ASTRID-radio's en eventueel analoge radioverbinding; - video- en/of telefoonconferentiesysteem; - telefonie; - mogelijkheid tot streaming van beelden; - kopieer-/scan-/printapparatuur.

Deze inrichting en uitrusting van de infrastructuur kan worden opgezet door de Civiele Bescherming, bijvoorbeeld voor een operationele coördinatie van langere duur, bij een provinciale/federale fase, of indien andere vaste of mobiele infrastructuren niet volstaan of kunnen worden gebruikt. 3.2.5. Organisatie van het interventieterrein 3.2.5.1. De reflexperimeter De reflexperimeter omvat de zone die zich het dichtst bij de bron van de noodsituatie bevindt, en waar een groot gevaar bestaat voor de interventiediensten of waar een dergelijk gevaar kan worden verwacht (reflexzone). Wanneer het risico vooraf lokaliseerbaar is, kan een reflexperimeter vooraf in een BNIP bepaald worden.

De eerste intervenant op de interventieplaats bakent de reflexperimeter af met de middelen die hij ter beschikking heeft.

Zodra ze op de site aankomt, neemt discipline 3 de installatie, de fysieke afbakening, de signalisatie en de bewaking van deze perimeter voor haar rekening. 3.2.5.2. De interventiezone De interventiezone wordt door de Dir-CP-Ops vastgelegd afhankelijk van de noodsituatie. De zone kan onderverdeeld worden in deelzones die door perimeters zijn afgebakend, en die zijn aangegeven door een markering die van buitenaf zichtbaar is en die ondubbelzinnig de functie aangeeft.

De Dir-CP-Ops beslist na overleg met de operationeel directeurs van de betrokken disciplines over de precieze afbakening van de verschillende zones, de perimeters, het punt eerste bestemming (PEB) en de toegangs- en uitgangswegen (Way-In/Way-Out), de toegangs- en uitgangspunten (P-In/P-Out) en de ligging van de vooruitgeschoven medische post (VMP). Bij het afbakenen van de zones en het opzetten van de structuren wordt rekening gehouden met het potentieel evolutief risico, de windrichting, de verbindingswegen, mogelijke aanrijroutes, etc.

De toegang tot de zone en de deelzones gebeurt via continu gecontroleerde toegangspunten die worden opgesteld en bemand door discipline 3, overeenkomstig de instructies van de Dir-CP-Ops (en, bij gebrek daaraan, uit eigen initiatief).

Het bewaken van de perimeters behelst onder andere ook de bescherming van en toezicht op de CP-Ops, de VMP, en het mortuarium, en het eventuele onthaalcentrum voor de niet-gewonde getroffenen. De bevoegde overheid kan private bewakingsagenten inschakelen om te voorkomen dat onbevoegden de perimeter betreden, en om toezicht te houden op de veiligheid in de zone die door de perimeter is afgebakend39. De modaliteiten ervan moeten opgenomen worden in het Politioneel Interventieplan (PIP).

De Dir-CP-Ops ziet erop toe dat de vastgelegde toegangswegen, de inhoud van zijn instructies en de uitvoeringsmodaliteiten aan de disciplines worden gecommuniceerd en informeert het coördinatiecomité. 3.2.5.2.1. DE RODE ZONE De rode zone is afgebakend door een uitsluitingsperimeter die de reflexperimeter vervangt. De Dir-CP-Ops bevestigt de reflexperimeter of past die aan in functie van de noodsituatie (typologie van de situatie, topografie van het gebied, aard van de mogelijke gevaren, hoeveelheid producten, bevolkingsdichtheid, weersomstandigheden, enz.).

Er is dubbele waakzaamheid geboden bij de afbakening van deze zone: - zij moet zodanig worden afgebakend dat medewerkers van discipline 3 die de perimeter gaan bewaken, hun opdracht in alle veiligheid kunnen uitvoeren, zonder dat ze noodzakelijkerwijs specifieke beschermingsmiddelen moeten dragen; - zij moet onmiddellijk kunnen worden aangepast wanneer de evolutie van de situatie dit vereist.

Die zone is, mits toestemming van de Dir-CP-Ops40 en overeenkomstig de instructies die hij geeft, enkel toegankelijk voor: - de personeelsleden van de interventiediensten; - de aangeduide deskundigen en technici.

De andere personen die zich in de rode zone bevinden, moeten deze onmiddellijk verlaten of geëvacueerd worden.

In sommige bijzondere omstandigheden (terrorisme, gijzeling, ...) kan de toegang tot de rode zone beperkt worden tot leden van de interventiediensten die naar behoren zijn uitgerust en opgeleid voor de situatie (DSU, DOVO, Casualty Extraction Team (CET), Tactictal Liaison Unit (TAMELU), ...). 3.2.5.2.2. DE ORANJE ZONE De oranje zone wordt afgebakend door een isolatieperimeter en omsluit de volledige rode zone. Ze beslaat de ruimte nodig voor de monodisciplinaire en de multidisciplinaire organisatie van de logistieke steun van de interventiediensten.

Eens de oranje zone definitief is ingesteld, kunnen binnen deze zone de plaatsing van de CP-Ops en de eventuele monodisciplinaire commandoposten bepaald worden. Daarnaast kunnen ook de VMP en het volledige parcours voor het ophalen en het evacueren van de slachtoffers (de kleine noria) in de oranje zone ingericht worden.

De verschillende structuren (PEB, CP-Ops, VMP, monodisciplinaire commandoposten, ...) moeten duidelijk herkenbaar zijn, gemakkelijk toegankelijk en, bij verminderde zichtbaarheid, voldoende verlicht. De veiligheid wordt er gehandhaafd door discipline 3.

De VMP moet gemakkelijk toegankelijk zijn. Idealiter is die ruim, beschut, verwarmd, verlicht en beschikt die over minimaal twee toegangspunten (principe van éénrichtingsverkeer met gescheiden in- en uitgang). Er moet een indeling mogelijk zijn op basis van de categorisering van de getroffenen.

Indien nodig, kan de perimeter bestaan uit barrières en/of installaties die het interventieterrein afschermen van het publiek.

De volgende betrokken en identificeerbare personen hebben toegang tot de oranje zone: - personen die toegang hebben tot de rode zone; - de leden van de diensten behorend tot de disciplines; - de bestuurlijke en gerechtelijke overheden; - de aangeduide deskundigen en de technici.

De oranje zone kan ook toegankelijk zijn voor personen die er wonen of werken of voor de pers, na akkoord van de Dir-CP-Ops en met inachtneming van zijn instructies. Deze toestemming wordt geval per geval gegeven, na overleg binnen de CP-Ops zodat de disciplines in het kader van hun respectievelijke opdrachten kunnen oordelen of die toegang wel opportuun is. Voor wat de pers betreft, is bovendien ook een overleg met de bevoegde overheid noodzakelijk. De toegang van deze personen en van de pers mag in geen geval het goede verloop van de operaties op het terrein verstoren of afbreuk doen aan het privéleven van getroffenen.

Als de bevoegde overheid met het akkoord met de Dir-CP-Ops de pers de specifieke toegang heeft verleend tot de oranje zone, wordt elke gemachtigde journalist opgevangen door de Dir-Info of door zijn vertegenwoordiger op het terrein. De Dir-Info ziet toe op de organisatie van die toegang en/of van het nemen van beeldmateriaal en van de installatie van een persbriefing, overeenkomstig de instructies van de Dir-CP-Ops.

Discipline 3 neemt de nodige maatregelen om erover te waken dat de instructies van de Dir-CP-Ops gerespecteerd worden, zodat gemachtigde personen toegang kunnen krijgen tot die specifieke plaatsen en alle anderen geweerd kunnen worden. 3.2.5.2.3. DE GELE ZONE De gele zone wordt afgebakend door de ontradingsperimeter. Ze omsluit de oranje zone en is ruim genoeg om de toegang voor de interventiediensten en voor het goede verloop van het crisisbeheer te garanderen.

In de gele zone kan het PEB georganiseerd worden conform de multidisciplinaire afspraken in de CP-Ops. Op het PEB worden de voertuigen van intervenanten tijdelijk gestationeerd, op een plaats waar ze de goede werking van de interventiediensten niet belemmeren en overeenkomstig de organisatie van de interventieplaats door de CP-Ops.

Discipline 2 is belast met het beheer van de medische middelen in de ruimste zin van het woord. Naast de keuze van de best aangepaste ziekenwagen om een slachtoffer met specifieke noden ten laste te nemen in functie van zijn ziektebeeld, ziet discipline 2 er ook op toe dat: - de parking en de bebakening ervan georganiseerd worden in overleg met discipline 3; - de chauffeurs aan boord blijven en naar de radioberichten luisteren.

Er moet evenwel coördinatie met discipline 3 zijn, zodat de voorzieningen die discipline 2 getroffen heeft voor de ziekenwagens ter plaatse, overeenkomen met het geheel van de verkeersmaatregelen die discipline 3 genomen heeft, zoals bijvoorbeeld de reiswegen en de ingangs- en uitgangspunten.

Volgende personen hebben toegang tot de gele zone: - personen die toegang hebben tot de oranje zone; - de plaatselijke bevolking; - de pers (onder dezelfde voorwaarden als voor de oranje zone).

De toegang wordt afgeraden voor personen die er niet wonen of werken. 3.2.5.3. De gerechtelijke zone Op vraag van de gerechtelijke overheid kan de Dir-CP-Ops in overleg met de Dir-Pol ook een gerechtelijke zone afbakenen.

De gerechtelijke zone beslaat de ruimte die moet worden beschermd voor de uitvoering van taken van technische en wetenschappelijke politie en waarin sporen en aanwijzingen kunnen worden aangetroffen. Deze zone wordt afgebakend door een gerechtelijke perimeter, die zo nodig wordt aangeduid met politielint. Gemachtigde personen kunnen deze perimeter binnengaan via één enkel punt, dat door discipline 3 gecontroleerd wordt.

Doel van deze maatregel is de contaminatie van de plaats van een noodsituatie door externe sporen, die het vernietigen van sporen en ander bewijsmateriaal tot gevolg heeft, drastisch te beperken. De plaatsen die sporen en aanwijzingen kunnen bevatten die nuttig zijn voor het gerechtelijk onderzoek moeten daarom in de mate van het mogelijke ontoegankelijk worden gemaakt.

Bij de interactie tussen het sporenonderzoek en de hulpverlening geldt het principe dat de hulpverleningsoperaties voorrang hebben op het sporenonderzoek en de taken van gerechtelijke politie. Tegelijkertijd houden ook de disciplines tijdens hun opdrachten rekening met de noden van het gerechtelijk onderzoek. Intervenanten zorgen er, in de mate van het mogelijke, voor dat zij de nodige maatregelen nemen om de sporen en aanwijzingen te beschermen en dat zij de plaats waar ze zich bevinden zo min mogelijk contamineren.

De Dir-CP-Ops beoordeelt, in overleg met de Dir-Pol, of de veiligheid op de site hersteld is en of het aanvatten van de gerechtelijke taken het goede verloop van de reddingsoperaties niet belemmert. Vanaf dit moment kan de toestemming voor de toegang tot die zone enkel gegeven worden door de verantwoordelijke van de technische en wetenschappelijke politie, op basis van een overleg met de verantwoordelijke voor het onderzoek ter plaatse en de magistraat die belast is met het onderzoek.

De intervenanten zorgen ervoor dat de delen van de interventiezone, die door de Dir-CP-Ops zijn aangeduid als gerechtelijke zone, onmiddellijk toegankelijk gemaakt worden voor de installatie van de gerechtelijke zone(s). Elke gerechtelijke zone kan worden onderverdeeld volgens een rasterpatroon, waardoor slachtoffers, schade, sporen en ander bewijsmateriaal gemakkelijker gelokaliseerd kunnen worden.

De herstelling van de plaats van de noodsituatie in de oorspronkelijke staat, kan pas plaatsvinden als het laboratorium van de technische en wetenschappelijke politie klaar is met het verzamelen van bruikbare sporen voor analyse en verificatie en als DVI alle menselijke resten heeft kunnen recupereren met het oog op identificatie van de slachtoffers. De site mag enkel worden vrijgegeven na uitdrukkelijke machtiging door de magistraat (procureur of onderzoeksrechter). 3.2.5.4. Organisatie van de evacuatie of schuilmaatregelen De evacuatie41 is een uitzonderlijke maatregel, die een voorafgaandelijke beleidsbeslissing van de bevoegde overheid vereist.

De buurtbewoners en andere aanwezige personen die direct dreigen bloot te staan aan het gevaar of aan de gevolgen van de noodsituatie, worden tijdens een evacuatie uit de zone met direct gevaar weggehaald.

Er wordt evenwel maar tot een evacuatie besloten, indien ze technisch mogelijk is en zonder gevaar voor zowel de mensen die geëvacueerd worden als voor de interventiediensten. De risico's van de evacuatie moeten daarom afgewogen worden tegen de residuaire risico's die een rol spelen als de aanwezigen ter plaatse blijven en schuilen (in plaatsen die veiliger zijn, bijvoorbeeld gebouwen die niet direct getroffen of bedreigd zijn door de noodsituatie).

Behalve in geval van dreigend gevaar en dringende noodzaak, kan aanvankelijk een schuilmaatregel opgelegd worden om de latere evacuatie voor te bereiden in de best mogelijke omstandigheden.

Wanneer de bevoegde overheid beslist om over te gaan tot een evacuatie, wordt deze evacuatie gecoördineerd binnen de CP-Ops.

Discipline 3 zal de evacuatie uitvoeren, behalve wanneer het personeel van die discipline bloot staat aan een gevaar voor hun gezondheid (wegens de aard van de noodsituatie).

Indien het om veiligheidsredenen wegens de aard van de noodsituatie noodzakelijk is specifieke beschermingsuitrustingen te dragen, dan voert discipline 1 deze opdracht uit. Discipline 1 moet dan voorzien in de adequate individuele bescherming van haar personeel en van de geëvacueerden. In dat geval laat discipline 1 eventueel ook eerst de mensen schuilen voordat de evacuatie gebeurt, na overleg in de CP-Ops om de praktische uitvoering ervan te bepalen.

Onder andere op basis van de inlichtingen die de Dir-CP-Ops heeft gekregen van de Dir-Bw en desgevallend van de adviseur belast met de evaluatie van de risico's verbonden aan de inzet van personeel, en rekening houdend met de aanwezige risico's, bepaalt de Dir-CP-Ops de noodzakelijke minimale uitrusting.

In een toxische of besmette omgeving moet discipline 1 alle getroffenen uit de rode zone weghalen en erbuiten hergroeperen. Het personeel van andere disciplines kan ook worden verzocht om deel te nemen aan die operaties, mits een aangepaste uitrusting, mits opgeleid te zijn in het gebruik van de relevante beschermingsmiddelen, mits de nodige informatie over de gebruiksprocedures en mits akkoord van de Dir-CP-Ops.

Wanneer de omstandigheden van de noodsituatie een snelle actie vereisen, kan een noodevacuatie ook zonder een beleidsbeslissing van de bevoegde overheid plaatsvinden. In dat geval kunnen de aanwezige interventiediensten beslissen om tot deze noodevacuatie over te gaan. 3.2.5.5. Herkenbaarheid op het interventieterrein Het gebruik van hesjes verhoogt de herkenbaarheid van de operationele directeurs op het terrein. Volgende karakteristieken dienen gerespecteerd te worden opdat de operationele directeurs, de coördinatiestructuren en de perimeters op het terrein op geharmoniseerde wijze visueel herkenbaar zijn. 3.2.5.5.1. DE INTERVENANTEN (ZIE BIJLAGEN) De operationele directeurs zijn herkenbaar aan de kleur van hun hesje.

Algemeen hebben de hesjes een heldere achtergrondkleur (fluogeel), per discipline aangevuld met de opdruk van stroken in volgende kleuren: - discipline 1 : rood en wit; - discipline 2 : groen en wit; - discipline 3 : blauw en wit; - discipline 4 : blauw en oranje; - discipline 5 : zwart en wit; - Dir-CP-Ops : amarant en wit.

De hesjes van de openbare diensten hebben een geruit motief. De hesjes van de andere intervenanten hebben een doorlopende strook in de kleur van de overeenkomstige discipline.

Het binnenste gedeelte van de ruiten of van de doorlopende strook is reflecterend.

De voorzijde bevat bovendien een reflecterend tekstveld met daarop de functie, zoals is aangegeven in de bijlagen van deze omzendbrief.

De hesjes van de andere intervenanten zijn exclusief voorzien voor ondersteuning aan de Dir-CP-Ops en aan de disciplines 2, 4 en 5. De disciplines 1 en 3 zijn immers gereserveerd voor de diensten die limitatief zijn opgesomd bij artikelen 9 en 11, van het KB van 22 mei 2019.

Elke discipline bepaalt het aantal hesjes dat binnen de eigen organisatie nodig is, zodat de operationele directeur en zijn eventuele adjunct kunnen worden uitgerust met dit herkenningsteken. Er kunnen procedures worden vastgesteld voor de terbeschikkingstelling van deze hesjes, in voorkomend geval in samenwerking met naburige entiteiten. Deze denkoefening zal ook door de disciplines gedaan worden over het aanschaffen en/of het ter beschikking stellen van een Dir-CP-Ops-hesje in het geval waarin hij uitdrukkelijk wordt aangeduid door de bevoegde overheid, maar niet tot de discipline 1 behoort. De veiligheidscel wordt geïnformeerd over de situatie binnen elke discipline en kan tussenkomen voor het opstellen van procedures en samenwerkingsverbanden. 3.2.5.5.2. DE COÖRDINATIESTRUCTUREN (ZIE BIJLAGEN) De CP-Ops is herkenbaar aan : - een vlag (zwart opschrift op gele achtergrond); - een mobiel groen zwaailicht; - een geruite striping (amarant en wit).

De eventuele monodisciplinaire commandoposten zijn herkenbaar aan een vlag of aan andere elementen met een zwart opschrift op gele achtergrond.

Afhankelijk van de situatie, de behoeften en het beschikbare materiaal, kunnen hekken, kegels, signalisatieborden of andere effectieve middelen gebruiken voor het afbakenen van de perimeters. 3.2.5.5.4. ONDERSTEUNING VAN (NIET-)PRIORITAIRE VOERTUIGEN Het is de taak van discipline 3 om ervoor te zorgen dat de toegangs- en evacuatiewegen vrij blijven. Een duidelijke signalisatie van de reiswegen en van de toegangspunten vormt een eerste maatregel die het verkeer van de prioritaire voertuigen vergemakkelijkt.

Wanneer discipline 3, na evaluatie, oordeelt dat het noodzakelijk is, en indien de middelen toereikend zijn, kunnen (niet-)prioritaire voertuigen begeleid en zelfs geëscorteerd worden. 3.2.6. Opheffing van de operationele coördinatie Wanneer de noodsituatie niet langer een coördinatie vereist van de verschillende bevoegde actoren op het terrein, overlegt de Dir-CP-Ops met de bevoegde overheid met het zicht op het beëindigen van de operationele coördinatie.

Wanneer hij de operationele coördinatie beëindigt, informeert de Dir-CP-Ops de betrokken overheden, diensten en personen en de noodcentrale 112. 3.3. Beleidscoördinatie De beleidscoördinatie is de multidisciplinaire opdracht met als doel de gevolgen van een noodsituatie te beperken, door er een onmiddellijk en toekomstig antwoord op te bieden, door de operationele maatregelen te ondersteunen, en door de nodige beslissingen te nemen om terug te keren naar een normale situatie.

Sommige noodsituaties vereisen enkel een operationele coördinatie. De aard, omvang en/of de mogelijke gevolgen van een noodsituatie kunnen rechtvaardigen dat de operationele coördinatie wordt aangevuld met een beleidscoördinatie. Sommige noodsituaties vereisen, door hun aard of omvang, een beleidscoördinatie zonder operationele coördinatie (bijvoorbeeld cyberaanval, stroomuitval, pandemie, enz.). Bij een dreiging van een noodsituatie kan de beleidscoördinatie ertoe bijdragen te vermijden dat de noodsituatie zich voordoet of de gevolgen ervan te beperken.

Indien een operationele coördinatie wordt opgezet, is de Dir-CP-Ops belast met de beleidscoördinatie totdat de bevoegde overheid hem op haar niveau op de hoogte stelt van de overname bij afkondiging van de fase. Zodra de bevoegde overheid een fase afkondigt, neemt ze de beleidscoördinatie van de noodsituatie op zich (zie 3.3.1.1.

Afkondiging van de fase).

De bevoegde bestuurlijke overheden voor het beheer van een noodsituatie zijn de burgemeester in zijn gemeente, de gouverneur in zijn provincie of, op het grondgebied van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, de bevoegde overheid van de Brusselse agglomeratie krachtens artikel 48 van de bijzondere wet van 12 januari 1989 met betrekking tot de Brusselse Instellingen, en de minister tot wiens bevoegdheid Binnenlandse Zaken behoort op het grondgebied van de federale Staat.

Om deze reden kan de beleidscoördinatie van de noodsituatie op drie niveaus worden opgestart, de zogenaamde "fases": de gemeentelijke fase, de provinciale fase en de federale fase.

Voor de afkondiging van een fase zal onder meer rekening worden gehouden met één of meerdere van de volgende parameters: - de geografische uitgestrektheid van de (mogelijke) schadelijke gevolgen; - de aan te wenden middelen; - het reëel of potentieel aantal getroffenen; - de nood aan coördinatie; - de omvang, de ernst en/of maatschappelijke impact van de gebeurtenissen; - de aard van de gebeurtenissen en voornamelijk de technische complexiteit ervan; - de nood aan informatie van de bevolking; - de evolutie van de gebeurtenissen; - de van toepassing zijnde regelgeving.

De beslissing om een fase af te kondigen is een beleidsbeslissing die toekomt aan de (waarnemend) burgemeester, (waarnemend) gouverneur of minister tot wiens bevoegdheid Binnenlandse Zaken behoort. Deze beslissing kan niet worden gedelegeerd. 3.3.1.1. Afkondiging van de fase De noodzaak om een fase af te kondigen wordt beoordeeld in overleg met, onder meer, de op het terrein van de noodsituatie aanwezige interventiediensten en de andere beheersniveaus. In de meeste gevallen zal het coördinatieniveau voornamelijk gebaseerd zijn op de aanbevelingen van de op het terrein aanwezige disciplines (in principe de verantwoordelijke van discipline 142) of, als een operationele coördinatie al bezig is, van de Dir-CP-Ops die - na overleg met de operationele directeurs - de overheid informeert en adviseert.

Het is de taak en de verantwoordelijkheid van de overheid om het geschikte moment te bepalen voor het afkondigen van de fase rekening houdend met de noodsituatie en de te nemen beleidsmaatregelen. Het is aan te raden dat de overheid pas een fase afkondigt op het ogenblik waarop ze effectief in staat is om de beleidscoördinatie op te nemen door de beslissingen te nemen die zich opdringen. De overheid moet de adequate alarmeringsstructuren voorzien in het kader van de noodplanning, en opvolging voorzien vanaf het begin van een noodsituatie, om een fase af te kondigen en de beleidscoördinatie snel op te nemen zodra de situatie dat vereist.

De afkondiging van de fase door de bevoegde overheid bekrachtigt het feit dat ze de beleidscoördinatie op zich neemt. Daarom moet ze worden meegedeeld aan alle betrokken actoren, met name via het nationaal veiligheidsportaal conform de modaliteiten bepaald in punt 3.3.1.2. 3.3.1.2. De verschillende fases 3.3.1.2.1. GEMEENTELIJKE FASE Wanneer een noodsituatie een beleidscoördinatie op gemeentelijk niveau vereist, kondigt de burgemeester een gemeentelijke fase af en neemt de beleidscoördinatie van de noodsituatie op zich.

Indien een operationele coördinatie lopende is, overlegt de burgemeester met de Dir-CP-Ops bij de afkondiging van een gemeentelijke fase. Als een operationele coördinatie nog niet gestart is op het terrein kan de burgemeester, indien nodig en na overleg met de interventiediensten, de oprichting ervan vragen en een Dir-CP-Ops aanduiden.

De burgemeester verwittigt onmiddellijk de noodcentrale 112 - en wanneer een operationele coördinatie lopende is, ook de Dir-CP-Ops - wanneer de gemeentelijke fase afgekondigd wordt. Hij verwittigt eveneens onmiddellijk de gouverneur. De burgemeester controleert ook of de leden van zijn coördinatiecomité en alle andere betrokken overheden en diensten op de hoogte zijn van de afkondiging van de gemeentelijke fase. Indien de melding telefonisch gebeurt, moet zij schriftelijk worden bevestigd, bijvoorbeeld via het multidisciplinaire logboek van het nationaal veiligheidsportaal.

Gedurende de hele gemeentelijke fase houdt de burgemeester de gouverneur regelmatig op de hoogte van de evolutie van de situatie, met name via het nationaal veiligheidsportaal. Tijdens deze contacten kunnen de behoeften aan middelen en aan coördinatie worden geëvalueerd en kan worden nagegaan of een opschaling naar een hogere fase aangewezen is.

De provinciale fase kan worden afgekondigd: - op basis van de omvang van de noodsituatie, in functie van de aard en impact van de gebeurtenis en van de evolutie van het risico; - wanneer de directe gevolgen van een noodsituatie meer dan één gemeente treffen; - wanneer de middelen van de burgemeester duidelijk onvoldoende zijn; - wegens het specifieke karakter van de maatregelen die genomen moeten worden; - wanneer dit vooraf wordt bepaald in een BNIP; - wegens de omvang van de persaandacht; - wanneer de burgemeester of zijn vervanger duidelijk in gebreke blijft.

Bij de afkondiging van een provinciale fase, overlegt de gouverneur met de Dir-CP-Ops, indien een operationele coördinatie lopende is, en met de betrokken burgemeester(s). Als de operationele coördinatie nog niet gestart is op het terrein kan de gouverneur, indien nodig en na overleg met de interventiediensten, de oprichting ervan vragen en een Dir-CP-Ops aanduiden.

De gouverneur informeert onmiddellijk de noodcentrale 112 en indien een operationele coördinatie lopende is, tevens de Dir-CP-Ops, over de afkondiging van de provinciale fase. Hij verwittigt eveneens onmiddellijk de minister tot wiens bevoegdheid Binnenlandse Zaken behoort, via het Nationaal Crisiscentrum. De gouverneur controleert ook of de leden van zijn coördinatiecomité en alle andere betrokken overheden en diensten op de hoogte zijn van de afkondiging van de provinciale fase. Indien de melding telefonisch gebeurt, moet zij schriftelijk worden bevestigd, bijvoorbeeld via het multidisciplinaire logboek van het nationaal veiligheidsportaal.

Gedurende de hele provinciale fase houdt de gouverneur de minister tot wiens bevoegdheid Binnenlandse Zaken behoort, via het Nationaal Crisiscentrum, vervolgens regelmatig op de hoogte van de evolutie van de situatie, met name via het nationaal veiligheidsportaal. Tijdens deze contacten kunnen de behoeften aan middelen en aan coördinatie worden geëvalueerd en kan worden nagegaan of een opschaling naar een hogere fase aangewezen is. De voorgaande paragrafen sluiten rechtstreeks contact tussen de gouverneur en de minister tot wiens bevoegdheid Binnenlandse Zaken behoort geenszins uit.

De afkondiging van een provinciale fase heft de gemeentelijke fase(s) op. De burgemeester behoudt echter een actieve rol in het crisisbeheer. In geval van een provinciale fase, ondersteunen de betrokken burgemeester(s) de beleidscoördinatie van de gouverneur op het grondgebied van hun gemeente door het uitvoeren van de beslissingen van de gouverneur, en door in het nemen van de aanvullende beslissingen die noodzakelijk zijn in overleg met de gouverneur. In afwachting van de beslissingen van de gouverneur nemen de burgemeesters ook de nodige voorlopige maatregelen om de gevolgen van de noodsituatie te beperken en brengen de gouverneur hiervan onmiddellijk op de hoogte. De burgemeester kan hiertoe op eigen initiatief of op verzoek van de gouverneur een vergadering bijeenroepen van de leden van zijn coördinatiecomité in de gemeentelijke crisiscel, die belast is met de uitvoering van de beleidsbeslissingen van het hogere niveau op het grondgebied van de gemeente. 3.3.1.2.3. FEDERALE FASE Het koninklijk besluit van 26 april 2024Relevante gevonden documenten type koninklijk besluit prom. 26/04/2024 pub. 22/05/2024 numac 2024004541 bron federale overheidsdienst economie, k.m.o., middenstand en energie Koninklijk besluit tot wijziging van sommige bepalingen van de statuten van het personeel van het Belgisch Instituut voor postdiensten en telecommunicatie type koninklijk besluit prom. 26/04/2024 pub. 30/05/2024 numac 2024004884 bron federale overheidsdienst sociale zekerheid Koninklijk besluit tot wijziging van het koninklijk besluit van 1 februari 2018 tot vaststelling van de procedures, termijnen en voorwaarden inzake de tegemoetkoming van de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen in de kosten van farmaceutische specialiteiten type koninklijk besluit prom. 26/04/2024 pub. 13/05/2024 numac 2024004405 bron federale overheidsdienst binnenlandse zaken Koninklijk besluit tot vaststelling van het statuut van de directeur en de adjunct-directeur van de Directie Integriteitsbeoordeling voor Openbare Besturen type koninklijk besluit prom. 26/04/2024 pub. 13/05/2024 numac 2024004581 bron federale overheidsdienst binnenlandse zaken Koninklijk besluit tot vaststelling van het statuut van de directeur en de adjunct-directeur van de Directie Integriteitsbeoordeling voor Openbare Besturen type koninklijk besluit prom. 26/04/2024 pub. 14/05/2024 numac 2024004373 bron federale overheidsdienst binnenlandse zaken Koninklijk besluit tot vaststelling van het nationaal noodplan sluiten43 en de nationale noodplannen bepalen voor welke noodsituaties de federale fase van het crisisbeheer kan worden afgekondigd. De voorwaarden voor afkondiging van de federale fase en de organisatie ervan op nationaal niveau vallen niet onder het toepassingsgebied van deze omzendbrief.

De minister tot wiens bevoegdheid Binnenlandse Zaken behoort overlegt met de betrokken gouverneur(s) bij het afkondigen van een federale fase. De minister informeert de noodcentrales 112 en gouverneurs wanneer de federale fase wordt afgekondigd. De gouverneurs verwittigen de burgemeesters en, indien een operationele coördinatie lopende is, de Dir-CP-Ops.

In afwachting van de beslissingen van het federale niveau kunnen de gouverneurs en de burgemeesters ook de nodige voorlopige maatregelen nemen om de gevolgen van de noodsituatie te beperken. Zij informeren de minister tot wiens bevoegdheid binnenlandse zaken behoort daarover onmiddellijk, via het federaal coördinatiecomité.

In functie van de noden en het beschikbare personeel, kan de gouverneur op eigen initiatief of op verzoek van het federale niveau een vergadering van de leden van zijn coördinatiecomité, desgevallend met de betrokken burgemeesters, in de provinciale crisiscel bijeenroepen, die belast is met de uitvoering van de beleidsbeslissingen van het federale niveau op het grondgebied van de provincie.

Tijdens de federale fase voert de gouverneur de federale beslissingen uit door de disciplines en de burgemeesters te coördineren die betrokken zijn bij de operationalisering van acties op het grondgebied van de provincie. De gouverneur fungeert als tussenschakel voor het federaal coördinatiecomité enerzijds en de eventuele gemeentelijke crisiscellen, alsook de CP-Ops indien een operationele coördinatie wordt opgezet, anderzijds.

In dit kader, voert de gouverneur, eventueel bijgestaan door zijn provinciale crisiscel, onder andere de volgende opdrachten uit : * de informatieverstrekking aan het federaal coördinatiecomité over (de evolutie van) de situatie in de provincie en op het terrein; * het adviseren van het federaal coördinatiecomité omtrent de operationele haalbaarheid van de overwogen beslissingen en de informatieverstrekking omtrent de stand van zaken van de uitvoering op het terrein van genomen beslissingen; * de ontplooiing van en interactie met de CP-Ops met betrekking tot de afgekondigde beschermingsmaatregelen en de uitvoering ervan op het terrein met inbegrip van de bescherming van het interventiepersoneel; * de informatieverstrekking aan de bevolking omtrent de situatie op lokaal niveau, in het kader van de werkzaamheden van discipline 5; * de kennisgeving aan het federaal coördinatiecomité van de noodzaak aan bijkomende federale middelen en ondersteuning, met name voor wat de operationele middelen voor de uitvoering van acties op het terrein en de opvolging van de acties voor specifieke socio-economische sectoren die onder de verantwoordelijkheid van federale departementen vallen betreft; * de interactie met de gefedereerde entiteiten/het betrokken gewestelijk crisiscentrum, wat betreft de ondersteuning met betrekking tot de opvolging van acties naar specifieke socio-economische sectoren die onder de verantwoordelijkheid van de gefedereerde overheden vallen; * in voorkomend geval, de samenwerking met aangrenzende buitenlandse homologe crisisstructuren op lokaal niveau wat betreft alarmering en uitwisseling van informatie, en met het oog op de coherente uitvoering van maatregelen op het terrein in de grensstreek.

De gouverneur en de burgemeesters kunnen de beslissingen van het federale niveau aanvullen met bijkomende beslissingen voor zuiver lokale situaties. Deze beslissingen mogen niet in tegenspraak zijn met eerdere beslissingen van het federale niveau of met het door dit niveau bepaalde algemene beleid. Bovendien kan de gouverneur geen maatregelen nemen voor zaken waarover het federale niveau heeft aangekondigd dat er nog een beslissing zal worden genomen. Tenzij het federale niveau uitdrukkelijk anders beslist, kunnen de gouverneur of de burgemeester geen beslissingen nemen over andere middelen en diensten dan die waarover ze op lokaal niveau beschikken. 3.3.1.3. Volgorde van de fasen De aard en de ernst van de noodsituatie bepalen het beleidsniveau.

De beslissing om al dan niet een fase af te kondigen valt onder de verantwoordelijkheid van respectievelijk de burgemeester, de gouverneur of de minister. Die beslissing kan op eigen initiatief worden genomen of naar aanleiding van een verzoek van de interventiediensten, de Dir-CP-Ops of van een lager of hoger bestuursniveau. De burgemeester en de gouverneur kunnen alleen een fase afkondigen als voor dezelfde noodsituatie nog geen fase werd afgekondigd door een hoger niveau.

Het is niet nodig eerst de gemeentelijke fase af te kondigen om te kunnen opschalen naar de provinciale fase. Naargelang het geval kunnen de interventiediensten, de Dir-CP-Ops of de burgemeester aan de gouverneur voorstellen om onmiddellijk de provinciale fase af te kondigen. Op dezelfde wijze kan de gouverneur de afkondiging van de federale fase voorstellen aan de minister tot wiens bevoegdheid Binnenlandse Zaken behoort.

Omgekeerd kan de minister tot wiens bevoegdheid Binnenlandse Zaken behoort, de gouverneur adviseren/verzoeken de provinciale fase af te kondigen. De gouverneur kan dit verzoek/advies ook aan de burgemeester richten.

Wanneer de gouverneur een provinciale fase afkondigt, overlegt hij met de betrokken burgemeester(s). Als de betrokken burgemeester(s) een gemeentelijke fase had(den) afgekondigd, beoogt dit overleg met name de overgang van de gemeentelijke fase naar de provinciale fase te organiseren. Alvorens de provinciale fase op te heffen overlegt de gouverneur met de Dir-CP-Ops en de betrokken burgemeester(s) om de continuïteit en de samenhang van de uitgevoerde maatregelen te garanderen, waar nodig in het kader van een gemeentelijke fase. Als het, in het kader van dit overleg, nodig blijkt dat een provinciale of een gemeentelijke fase noodzakelijk is op het einde van een federale fase, moet de betrokken gouverneur of burgemeester haar formeel afkondigen.

Wanneer de minister tot wiens bevoegdheid Binnenlandse Zaken behoort, een federale fase afkondigt, overlegt hij eveneens met de betrokken gouverneur(s). Als de betrokken gouverneur(s) een provinciale fase hadden afgekondigd, beoogt dit overleg de overgang van de provinciale fase naar de federale fase te organiseren. Alvorens de federale fase op te heffen, overlegt de minister tot wiens bevoegdheid Binnenlandse Zaken behoort met de betrokken gouverneur(s) om de continuïteit en de samenhang van de uitgevoerde maatregelen te garanderen. Als het, in het kader van dit overleg, nodig blijkt dat een provinciale of een gemeentelijke fase noodzakelijk is op het einde van een federale fase, moet de betrokken gouverneur of burgemeester haar formeel afkondigen. 3.3.1.4. Opheffing van de fase De fase wordt opgeheven: - na een beslissing door de overheid die de fase heeft afgekondigd wanneer de beleidscoördinatie niet langer vereist is op haar niveau of; - automatisch in geval van de afkondiging van een fase op een hoger niveau.

Het besluit om een fase op te heffen wordt genomen op basis van een kwalitatieve analyse van de situatie, waarbij rekening wordt gehouden met de verwachte ontwikkeling van de situatie en het bereikte voorbereidingsniveau met betrekking tot de noodzakelijke opvolging van de maatregelen en de totstandbrenging van de vereiste samenwerkingsverbanden (zie 4. Organisatie van de overgang en de herstelperiode). Men kan overwegen de bijeenkomst van het coördinatiecomité tijdelijk te schorsen, zonder daarom de fase op te heffen en de beleidscoördinatie te beëindigen. Een abrupte opheffing van de fase kan het doel waarop elke beleidscoördinatie gericht moet zijn, namelijk de terugkeer naar een normale situatie, bemoeilijken.

De opheffing van een fase vereist minstens een overleg met de diensten die betrokken zijn bij de operationele en beleidscoördinatie, en in voorkomend geval met de andere betrokken bevoegde overheid of overheden. De gouverneur zal de provinciale fase opheffen in overleg met de burgemeester(s) van de gemeente(n) die door de noodsituatie getroffen is/zijn. Uit dit overleg kan de noodzaak blijken om een gemeentelijke fase op het einde van een provinciale fase af te kondigen (zie 3.3.1.3. Volgorde van de fasen).

Over de opheffing van de gemeentelijke of de provinciale fase moet ook worden overlegd met de Dir-CP-Ops, in geval van een operationele coördinatie, om ervoor te zorgen dat rekening wordt gehouden met alle factoren die een terugkeer naar de normale situatie mogelijk maken.

Wanneer de bevoegde overheid beslist om de fase op te heffen, brengt ze meteen de noodcentrale 112, de Dir-CP-Ops, en de andere bevoegde overheden op de hoogte.

De gemeentelijke fase wordt automatisch opgeheven door de afkondiging van een provinciale fase. Hetzelfde geldt bij afkondiging van de federale fase, die de provinciale of gemeentelijke fase automatisch opheft.

Wanneer een fase afgekondigd wordt door een hoger niveau, behouden de burgemeester en de gouverneur een actieve rol en kunnen ze met hun crisiscel het provinciale of federale coördinatiecomité ondersteunen (zie 3.3.1.2.2. Provinciale fase en 3.3.1.2.3. Federale fase). Wanneer de federale of provinciale fase wordt opgeheven, kan een afkondiging van een fase op een lager niveau vereist zijn.

Na de opheffing van een fase blijft er voor de bevoegde overheid een rol weggelegd wanneer de herstelperiode begint (zie 4.2.

Herstelperiode). 3.3.2. Coördinatiecomité / Crisiscel Het coördinatiecomité is het multidisciplinaire orgaan dat de overheid bijstaat die een fase heeft afgekondigd en bijgevolg verantwoordelijk is voor de beleidscoördinatie.

De crisiscel is het orgaan dat de overheid bijstaat die de beleidscoördinatie in geval van afkondiging van een fase op een hoger niveau ondersteunt: de gemeentelijke crisiscel ondersteunt de burgemeester indien nodig in het kader van een provinciale of federale fase, en de provinciale crisiscel ondersteunt de gouverneur indien nodig in het kader van een federale fase44.

De crisiscel wordt bijeengeroepen in functie van de noden. De bevoegde overheid kan er de leden van haar coördinatiecomité bijeenbrengen. De samenstelling van de crisiscel kan echter worden beperkt of aangepast aan de noden en het beschikbare personeel.

Beleidsdirectie).

Om een adequate vertegenwoordiging van de bij het crisisbeheer betrokken actoren op gemeentelijk niveau te waarborgen, wordt de volgende samenstelling aanbevolen: - de burgemeester; - de noodplanningscoördinator; - de Dir-D1, zijnde, een vertegenwoordiger van de bevoegde hulpverleningszone aangeduid door de zonecommandant of de zonecommandant zelf; - de Dir-D2, zijnde, de FGI bijgestaan door de PSM of elke andere vertegenwoordiger van D2 aangeduid door de FGI; - de verantwoordelijke psychosociaal hulpverleningsnetwerk; - de Dir-D3, aangeduid in toepassing van de artikels 7/1 tot 7/3 van de wet van 5 augustus 1992Relevante gevonden documenten type wet prom. 05/08/1992 pub. 21/10/1999 numac 1999015203 bron ministerie van buitenlandse zaken, buitenlandse handel en internationale samenwerking Wet houdende instemming met het Protocol houdende wijziging van artikel 81 van het Verdrag tot instelling van de Benelux Economische Unie van 3 februari 1958, opgemaakt te Brussel op 16 februari 1990 sluiten op het politieambt; - de Dir-D4, aangeduid overeenkomstig het nood- en interventieplan van de bevoegde overheid (bijvoorbeeld de verantwoordelijke van de technische dienst van de gemeente of, indien betrokken, een vertegenwoordiger van de Civiele Bescherming); - de Dir-D5, aangeduid overeenkomstig het nood- en interventieplan van de bevoegde overheid.

De beleidsdirecteur van elke discipline kan eventueel worden bijgestaan door een werkcel die de verschillende aan haar toevertrouwde taken voorbereidt en uitvoert.

Om een adequate vertegenwoordiging van de bij het crisisbeheer betrokken actoren op provinciaal niveau te waarborgen, wordt de volgende samenstelling aanbevolen: - de gouverneur; - de noodplanningscoördinator; - de Dir-D1, zijnde, de zonecommandant van de bevoegde hulpverleningszone; - de Dir-D2, zijnde, de FGI, bijgestaan door de PSM of elke andere vertegenwoordiger van D2 aangeduid door de FGI; - de Dir-D3, aangeduid in toepassing van de artikels 7/1 tot 7/3 van de wet van 5 augustus 1992Relevante gevonden documenten type wet prom. 05/08/1992 pub. 21/10/1999 numac 1999015203 bron ministerie van buitenlandse zaken, buitenlandse handel en internationale samenwerking Wet houdende instemming met het Protocol houdende wijziging van artikel 81 van het Verdrag tot instelling van de Benelux Economische Unie van 3 februari 1958, opgemaakt te Brussel op 16 februari 1990 sluiten op het politieambt; - de Dir-D4, aangeduid overeenkomstig het nood- en interventieplan van de bevoegde overheid; - de provinciecommandant van Defensie; - de Dir-D5, aangeduid overeenkomstig het nood- en interventieplan van de bevoegde overheid; - de burgemeester(s) van de betrokken gemeente(s) en zijn/hun vertegenwoordiger(s); - een vertegenwoordiger van de bevoegde noodcentrale 112.

De beleidsdirecteur van elke discipline kan eventueel worden bijgestaan door een werkcel die de verschillende aan haar toevertrouwde taken voorbereidt en uitvoert.

Naargelang de noodsituatie en de behoeften kan de gouverneur ook alle personen uitnodigen van wie hij de aanwezigheid nuttig acht voor de uitvoering van de taken van het coördinatiecomité (openbaar ministerie, experts, vertegenwoordigers van ondernemingen, vertegenwoordigers van de gefedereerde entiteiten, diverse beheerders, ...). 3.3.2.2. Algemene organisatie Voor een goede werking van het coördinatiecomité wordt aanbevolen een huishoudelijk reglement op te stellen dat onder meer de volgende aspecten regelt: - het voorzitterschap; - de samenstelling en een tafelplan; - de vergadermodaliteiten; - het gebruik van verschillende middelen (nationaal veiligheidsportaal, whiteboard, ...); - de alarmeringsprocedure; - de aflossing van het personeel van de bevoegde overheid; - de bevoorrading (voedsel en drank); - de toegangsmodaliteiten; - de informatiestromen vanuit en naar het coördinatiecomité; - de opvolging van de uitvoering van de genomen beleidsbeslissingen. 3.3.2.3. Infrastructuur De bevoegde overheid voorziet in de nodige materiële en personele middelen om zich voor te bereiden op het beheer van een noodsituatie.

De infrastructuur moet voldoende uitgerust zijn om een coördinatiecomité te organiseren en dient altijd eenvoudig bereikbaar en functioneel te zijn. Verder moet erop toegezien worden dat relevante gegevens over de infrastructuur steeds beschikbaar en geactualiseerd zijn in de NIP, de procedures en in het nationaal veiligheidsportaal.

Het is aanbevolen dat de bevoegde overheid voorziet in een inrichting en uitrusting bestaande uit: - een vergaderruimte voor minimaal 10 personen, en kleinere, bijkomende vergaderruimtes bruikbaar als back-offices; - één of meerdere grote whiteboards, beeldschermen en/of andere projectiemiddelen; - één of meerdere ASTRID-radio's en eventueel analoge radioverbinding; - video- en/of telefoonconferentiesysteem; - telefonie en internetverbinding; - mogelijkheid tot streaming van beelden; - kopieer-/scan-/printapparatuur; - een afgesloten en gemakkelijk toegankelijke zaal waar een persconferentie kan worden georganiseerd.

Het is aangeraden om een alternatief crisiscentrum te voorzien voor situaties waarin de gebruikelijke infrastructuur onbruikbaar is. Er moet een risicoanalyse worden uitgevoerd om de locatie van het alternatieve crisiscentrum te bepalen, dat op voldoende afstand van het belangrijkste crisiscentrum moet liggen. Dit kan bijvoorbeeld geregeld worden via een samenwerkingsakkoord met een andere overheid. 3.3.2.4. Taken van de noodplanningscoördinator tijdens het crisisbeheer De noodplanningscoördinator adviseert en ondersteunt de bevoegde overheid tijdens het beheer van de noodsituatie als expert in de noodplanning. Hij staat de bevoegde overheid bij in het gebruik en de toepassing van de vergadermethodologie. Hij stuurt het secretariaat van het coördinatiecomité aan en verzekert zich in die hoedanigheid van de opvolging van de genomen beslissingen en het bijhouden van het multidisciplinaire logboek van het coördinatiecomité in het nationaal veiligheidsportaal.

Daarnaast zorgt de noodplanningscoördinator voor de uitvoering en/of coördinatie van, onder andere, volgende taken in het crisisbeheer: - inrichten en organiseren van het crisiscentrum en de vergaderruimte (logboek, infomanagement, opvolging van het personeel,....) en zich ervan vergewissen dat de uitrusting operationeel is: * afhankelijk van het alarmeringsschema voorzien in het NIP, opvolgen dat de leden van het coördinatiecomité alsook de andere personen die door de bevoegde overheid aangeduid zijn, bijeenroepen worden, desgevallend door de noodcentrales 112; * het in het ANIP voorziene administratief en technisch personeel bijeenroepen; * nuttige documentatie ter beschikking stellen van de leden van het coördinatiecomité; - een eerste stand van zaken opmaken; - de interne communicatie beheren; - uitgaande documenten voorbereiden; - op gemeentelijk niveau, de V-PSH en de discipline 4 bijstaan bij de mobilisatie van de gemeentelijke middelen om tegemoet te komen aan de behoeften van de getroffenen; - het activeren van federale hulpmiddelen (informatienummer/BE-Alert) in overleg met discipline 5.

In geval van nood aan bijkomende ondersteuning kan de noodplanningscoördinator een beroep doen op verschillende ondersteuningsteams (zie 2.2.5. Samenwerking). 3.3.3. Samenwerking Wanneer een noodsituatie verschillende gemeenten treft, is het niet noodzakelijkerwijs nodig om een provinciale fase af te kondigen. Als de complexiteit van de noodsituatie het toelaat, is het mogelijk om een gemeenschappelijk beheer van de noodsituatie te voorzien via een gemeenschappelijk coördinatiecomité. Dat kan ook aangewezen zijn in het geval van een noodsituatie die zich voordoet op of dichtbij de gemeentegrenzen.

De installatie van een gemeenschappelijk coördinatiecomité laat toe een duidelijke allesomvattende beeldvorming van de noodsituatie te organiseren, in tegenstelling tot een noodsituatie waarbij elke gemeente de noodsituatie beheert op zijn eigen niveau en waarbij de beschikbare informatie regelmatig moet worden gedeeld, wat tijd, middelen en personeel opeist en tot verlies van informatie of uiteenlopende interpretaties kan leiden. De communicatie met de CP-Ops kan in geval van een gemeenschappelijke coördinatie via één kanaal verlopen waardoor de informatie-uitwisseling efficiënter verloopt.

Een ander duidelijk voordeel van de oprichting van een gemeenschappelijk coördinatiecomité is de bundeling van de middelen.

Dit vereenvoudigt de vertegenwoordiging van de disciplines bij de beleidscoördinatie doordat ze slechts in één coördinatiecomité hoeven te zetelen en laat doorgaans toe de personele middelen te sparen door te zorgen voor een regelmatige afwisseling van het beschikbare personeel op alle niveaus. De aanwezige informatieambtenaren kunnen eveneens de krachten bundelen en een vereenvoudigd WPCC opstarten.

De onvoorspelbaarheid van noodsituaties impliceert dat het niet eenvoudig is om voorafgaande afspraken te maken omtrent de organisatie van een gemeenschappelijke coördinatie. Dit kan echter voorzien worden in het kader van de noodplanning wanneer de risico's geïdentificeerd zijn die het grondgebied van verschillende gemeenten kunnen raken (bijvoorbeeld: industrie in de nabijheid van de gemeentegrenzen) of wanneer de noodplanningscoördinator meerdere gemeenten bijstaat.

Wanneer zo'n samenwerking voorzien is, is het aan te raden om op voorhand af te spreken hoe het voorzitterschap in een gemeenschappelijk coördinatiecomité waargenomen zal worden, in het bijzonder wanneer gemeenschappelijke risico's gevolgen hebben voor het grondgebied van verscheidene gemeenten. De burgemeester van de gemeente waar de noodsituatie heeft plaatsgevonden, of de burgemeester van de meest getroffen gemeente neemt bijvoorbeeld het voorzitterschap op zich. Ook over de financiële aspecten en de infrastructuur worden bij voorkeur al de nodige afspraken gemaakt.

Ook op interprovinciaal niveau is er ruimte voor een goede samenwerking tussen de coördinatiecomités om een noodsituatie op een gecoördineerde manier te beheren. Het is wellicht niet nodig de federale fase af te kondigen indien twee of meer provinciale coördinatiecomités de noodsituatie gezamenlijk kunnen beheren via regelmatige coördinatie. Daarom wordt aanbevolen om samenwerkings- en informatie-uitwisselingsstructuren tussen de verschillende provinciale coördinatiecomités te voorzien, vooral in het kader van risico's die verscheidene provincies betreffen, en deze structuren regelmatig te testen.

Naast het gemeenschappelijk coördinatiecomité bestaan er ook andere vormen van samenwerking in het crisisbeheer. Zo kan een beroep gedaan worden op verschillende ondersteuningsteams voor hulp bij het crisisbeheer binnen de CP-Ops of het coördinatiecomité. Voor ondersteuning in de communicatie(strategie) kan het Team D5 ingeschakeld worden en er kunnen ook andere vormen van samenwerking tussen verschillende burgemeesters en gouverneurs georganiseerd worden om het beheer van noodsituaties te verbeteren.

Opgelet, zoals de term zelf aangeeft kunnen de ondersteuningsteams enkel voor ondersteunende taken worden ingezet. Wanneer men een beroep doet op ondersteuning is het dus belangrijk dat de ondersteuningsteams worden opgevangen en begeleid door een medewerker met voldoende kennis van noodplanning en/of van de lokale context. Afhankelijk van het geval blijft de noodplanningscoördinator of de lokale informatieambtenaar het aanspreekpunt voor de bevoegde overheid. De bevoegde overheid blijft verantwoordelijk voor de beleidscoördinatie van de noodsituatie en de coördinatie van de opdrachten van discipline 5. 3.4. Multidisciplinaire communicatie 3.4.1. Multidisciplinaire communicatie en gebruik van gesprekgroepen Het beheer van de noodsituatie kan alleen goed functioneren als alle schakels goed op elkaar zijn afgestemd. Dat kan alleen als ze voortdurend, duidelijk en gestructureerd communiceren. Zowel mono- en multidisciplinaire communicatie, als communicatie tussen de operationele en beleidscoördinatoren is van belang. Het is aangeraden om bepalingen omtrent het gebruik van gespreksgroepen van ASTRID op te nemen en uit te werken in het ANIP en/of BNIP. Het algemeen kader voor het uitwisselen van informatie via de gespreksgroepen van ASTRID werd vastgelegd in de omzendbrief Multi-OPCOM 2017 betreffende het gebruik van de multidisciplinaire gespreksgroepen van ASTRID en het bijbehorend communicatieschema (zie onder). In deze omzendbrief wordt specifiek toegelicht op welke wijze de multidisciplinaire communicatie tussen de verschillende disciplines en andere partijen verloopt, zowel in routine-omstandigheden als in noodsituaties.

Tabel met gespreksgroep : zie Bijlage 1 van deze tekst.

De Dir-CP-Ops beschikt daarbij over een eigen gespreksgroep: M [prov] CPOPS xx (1-10). Deze groep kan worden gebruikt: - om te communiceren met de directeurs van de vijf disciplines zodra ze uitgenodigd worden voor de CP-Ops of wanneer ze aanwezig zijn op het terrein; - om te dienen als contactpunt voor de bevoegde overheid.

Ook de operationele directeurs van elke discipline communiceren onderling via de M [prov] CPOPSX xx. Hiernaast maken zij gebruik van aparte, monodisciplinaire gebruiksgroepen om te communiceren met hun eigen discipline.

Daarnaast beschikt de bevoegde overheid ook over een eigen gespreksgroep (M [prov] CC xx (1-10)). Het is aangewezen om deze groepen na toekenning permanent uit te luisteren.

De nummers van de gespreksgroepen worden toegekend door de noodcentrale 112.

Wanneer op het terrein de noodzaak zou ontstaan om tussen de actoren van verschillende disciplines te coördineren, kan hiervoor gebruik gemaakt worden van de gespreksgroep M [prov] P xx (1-10). 3.4.2. Gebruik van het nationaal veiligheidsportaal Het nationaal veiligheidsportaal speelt ook een belangrijke rol bij het beheer van nood- en crisissituaties.

Het is toegankelijk voor alle actoren in het crisisbeheer en heeft een centrale rol om een gedeeld beeld te garanderen van de feiten, beslissingen en maatregelen tussen de verschillende diensten en disciplines die betrokken zijn bij de noodsituatie. De noodcentrales 112 openen de multidisciplinaire communicatiekanalen vanuit het nationaal veiligheidsportaal. De CP-Ops en/of het coördinatiecomité communiceren met de andere actoren van het crisisbeheer over de situatie en hun beslissingen, en plaatsen situatierapporten in het veiligheidsportaal.

Door middel van crisiscommunicatie zal men de bevolking zo snel mogelijk alarmeren/informeren over de maatregelen via de meest geschikte alarmeringskanalen in functie van de noodsituatie.

Tijdens een noodsituatie adviseert de Dir D5 het coördinatiecomité over de organisatie van de informatie aan de bevolking. De Dir-Info is lid van de CP-Ops en zorgt dat communicatie-aspecten worden besproken en staat in voor de opvang van de pers op het terrein. De pers kan immers een nuttige rol vervullen bij het overbrengen van de aanbevelingen van de overheid naar de bevolking die betrokken is bij de noodsituatie.

Bij het einde van de noodsituatie zal ook duidelijke informatie worden gegeven over de maatregelen die de terugkeer naar een normale situatie mogelijk maken of bevorderen, bijvoorbeeld de informatie over de mogelijke tussenkomst van specifieke structuren in het kader van het herstel.

De burgemeester is verantwoordelijk voor de algemene informatie over de noodsituatie in de gemeentelijke fase, de gouverneur in de provinciale fase. In geval van een federale fase zal de bevoegde minister instaan voor de coördinatie van de algemene informatie aan de bevolking. De gouverneurs en de burgemeesters ondersteunen de federale communicatiestrategie door de informatie aan de bevolking te vertalen naar het lokale niveau.

Wanneer er enkel een operationele coördinatie plaatsvindt, zonder afkondiging van een fase, zorgt de Dir-CP-Ops ervoor dat een Dir-Info wordt aangewezen en dat crisiscommunicatie wordt verzorgd overeenkomstig het monodisciplinaire interventieplan van discipline 5 en de instructies van de bevoegde overheid.

Naast de mogelijke samenwerking tussen gemeenten kan het Team D5 op verzoek en onder verantwoordelijkheid van de bevoegde lokale overheid 24/7 worden geactiveerd en ingeschakeld om de Dir-D5 en de Dir-Info te ondersteunen bij de uitvoering van hun opdrachten. 4. Organisatie van de overgang en de herstelperiode Onder "herstel" wordt verstaan de daadwerkelijke terugkeer naar een normaal leven, voornamelijk door de morele, fysieke, financiële en juridische wederopbouw van het individu als dusdanig (herstel van de rechten van het individu, ...) en als lid van maatschappelijke groepen (gezin, school, werk,...), de wederopbouw van de samenleving, van de betrokken maatschappelijke groepen (wederopbouw van een aangevallen school, ...), alsmede van het milieu.

Om ervoor te zorgen dat het herstel zo goed mogelijk op gang kan komen, zullen de burgemeester en de gouverneur de overgang van het crisisbeheer naar het herstel daarom in hun nood- en interventieplannen organiseren. Dit is ook een belangrijk deel van hun taken bij de beleidscoördinatie van een noodsituatie.

De modaliteiten en de reikwijdte van deze overgang kunnen variëren, met name omdat de bevoegde overheden en de situaties verschillen naar gelang van de beoogde noodsituatie en de gevolgen daarvan. 4.1. Organisatie van de overgang Zodra de situatie onder controle is en elk risico van verslechtering of een nieuwe noodsituatie redelijkerwijs kan worden uitgesloten, moet het beheer van de eerste momenten van de crisis plaats maken voor de organisatie van de overgang naar een terugkeer naar de normale situatie of naar een mogelijke herstelperiode. De organisatie van deze overgang moet geleidelijk aan leiden tot een uitweg uit de crisis en een terugkeer naar de situatie van vóór de crisis of, in geval van blijvende gevolgen, tot een aangepaste situatie.

De overgang waarborgen naar een terugkeer naar de normale situatie of naar de herstelperiode die na afloop van een noodsituatie kan beginnen, is een van de taken van de overheid die verantwoordelijk is voor de beleidscoördinatie van de noodsituatie. De organisatie van deze overgang maakt integraal deel uit van het crisisbeheer en gaat derhalve vooraf aan de opheffing van de fase door de bevoegde overheid. Deze opdracht wordt uitgevoerd volgens de principes van het crisisbeheer, en maakt gebruik van de in dit kader opgezette structuren. Niettemin kunnen bepaalde aspecten van het beheer in voorkomend geval worden toevertrouwd aan ad hoc comités of de bijdrage van andere actoren vereisen.

In geval van langdurige gevolgen impliceert het garanderen van de overgang dat de beschermingsmaatregelen die tijdens de eerste momenten van het crisisbeheer van de noodsituatie zijn genomen, worden opgeheven of aangepast, dat eventueel nieuwe beschermingsmaatregelen worden genomen die nodig worden geacht op basis van een vollediger kennis van de verwachte gevolgen, dat geleidelijk de dialoog met alle belanghebbenden wordt hervat en dat het beheer van de herstelperiode wordt voorbereid.

De organisatie van de overgang moet toelaten, de beschermingsmaatregelen en de zones waarin die worden toegepast, aan te passen. Dit gebeurt op basis van een zo precies en volledig mogelijke evaluatie van de situatie en van de verwachte gevolgen. De overgangsperiode moet het eveneens mogelijk maken om de concrete strategie te bepalen voor de opvolging van de gezondheids- en socio-economische gevolgen, de sanering van de getroffen zones en de communicatie. Tijdens deze fase wordt het overleg met de direct bij het uitwerken van de strategie betrokken stakeholders voor een terugkeer naar de normale situatie, opnieuw georganiseerd en verhoogt hun betrokkenheid stelselmatig.

De doelstelling bestaat erin dat de bevolking zo snel mogelijk terug een normale levenswijze kan aannemen.

Dit houdt in : * de gedeeltelijke of volledige opheffing van de noodmaatregelen, of de aanpassing ervan (opheffing van het schuilen, eventuele terugkeer van de geëvacueerde bevolking, opheffing van de verschillende verboden ...); * en, desgevallend, kunnen welbepaalde niet-dringende maatregelen (aanbevelingen met betrekking tot het uitoefenen van bepaalde activiteiten, gedragswijziging...) geïntegreerd worden in het dagelijkse leven van de betrokken bevolking. 4.2. Herstelperiode Indien de gevolgen van de noodsituatie dit vereisen, begint na het einde van de operationele en/of de beleidscoördinatie een herstelperiode.

De herstelperiode is dikwijls een proces van langere duur (van enkele maanden tot meerdere jaren) dan het crisisbeheer. 4.2.1. Doelstelling en acties Hoewel niet alle herstelmaatregelen noodzakelijkerwijs onder de verantwoordelijkheid van de gouverneur of de burgemeester vallen, dienen zij, binnen de grenzen van hun bevoegdheden, bij te dragen tot de samenhang van het algemene herstelbeleid op hun grondgebied, teneinde onder meer het volgende na te streven: - de bescherming van de bevolking; - de informatie, de begeleiding en de ondersteuning aan de getroffenen totdat hun leven weer in balans is; - het herstel van de getroffen gebieden (met inbegrip van de beveiliging en de schoonmaak); - de continuïteit van de routineactiviteiten van de disciplines en de overheidsdiensten op alle niveaus; - de herneming van de economische activiteiten en het sociale weefsel (met inbegrip van de herhuisvesting van de geëvacueerden, de organisatie van ceremonieën); - de opvolging van de gerechtelijke onderzoeken en procedures; - de post-crisisinformatie (met inbegrip van de informatie met betrekking tot schadevergoedingsaanvragen).

Daartoe nemen de burgemeester en de gouverneur de beslissingen die onder hun bevoegdheid vallen, in overleg met de andere overheden en diensten. Voorts zorgen zij voor de overdracht en de opvolging van de acties die niet onder hun bevoegdheid vallen en zetten zij de vereiste samenwerkingsverbanden op.

Tijdens de herstelperiode kunnen de gefedereerde entiteiten en de diensten die onder hun gezag staan een leidende rol spelen vanwege hun verschillende bevoegdheden, met name op het gebied van economie, gezondheidszorg, sociale zaken, huisvesting, afvalbeheer, ruimtelijke ordening, milieu, enz. 4.2.2. Algemene organisatie De burgemeester en de gouverneur kunnen hun taken tijdens de herstelperiode op verschillende manieren organiseren (benoeming van een persoon uit hun personeelsbestand voor deze doelstelling, oprichting van een werkgroep bestaande uit de overheden en diensten die verantwoordelijk zijn voor de vastgestelde herstelacties, net als uit de betrokken of belanghebbende gemeenten, enz.).

De noodplanningscoördinator, van zijn kant, kan deelnemen aan: - acties die de bevoegde overheid kan ondernemen voor de ondersteuning van getroffenen bij de bevoegde overheden: opvolging en ondersteuning bij doorverwijzing naar het rampenfonds, solidariteitsacties, etc.; - de administratieve of materiële begeleiding van de getroffen bevolking; - het psychosociaal coördinatiecomité (PSCC) dat toeziet op de overgang en de organisatie van de psychosociale hulpverlening van de getroffenen voor de herstelperiode45; - de coördinatie met de informatieambtenaar voor de informatie aan de bevolking. 5. Slotbepalingen De volgende omzendbrieven worden opgeheven vanaf de datum van deze omzendbrief: - Ministeriële omzendbrief NPU-1 van 26 oktober 2006 betreffende de nood- en interventieplannen; - Ministeriële omzendbrief NPU-2 van 30 maart 2009 betreffende het algemeen nood- en interventieplan van de provinciegouverneur; - Ministeriële omzendbrief NPU-3 van 30 maart 2009 betreffende de goedkeuring van de provinciale nood- en interventieplannen; - Ministeriële omzendbrief NPU-4 van 30 maart 2009 betreffende de disciplines; - Ministeriële omzendbrief NPU-5 van 10 december 2009 aangaande het bijzonder nood- en interventieplan van de provinciegouverneur betreffende de beheersing van gevaren van zware ongevallen waarbij gevaarlijke ongevallen zijn betrokken.

We zijn ervan overtuigd u met deze informatie van dienst te zijn geweest en danken u voor de goede samenwerking.

Brussel, 14 mei 2024.

Voor de raadpleging van de tabel, zie beeld

Titel van het document:	Ministeriële omzendbrief betreffende het koninklijk besluit van 22 mei 2019 betreffende de noodplanning en het beheer van noodsituaties op het gemeentelijk en provinciaal niveau en betreffende de rol van de burgemeesters en de provinciegouverneurs in geval van crisisgebeurtenissen en -situaties die een coördinatie of een beheer op nationaal niveau vereisen
Url van de betrokken pagina:	https://etaamb.openjustice.be/nl/koninklijk-besluit-van-14-mei-2024_n2024006006.html
Te verwijderen woorden:
E-mail adres:*
Opmerkingen:*
* Optionele velden

Zijn uw gegevens weergegeven op deze pagina?