Uittreksel uit arrest nr. 162/2013 van 21 november 2013 Rolnummer : 5555 In zake : de prejudiciële vraag over de artikelen 2, c) tot e), 35, § 2, en 57 van de wet van 31 januari 2009Relevante gevonden documenten type wet prom. 31/01/2009 pub. 09/02/2009 numac 2009009047 bron federale overheidsdienst justitie Wet betreffende de continuïteit van de ondernemingen sluiten betreffende de continuïteit van de ondernemingen, gesteld door het Arbeidshof te Luik.

Het Grondwettelijk Hof, samengesteld uit de voorzitters J. Spreutels en M. Bossuyt, en de rechters E. De Groot, L. Lavrysen, A. Alen, J.-P. Snappe, E. Derycke, P. Nihoul, F. Daoût en T. Giet, bijgestaan door de griffier P.-Y. Dutilleux, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij arrest van 10 januari 2013 in zake de nv « Agrimat » tegen Jean-Claude Clementz, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 18 januari 2013, heeft het Arbeidshof te Luik de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schenden de artikelen 2, c, d en e, 35, § 2, en 57 van de wet van 31 januari 2009Relevante gevonden documenten type wet prom. 31/01/2009 pub. 09/02/2009 numac 2009009047 bron federale overheidsdienst justitie Wet betreffende de continuïteit van de ondernemingen sluiten betreffende de continuïteit van de ondernemingen de artikelen 10 en 11 van de Grondwet en voeren zij een discriminatie in : doordat ten aanzien van de werknemer die wordt ontslagen vóór de opening van de procedure van gerechtelijke reorganisatie zijn compenserende opzeggingsvergoeding een schuldvordering in de opschorting vormt die is onderworpen aan de uitvoering van het reorganisatieplan met mogelijke verminderingen en betalingsmodaliteiten die in de tijd zijn gespreid, terwijl ten aanzien van de werknemer die wordt ontslagen in de loop van de procedure van gerechtelijke reorganisatie zijn compenserende opzeggingsvergoeding ontsnapt aan de kwalificatie van schuldvordering in de opschorting en aan de uitvoeringsmodaliteiten van het reorganisatieplan, zodat die vergoeding integraal zal worden betaald en zonder enige betalingstermijn ? ». (...) III. In rechte (...) Ten aanzien van de in het geding zijnde bepalingen B.1.1. De artikelen 2, c) tot e), 35, § 2, en 57 van de wet van 31 januari 2009Relevante gevonden documenten type wet prom. 31/01/2009 pub. 09/02/2009 numac 2009009047 bron federale overheidsdienst justitie Wet betreffende de continuïteit van de ondernemingen sluiten betreffende de continuïteit van de ondernemingen (hierna : WCO), in de versie ervan die van toepassing is voor de verwijzende rechter, bepalen : «

Art. 2.Voor de toepassing van deze wet verstaat men onder : [...] c) 'schuldvorderingen in de opschorting' : de schuldvorderingen ontstaan voor het vonnis dat de procedure van gerechtelijke reorganisatie opent of die uit het verzoekschrift of beslissingen genomen in het kader van de procedure volgen;d) 'buitengewone schuldvorderingen in de opschorting' : de schuldvorderingen in de opschorting die gewaarborgd zijn door een bijzonder voorrecht of een hypotheek en de schuldvorderingen van de schuldeisers-eigenaars;e) 'gewone schuldvorderingen in de opschorting' : de schuldvorderingen in de opschorting andere dan de buitengewone schuldvorderingen in de opschorting; [...]

Art. 35.[...] § 2. De schuldenaar kan evenwel, ook bij ontstentenis van contractuele bepaling in deze zin, beslissen een lopende overeenkomst niet langer uit te voeren voor de duur van de opschorting met een mededeling aan zijn medecontractanten overeenkomstig artikel 26, § 2, op voorwaarde dat die niet-uitvoering noodzakelijk is om een reorganisatieplan te kunnen voorstellen aan de schuldeisers of om de overdracht onder gerechtelijk gezag mogelijk te maken.

Wanneer de schuldenaar beslist een lopende overeenkomst niet langer uit te voeren, vormt de schadevergoeding waartoe de wederpartij in voorkomend geval gerechtigd is een schuldvordering in de opschorting.

De mogelijkheid gegeven in dit artikel is niet toepasselijk op arbeidsovereenkomsten. [...]

Art. 57.De homologatie van het reorganisatieplan maakt het bindend voor alle schuldeisers in de opschorting.

De betwiste, maar na de homologatie gerechtelijk erkende schuldvorderingen in de opschorting, worden betaald op de wijze die is bepaald voor de schuldvorderingen van dezelfde aard. In geen geval kan de uitvoering van het reorganisatieplan geheel of gedeeltelijk opgeschort worden door de met betrekking tot deze betwistingen genomen beslissingen.

De schuldvorderingen in de opschorting die niet opgenomen zijn in de in artikel 17, § 2, 7°, bedoelde lijst, in voorkomend geval gewijzigd met toepassing van artikel 46, en die geen aanleiding hebben gegeven tot betwisting, worden betaald na de volledige uitvoering van het plan, op de wijze die is bepaald voor de schuldvorderingen van dezelfde aard. Indien de schuldeiser niet behoorlijk werd ingelicht tijdens de opschorting, wordt hij betaald op de wijze en in de mate die het gehomologeerd plan bepaalt voor gelijkaardige schuldvorderingen.

Tenzij het plan uitdrukkelijk anders bepaalt, bevrijdt de volledige uitvoering ervan de schuldenaar geheel en definitief, voor alle schuldvorderingen die erin voorkomen.

Onverminderd de artikelen 2043bis tot 2043octies van het Burgerlijk Wetboek komt het plan de medeschuldenaars en de personen die een persoonlijke zekerheid hebben gesteld niet ten goede ».

B.1.2. Een wet van 27 mei 2013Relevante gevonden documenten type wet prom. 27/05/2013 pub. 22/07/2013 numac 2013009257 bron federale overheidsdienst justitie Wet tot wijziging van verschillende wetgevingen inzake de continuïteit van de ondernemingen sluiten « tot wijziging van verschillende wetgevingen inzake de continuïteit van de ondernemingen », bekendgemaakt in het Belgisch Staatsblad van 22 juli 2013, wijzigt de in het geding zijnde artikelen 2, c), en 35, § 2, als volgt : - artikel 2 van die wet voegt in artikel 2, c), van de WCO het woord « gerechtelijke » in tussen de woorden « verzoekschrift of » en de woorden « beslissingen genomen »; - artikel 19, b), van die wet voegt tussen het eerste en het tweede lid van artikel 35, § 2, een lid in dat luidt : « De uitoefening van dit recht ontneemt de schuldeiser niet het recht zijn eigen prestaties op te schorten ».

Krachtens artikel 62 van die wet treden die wijzigingen in werking tien dagen na de bekendmaking van de wet van 27 mei 2013Relevante gevonden documenten type wet prom. 27/05/2013 pub. 22/07/2013 numac 2013009257 bron federale overheidsdienst justitie Wet tot wijziging van verschillende wetgevingen inzake de continuïteit van de ondernemingen sluiten in het Belgisch Staatsblad.

Die wijzigingen hebben dus geen invloed op het geschil dat aanleiding heeft gegeven tot de prejudiciële vraag, zodat het Hof de in het geding zijnde bepalingen, alsook de tekst van de WCO, onderzoekt in de versie ervan die van toepassing is op het voor de verwijzende rechter hangende geschil.

B.1.3. De voormelde wet van 31 januari 2009Relevante gevonden documenten type wet prom. 31/01/2009 pub. 09/02/2009 numac 2009009047 bron federale overheidsdienst justitie Wet betreffende de continuïteit van de ondernemingen sluiten, in de versie ervan die op het voor de verwijzende rechter hangende geschil van toepassing is, voorziet onder meer in een zogenoemde procedure « van gerechtelijke reorganisatie » die strekt tot het behouden, onder toezicht van de rechter, van de continuïteit van het geheel of een gedeelte van de onderneming in moeilijkheden of van haar activiteiten (artikel 16, eerste lid, van de WCO); die procedure maakt het mogelijk de schuldenaar een opschorting toe te kennen (waarvan de duur door de rechter wordt bepaald krachtens artikel 24, § 2, van de WCO) om hetzij tot een gerechtelijke reorganisatie te komen door een minnelijk akkoord tussen schuldeisers en schuldenaar - bedoeld in artikel 43 - of door een collectief akkoord van de schuldeisers - bedoeld in de artikelen 44 en volgende -, hetzij de overdracht toe te staan, aan derden, van het geheel of een gedeelte van de onderneming of haar activiteiten, bedoeld in de artikelen 59 en volgende (artikel 16, tweede lid, van de WCO).

Naast het door de in het geding zijnde bepaling vastgelegde verbod om de middelen tot tenuitvoerlegging voort te zetten, bepaalt de wet dat tijdens de opschorting, voor schuldeisers in de opschorting, geen enkel ander beslag dan een bewarend beslag kan worden gelegd (artikel 31 van de WCO). Zij doet evenwel geen afbreuk aan de rechten van de pandhoudende schuldeiser wanneer het gaat om specifiek in pand gegeven schuldvorderingen (artikel 32 van de WCO), staat een vrijwillige betaling door de schuldenaar van schuldvorderingen in de opschorting niet in de weg, noch een rechtstreekse vordering (artikel 33 van de WCO), noch een schuldvergelijking van verknochte schuldvorderingen (artikel 34 van de WCO), noch de mogelijkheid om de schuldenaar failliet te verklaren of een gerechtelijke ontbinding van de vennootschap die schuldenaar is teweeg te brengen (artikel 30 van de WCO), en zij maakt in principe geen einde aan de lopende overeenkomsten (artikel 35, § 1, van de WCO).

Ten aanzien van het verschil in behandeling B.2. De in het geding zijnde bepalingen worden door de verwijzende rechter in die zin geïnterpreteerd dat zij een verschil in behandeling invoeren tussen een werknemer die is ontslagen vóór de indiening, door zijn werkgever, van een verzoekschrift tot gerechtelijke reorganisatie en een werknemer die tijdens de periode van de opschorting is ontslagen : de schuldvordering met betrekking tot een door de werknemer gevorderde compenserende opzeggingsvergoeding zal in het eerste geval in de opschorting zijn, krachtens artikel 2, c) tot e), van de WCO, en zal bijgevolg worden onderworpen aan de verminderingen en modaliteiten van het gehomologeerde reorganisatieplan, overeenkomstig artikel 57 van de WCO; in het tweede geval zal de schuldvordering van de werknemer ontsnappen aan de kwalificatie van schuldvordering in de opschorting, zodat, volgens de verwijzende rechter, « zij integraal en zonder enige betalingstermijn zal worden betaald ».

Het geschil voor de verwijzende rechter betreft een werknemer die enkele dagen vóór de indiening van het verzoekschrift tot gerechtelijke reorganisatie is ontslagen, ten gevolge van een herstructurering van het personeel om economische redenen.

B.3. In tegenstelling tot wat de Ministerraad betoogt, vormen de situaties waarin beide categorieën van de in B.2 vermelde werknemers zich bevinden, vergelijkbare categorieën : in beide gevallen vorderen de werknemers een compenserende opzeggingsvergoeding voor een rechter die uitspraak moet doen na de homologatie van een door de werkgever ingediend plan van gerechtelijke reorganisatie en zijn dus schuldeisers van de schuldenaar in de opschorting.

B.4.1. De Ministerraad voert eveneens aan dat de prejudiciële vraag zonder voorwerp en dus niet ontvankelijk is, aangezien het in het geding zijnde verschil in behandeling niet zou voortvloeien uit de in de prejudiciële vraag beoogde bepalingen, maar uit artikel 36 van de in het geding zijnde wet en uit artikel 19, eerste lid, 3°bis, van de hypotheekwet van 16 december 1851, die de in B.2 vermelde schuldvorderingen van de werknemers klasseren onder de algemene voorrechten.

B.4.2. Artikel 2, c) tot e), van de WCO definieert de schuldvorderingen in de opschorting, de gewone schuldvorderingen in de opschorting en de buitengewone schuldvorderingen in de opschorting.

Door te bepalen dat het reorganisatieplan door de homologatie ervan voor alle schuldeisers in de opschorting bindend wordt, heeft artikel 57 van de WCO tot gevolg dat, wanneer dat plan, overeenkomstig artikel 49 van de WCO, voorziet in een vermindering van sommige schuldvorderingen, de door de rechtbank van koophandel verleende homologatie ertoe leidt dat de schuldenaar een vermindering van zijn schuld verkrijgt. Artikel 35, § 2, van de WCO vestigt het beginsel van de continuïteit van de arbeidsovereenkomsten, zonder de mogelijkheid voor de schuldenaar om de opschorting aan te voeren teneinde de tenuitvoerlegging van die overeenkomsten op te schorten. In tegenstelling tot wat de Ministerraad beweert, staat het onderwerp van de prejudiciële vraag niet los van de in het geding zijnde bepalingen.

B.4.3. De prejudiciële vraag is ontvankelijk.

B.5. Er dient evenwel te worden onderzocht in welke mate de in het geding zijnde bepalingen ten grondslag liggen aan het in B.2 bekritiseerde verschil in behandeling en of dat verschil in behandeling verantwoord is.

B.6. De bij de wet van 31 januari 2009Relevante gevonden documenten type wet prom. 31/01/2009 pub. 09/02/2009 numac 2009009047 bron federale overheidsdienst justitie Wet betreffende de continuïteit van de ondernemingen sluiten vastgelegde procedure van gerechtelijke reorganisatie strekt tot het behouden, onder toezicht van de rechter, van de continuïteit van het geheel of een gedeelte van de onderneming in moeilijkheden of van haar activiteiten.

De parlementaire voorbereiding vermeldt daarover : « 'De continuïteit van de onderneming behouden', verwijst naar de entiteit zelf met haar verschillende componenten. 'De activiteiten behouden' verwijst naar de economische activiteit die gedeeltelijk losstaat van het medium ervan. De formulering is heel ruim bedoeld, teneinde te voorkomen dat de wil van de wetgever door interpretaties wordt vertekend : het is duidelijk de bedoeling ervoor te zorgen dat problemen van structurele of toevallige aard in toereikende economische omstandigheden kunnen worden opgelost » (Parl. St., Kamer, B.Z. 2007, DOC 52-0160/001, p. 15).

B.7. De wetgever heeft met die procedure de draagwijdte willen verruimen van de regelgeving op het gerechtelijk akkoord, die zij vervangt (ibid., DOC 52-0160/002, pp. 39 en 82). Hij heeft getracht het doel van behoud van de continuïteit van de onderneming te verzoenen met dat van vrijwaring van de rechten van de schuldeisers : « [De materie met betrekking tot de gevolgen van de gerechtelijke reorganisatie] is een van de moeilijkste die er bestaat omdat een insolventiewetgeving rekening moet houden met zeer uiteenlopende belangen : de belangen van de schuldeisers die wensen betaald te worden op zo kort mogelijke tijd en de nood om de reorganisatie een kans te geven (met inbegrip van een reorganisatie door overdracht van de onderneming). De regel is dat de continuïteit en van de onderneming en van de contracten behouden blijft, maar het is vanzelfsprekend dat in een periode van acute betaalmoeilijkheden de handhaving van de rechten bedreigd wordt » (ibid., DOC 52-0160/005, p. 10).

B.8.1. Ten aanzien van de schuldvorderingen in de opschorting wordt in de parlementaire voorbereiding gepreciseerd : « Schuldvorderingen in de opschorting zijn die als bedoeld in de aanvraag tot opschorting. Ze gaan noodzakelijkerwijze vooraf aan de dag waarop de opschorting open is verklaard of is ontstaan uit het vonnis zelf (bijvoorbeeld een schuld die ontstaat wegens de toepassing van een ontbindende voorwaarde in geval van reorganisatie). Het betreft twee soorten schulden : gewone schuldvorderingen in de opschorting en buitengewone schuldvorderingen in de opschorting.

Laatstgenoemde schuldvorderingen krijgen een bijzondere behandeling en zijn zeker gesteld door een zakelijke zekerheid, dus een waarborg of een hypotheek, dan wel komen in aanmerking voor een waarborg verstrekt door de retentie van een eigendomsrecht of via een bijzonder voorrecht » (Parl. St., Kamer, B.Z. 2007, DOC 52-0160/001, p. 9).

De kwalificatie van schuldvorderingen al dan niet in de opschorting berust dus op een objectief criterium, in beginsel gekoppeld aan het onderwerp zelf van de opschortingsaanvraag of aan het verband tussen de schuldvordering en de indiening van het verzoekschrift of tussen de schuldvordering en de beslissingen genomen in het kader van de reorganisatieprocedure.

B.8.2. Wanneer het, zoals te dezen, gaat om een gerechtelijke reorganisatie door middel van een collectief akkoord, voorziet de procedure erin dat, nadat de rechtbank van koophandel de reorganisatieprocedure open heeft verklaard, de schuldenaar een reorganisatieplan ter griffie dient neer te leggen (artikel 44 van de WCO), waarvan de inhoud wordt geregeld door de artikelen 47 tot 52 van de WCO en waarover de schuldeisers in de opschorting dienen te stemmen. De schuldeisers in de opschorting worden ingelicht over de procedure van gerechtelijke reorganisatie (artikel 53 van de WCO), worden gehoord voor de rechtbank en moeten het plan van gerechtelijke reorganisatie goedkeuren (artikel 54 van de WCO).

Wanneer het reorganisatieplan wordt goedgekeurd door de schuldeisers, dient de rechtbank van koophandel zich uit te spreken over de homologatie ervan (artikel 55 van de WCO). Door de homologatie wordt het plan bindend voor alle schuldeisers in de opschorting (artikel 57, eerste lid, van de WCO).

De schuldeisers in de opschorting beschikken dus, in die hoedanigheid, over de mogelijkheid om tussen te komen in de procedure voor de homologatie van het plan van gerechtelijke reorganisatie.

B.8.3. De werknemer die wegens een herstructurering van het personeel om economische redenen wordt ontslagen vóór het vonnis tot opening van de procedure van gerechtelijke reorganisatie, beschikt, op grond van de in artikel 2 van de in het geding zijnde wet gegeven definities, over een schuldvordering in de opschorting; bij ontstentenis van een bijzonder voorrecht is die schuldvordering een gewone schuldvordering in de opschorting.

Het gegeven dat die schuldvordering gewoon is, heeft evenwel geen gevolgen voor het dwingende karakter van het gehomologeerde plan van gerechtelijke reorganisatie; artikel 57 van de in het geding zijnde wet bepaalt immers dat de homologatie van dat plan een dwingend karakter heeft ten aanzien van alle schuldeisers in de opschorting, ongeacht of die al dan niet gewoon zijn.

B.8.4. In tegenstelling tot wat de Ministerraad aanvoert, is het dus niet artikel 19, eerste lid, 3°bis, van de hypotheekwet van 16 december 1851 dat ten grondslag ligt aan het bekritiseerde verschil in behandeling ten aanzien van het dwingende karakter van het reorganisatieplan.

B.9.1. Het feit dat de schuldvordering al dan niet wordt onderworpen aan mogelijke verminderingen en in de tijd gespreide betalingsmodaliteiten waarin het plan van gerechtelijke reorganisatie voorziet, houdt zijnerzijds verband met de inhoud van het reorganisatieplan.

Het reorganisatieplan geeft de betalingstermijnen en de verminderingen op de schuldvorderingen in de opschorting aan, onverminderd de mogelijkheid te voorzien in een gedifferentieerde regeling voor bepaalde categorieën van schuldvorderingen, op grond van de omvang of de aard ervan (artikel 49, eerste lid, van de WCO).

De schuldvorderingen in de opschorting die hun grondslag vinden in een arbeidsovereenkomst, waaronder die gekoppeld aan een compenserende opzeggingsvergoeding, kunnen dus, wegens de aard ervan, het voorwerp uitmaken van een bijzondere regeling in het plan van gerechtelijke reorganisatie.

B.9.2. Wanneer de compenserende opzeggingsvergoeding van de werknemer die is ontslagen vóór het vonnis tot opening van de procedure van gerechtelijke reorganisatie een gewone schuldvordering in de opschorting is, betekent die kwalificatie dus niet dat de belangen van de werknemers niet in aanmerking zullen worden genomen in de modaliteiten van het plan van gerechtelijke reorganisatie, in het licht van het door de in het geding zijnde wet nagestreefde doel van continuïteit.

B.9.3. Het feit dat de schuldvordering in de opschorting van een werknemer die is ontslagen vóór het vonnis tot opening van de reorganisatieprocedure kan worden verminderd of onderworpen aan betalingstermijnen, vindt zijn oorsprong dus in de mogelijkheid, bepaald in artikel 49 van de WCO, om te voorzien in een vermindering van alle schuldvorderingen in de opschorting, zonder dat de schuldvorderingen in de opschorting die voortvloeien uit een arbeidsovereenkomst aan die mogelijkheid van vermindering ontsnappen.

Hiermee heeft de wetgever gekozen voor een principiële gelijkheid onder schuldeisers in de opschorting.

Het Hof moet zich niet uitspreken over de vraag of de ontstentenis van een onderscheid onder bepaalde schuldvorderingen in de opschorting bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.

B.9.4. De wet van 27 mei 2013Relevante gevonden documenten type wet prom. 27/05/2013 pub. 22/07/2013 numac 2013009257 bron federale overheidsdienst justitie Wet tot wijziging van verschillende wetgevingen inzake de continuïteit van de ondernemingen sluiten heeft in de WCO een artikel 49/1, vierde lid, ingevoegd, dat bepaalt : « Het plan kan geen vermindering of kwijtschelding bevatten van schuldvorderingen die zijn ontstaan uit vóór de opening van de procedure verrichte arbeidsprestaties ».

Het feit dat die bepaling, vanaf de inwerkingtreding van de wet van 27 mei 2013Relevante gevonden documenten type wet prom. 27/05/2013 pub. 22/07/2013 numac 2013009257 bron federale overheidsdienst justitie Wet tot wijziging van verschillende wetgevingen inzake de continuïteit van de ondernemingen sluiten, voorziet in een bijzondere bescherming ten aanzien van sommige schuldvorderingen in de opschorting, in de context van een algemene aanpassing van de WCO, maakt het evenmin mogelijk te besluiten dat de in het geding zijnde bepalingen, in de versie ervan die van toepassing is voor de verwijzende rechter, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schenden.

B.10.1. Artikel 35, § 2, voorziet in de mogelijkheid voor de schuldenaar om te beslissen de lopende overeenkomsten niet langer uit te voeren voor de duur van de opschorting; artikel 35, § 2, derde lid, in de versie die van toepassing is voor de verwijzende rechter, voorziet evenwel erin dat de mogelijkheid voor de schuldenaar om de lopende overeenkomsten niet langer uit te voeren voor de duur van de opschorting, niet van toepassing is op de arbeidsovereenkomsten.

In de parlementaire voorbereiding wordt in dat verband uiteengezet : « Vooreerst is te wijzen op de mogelijkheid voor de onderneming in moeilijkheden, voorzien in artikel 26 van het wetsvoorstel, om lopende overeenkomsten te beëindigen, zelfs bij gebreke van wanprestatie van zijn kant. Deze mogelijkheid, die bestaat ongeacht de hoedanigheid van de ondernemer als schuldenaar of schuldeiser, moet de reorganiserende onderneming toelaten zich te ontdoen van onrendabele of verlieslatende overeenkomsten en de continuïteit van de activiteit te vrijwaren. De schadevergoeding waartoe de beëindiging ten gunste van de tegenpartij aanleiding geeft, valt binnen de opschorting, en kan bijgevolg het voorwerp uitmaken van een onderhandelde reductie in herstelplan. De uitzondering hierop ten voordele van arbeidsovereenkomsten is gerechtvaardigd in een perspectief van sociale bescherming » (Parl.

St., Kamer, 2008-2009, DOC 52-0160/005, p. 90).

Uit de beoogde bepaling vloeit voort dat de opschorting geen motief vormt dat het mogelijk maakt de uitvoering van een arbeidsovereenkomst op te schorten, zodat die onderworpen blijft aan de regels van het gemeen recht.

B.10.2. Hoewel, zoals de verzoekende rechter oordeelt, een compenserende opzeggingsvergoeding wegens een ontslag waartoe de werkgever tijdens de opschorting heeft beslist geen schuldvordering in de opschorting vormt, aangezien zij niet kon worden beoogd door de opschorting en haar grondslag niet vindt in de procedure van gerechtelijke reorganisatie, betekent het feit dat die schuldvordering niet in de opschorting is dat de houder ervan niet zal worden belemmerd in de uitoefening van zijn middelen tot tenuitvoerlegging tegen de schuldenaar, of zal zijn gebonden door de modaliteiten van het gehomologeerde plan van gerechtelijke reorganisatie; die kwalificatie betekent evenwel niet dat de houder van die schuldvordering noodzakelijkerwijs integraal en zonder betalingstermijn door de onderneming in moeilijkheden zal worden betaald.

B.11. De prejudiciële vraag dient ontkennend te worden beantwoord.

Om die redenen, het Hof zegt voor recht : De artikelen 2, c) tot e), 35, § 2, en 57 van de wet van 31 januari 2009Relevante gevonden documenten type wet prom. 31/01/2009 pub. 09/02/2009 numac 2009009047 bron federale overheidsdienst justitie Wet betreffende de continuïteit van de ondernemingen sluiten betreffende de continuïteit van de ondernemingen, vóór de wijziging ervan bij de wet van 27 mei 2013Relevante gevonden documenten type wet prom. 27/05/2013 pub. 22/07/2013 numac 2013009257 bron federale overheidsdienst justitie Wet tot wijziging van verschillende wetgevingen inzake de continuïteit van de ondernemingen sluiten tot wijziging van verschillende wetgevingen inzake de continuïteit van de ondernemingen, schenden de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet.

Aldus uitgesproken in het Frans en het Nederlands, overeenkomstig artikel 65 van de bijzondere wet van 6 januari 1989Relevante gevonden documenten type wet prom. 06/01/1989 pub. 18/02/2008 numac 2008000108 bron federale overheidsdienst binnenlandse zaken Bijzondere wet op het Arbitragehof sluiten op het Grondwettelijk Hof, op de openbare terechtzitting van 21 november 2013.

De griffier, P.-Y. Dutilleux De voorzitter, J. Spreutels