Arrest nr. 42/97 van 14 juli 1997 Rolnummers 974 en 978 In zake : de beroepen tot gehele of gedeeltelijke vernietiging van het decreet van het Vlaamse Gewest van 20 december 1995 tot wijziging van het decreet van 23 januari 1991 inzake de bes Het Arbitragehof, samengesteld uit de voorzitters L. De Grève en M. Melchior, en de rechters P. (...)

bron: arbitragehof

numac: 1997021227

pub.: 03/09/1997

prom.: --


staatsblad: https://www.ejustice.just.fgov.be/cgi/article_body(...)

links: Raad van State (chrono)

ARBITRAGEHOF

Arrest nr. 42/97 van 14 juli 1997 Rolnummers 974 en 978 In zake : de beroepen tot gehele of gedeeltelijke vernietiging van het decreet van het Vlaamse Gewest van 20 december 1995 tot wijziging van het decreet van 23 januari 1991 inzake de bescherming van het leefmilieu tegen de verontreiniging door meststoffen.

Het Arbitragehof, samengesteld uit de voorzitters L. De Grève en M. Melchior, en de rechters P. Martens, J. Delruelle, E. Cerexhe, H. Coremans en A. Arts, bijgestaan door de griffier L. Potoms, onder voorzitterschap van voorzitter L. De Grève, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de beroepen a. Bij verzoekschrift dat aan het Hof is toegezonden bij op 26 juni 1996 ter post aangetekende brief en ter griffie is ingekomen op 27 juni 1996, heeft A.Goetschalckx, landbouwer-veeteler, wonende te 2321 Hoogstraten, Terbeeksestraat 75, een beroep tot gehele of gedeeltelijke vernietiging ingesteld van het decreet van het Vlaamse Gewest van 20 december 1995 tot wijziging van het decreet van 23 januari 1991 inzake de bescherming van het leefmilieu tegen de verontreiniging door meststoffen (bekendgemaakt in het Belgisch Staatsblad van 30 december 1995, 5e uitgave). b. Bij verzoekschrift dat aan het Hof is toegezonden bij op 1 juli 1996 ter post aangetekende brief en ter griffie is ingekomen op 2 juli 1996, hebben de v.z.w. Beroepsvereniging van de Mengvoederfabrikanten, met maatschappelijke zetel te 1000 Brussel, Gasthuisstraat 31, de v.z.w. Overlegcentrum voor Agrarische Toeleverings-, Producerende en Verwerkende Ondernemingen, met maatschappelijke zetel te 8870 Izegem, Gentsesteenweg 96, de v.z.w. Vereniging Varkenshouders, met maatschappelijke zetel te 9000 Gent, Ottergemsesteenweg 644, de b.v.b.a. Dumovar, met maatschappelijke zetel te 8890 Moorslede, Waterdamstraat 2, de b.v.b.a. Den Bos, met maatschappelijke zetel te 8980 Passendale-Zonnebeke, Paardebosstraat 2, de b.v.b.a. Straathof Borsbeke, met maatschappelijke zetel te 3520 Zonhoven, Bruinstraat 13, de n.v. Moons, met maatschappelijke zetel te 2370 Arendonk, Jokeven 1, de n.v. Vyvarco, met maatschappelijke zetel te 8340 Damme, Vierschaarstraat 27, de n.v. Rupico, met maatschappelijke zetel te 8020 Ruddervoorde, Papenhoekstraat 4, D. Boddez, wonende te 8310 Brugge, Engelendallaan 19, en W. Cornette, wonende te 8650 Klerken-Houthulst, Vijverstraat 82, een beroep tot gehele of gedeeltelijke vernietiging ingesteld van voormeld decreet van 20 december 1995.

Die zaken zijn ingeschreven respectievelijk onder de nummers 974 en 978 van de rol van het Hof en zijn samengevoegd.

II. De rechtspleging Bij beschikkingen van 27 juni 1996 en 2 juli 1996 heeft de voorzitter in functie voor ieder van beide zaken de rechters van de zetel aangewezen overeenkomstig de artikelen 58 en 59 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Arbitragehof.

De rechters-verslaggevers hebben geoordeeld dat er geen aanleiding was om in de respectieve zaken artikel 71 of 72 van de organieke wet toe te passen.

Bij beschikking van 9 juli 1996 heeft het Hof in voltallige zitting de zaken samengevoegd.

Van de beroepen is kennisgegeven overeenkomstig artikel 76 van de organieke wet bij op 12 augustus 1996 ter post aangetekende brieven.

Het bij artikel 74 van de organieke wet voorgeschreven bericht is bekendgemaakt in het Belgisch Staatsblad van 13 augustus 1996.

Memories zijn ingediend door : de v.z.w. Beroepsvereniging voor de Kalfsvleessector, Geelhandlaan 8, 2540 Hove, bij op 5 september 1996 ter post aangetekende brief;

F. Leenaerts, Sluiskensweg 2, 2321 Meer, R. Van Der Velden, Maxburgdreef 6, 2321 Meer, J. Delcroix, Maxburgdreef 55, 2321 Meer, L. Leenaerts, Sluiskensweg 5 a, 2321 Meer, R. Lauvrijssen, Sluiskensweg 4a, 2321 Meer, H. Van Bergen, Terbeeksestraat 73, 2321 Meer, M. Drieren, Ouddorpsstraat 2, 2990 Loenhout, J. Tilburgs, Maxburgdreef 1a, 2321 Meer, C. Schalk, De Mosten, 2321 Meer, C. Wuyts, Rijtweg 3, 2310 Rijkevorsel, S. Brughmans, Oudaenstraat 1, 2960 Brecht, J. Van Looveren, Vaalmoer 2, 2321 Meer, J. Brosens, Eindsestraat 3, 2321 Meer, J. Aertsen, Maxburgdreef 29, 2321 Meer, Bastiaansen-Van Opstal, Terbeeksestraat 65 b, 2321 Meer, F. Vriends, Maxburgdreef 27, 2321 Meer, S. Bastiaansen, Venneweg 17, 2321 Meer, M. Van Eirck, Katerstraat, 2990 Loenhout, E. Schrieckx Schalk, Hoogeind 109 a, 2321 Meer, J. Vermeiren, Hoenderstraat 21, 2990 Loenhout, L. Van Aerde, Wuustwezelsesteenweg 2c, 2960 Brecht, M. Grootaert, Lelieplas 1a, 2990 Maldegem, M. Hooruyh, Kestelstroot 98, 9880 Aalter, N. Engelen, 't Hasseltkiezel 30 b, 3960 Bree, G. Soete, Zeeuweg 108, 8460 Roksem, R. Sybens, Dieperstraat 7 c, 2230 Herselt, A. Wellens, De Breem 2, 2350 Vosselaar, G. Van Mechelen, Draaiboom 73, 2360 Oud-Turnhout, E. Both, Herderenweg 11, 3770 Riems, H. Vanthillo, Terbeeksestraat 73 a, 2321 Meer, L. Arnouts, Vaalmoer 9, 2321 Meer, M. Snoeys, Terbeeksestraat 47 a, 2321 Meer, H. Dreezen, Neerhovenstraat 65, 3670 Meeuwen-Gruitrode, R. Meeus, Boekant 23 a, 3390 Tielt-Winge, Van De Walle, Puttendreef 1, 8740 Pittem, J. Wellens, Breem 4, 2350 Vosselaar, G. Cornelis, Boskant 1, 2350 Vosselaar, A. Mols, Hooydonckstraat 770, 2560 Nijlen, L. Van Mechelen, Klein Heerestraat 8, 2360 Oud-Turnhout, E. Loobuyck, Sekorenstraat 27, 8600 Leke-Diksmuide, J. Leenaerts, Terbeeksestraat 44, 2321 Meer, F. Leenaerts, Groot Eyssel 42 a, 2328 Meerle, J. Vermeiren, Meerleseweg 45 a, 2321 Meer, B. Verheyen, Boskantweg 11, 2321 Meer, H. Van Opstal, Meerleseweg 106, 2321 Meer, J. Verschueren, Meerleseweg 108, 2321 Meer, R. Martens, Groot Eyssel 58, 2328 Meerle, J. Rombouts, Dreefweg 11, 2321 Meer, S. Noeyen, Achteraard 11, 2322 Minderhout, J. Kox, Beeksestraat 8 b, 2321 Meer, N. Streng, Terbeeksestraat 23, 2321 Meer, J. Vriends, Maxburgdreef 7, 2321 Meer, M. Verheyen, Boskantweg 13, 2321 Meer, W. Van Otten, Engelenven 9, 2321 Meer, J. Adams, Engelenven 4, 2322 Minderhout, P. Snels, Princeven 4, 2322 Minderhout, L. Snels, Princeven 2 a, 2322 Minderhout, A. Verhoeven, Blauwedraaiboomstraat, 2320 Hoogstraten, F. Schrijvers, Achteraard 36, 2322 Minderhout, F. Aerts, Beekakker 11, 2321 Meer, W. De Bruyn, Merenweg 3, 2321 Meer, en H. Leenaerts, Maxburgdreef 4, 2321 Meer, bij op 11 september 1996 ter post aangetekende brief; de Vlaamse Regering, Martelaarsplein 19, 1000 Brussel, bij op 27 september 1996 ter post aangetekende brief.

Van die memories is kennisgegeven overeenkomstig artikel 89 van de organieke wet bij op 15 oktober 1996 ter post aangetekende brieven.

Memories van antwoord zijn ingediend door : de verzoekende partij in de zaak met rolnummer 974, bij op 12 november 1996 ter post aangetekende brief; de Vlaamse Regering, bij op 14 november 1996 ter post aangetekende brief; de verzoekende partijen in de zaak met rolnummer 978, bij op 15 november 1996 ter post aangetekende brief.

Bij beschikkingen van 26 november 1996 en 29 mei 1997 heeft het Hof de termijn waarbinnen het arrest moet worden gewezen, verlengd tot respectievelijk 26 juni 1997 en 26 december 1997.

Bij beschikking van 25 maart 1997 heeft het Hof de zaken in gereedheid verklaard en de dag van de terechtzitting bepaald op 17 april 1997.

Van die beschikking is kennisgegeven aan de partijen en hun advocaten bij op 26 maart 1997 ter post aangetekende brieven.

Op de openbare terechtzitting van 17 april 1997 : zijn verschenen : . Mr. K. Belmans, advocaat bij de balie te Turnhout, voor de verzoekende partij in de zaak met rolnummer 974 en voor F. Leenaerts en anderen; . Mr. G. Sepelie en Mr. J. Declercq loco Mr. J. Steenbergen, advocaten bij de balie te Brussel, voor de verzoekende partijen in de zaak met rolnummer 978; . Mr. A. Van Regenmortel, advocaat bij de balie te Antwerpen, voor de v.z.w. Beroepsvereniging voor de Kalfsvleessector; . Mr. P. Van Orshoven, advocaat bij de balie te Brussel, voor de Vlaamse Regering; hebben de rechters-verslaggevers A. Arts en J. Delruelle verslag uitgebracht; zijn de voornoemde advocaten gehoord; zijn de zaken in beraad genomen.

De rechtspleging is gevoerd overeenkomstig de artikelen 62 en volgende van de organieke wet, die betrekking hebben op het gebruik van de talen voor het Hof.

III. Onderwerp van de bestreden bepalingen Over het decreet van 23 januari 1991 Met het decreet van 23 januari 1991 inzake de bescherming van het leefmilieu tegen de verontreiniging door meststoffen beoogde de decreetgever de verontreiniging van het grond- en oppervlaktewater en de luchtverontreiniging veroorzaakt door het overschot aan hoofdzakelijk dierlijke meststoffen die voortkomen uit de explosief gegroeide veeteeltsector in het Vlaamse Gewest, te verhelpen.

Bij het decreet van 23 januari 1991 werd binnen de Vlaamse Landmaatschappij een « Mestbank » opgericht, die de hoeveelheden dierlijke meststoffen zou inventariseren en die bemiddelend zou optreden bij het verhandelen, afnemen, vervoeren of verwerken van dierlijke mest. Er werden regels voor het transport van meststoffen naar mestbehoevende gebruikers alsook bemestingslimieten vastgesteld en op mestoverschotten werd een heffing ingevoerd.

De decreetgever beoogde vooral zicht te krijgen op de productie en het gebruik van meststoffen en de overdracht te regelen van bedrijfsmatige mestoverschotten naar mestbehoevende gebruikers.

In de beginfase werden normen vastgesteld voor het bepalen van de mestoverschotten en werden algehele bemestingslimieten vastgesteld waarbij er op het niveau van het gehele Vlaamse Gewest geen dierlijke mestoverschotten meer waren. Er werd vooropgesteld dat op termijn strengere bemestingslimieten zouden worden bepaald en dat desnoods de productie van dierlijke meststoffen kon worden beperkt.

Voorts werd een « Stuurgroep Vlaamse Mestproblematiek » opgericht, die de Vlaamse Regering zou adviseren met betrekking tot de bescherming van het leefmilieu tegen verontreiniging als gevolg van de productie, het gebruik en de opslag van meststoffen.

Over het decreet van 20 december 1995 Met behoud van het oogmerk van het decreet van 23 januari 1991 tot « bescherming van het leefmilieu tegen de verontreiniging als gevolg van de produktie en het gebruik van meststoffen » beoogt het aangevochten decreet van 20 december 1995 het oorspronkelijke decreet « aan te passen aan de nieuwe inzichten enerzijds en de milieubeleidsdoelstellingen anderzijds » (Gedr. St., Vlaamse Raad, 1995-1996, nr. 148-1, p. 2).

De uitgangspunten van het zogenaamde « mestactieplan » (MAP), zoals goedgekeurd op 29 september 1993 door de Vlaamse Regering, zijn in de memorie van toelichting bij het ontwerp van het decreet van 20 december 1995 (Gedr. St., Vlaamse Raad, 1995-1996, nr. 148-1, p. 2) als volgt opgesomd : « de rechtmatige belangen van de veehouderij worden evenwaardig afgewogen t.o.v. de milieubelangen; het creëren van rechtszekerheid door het vastleggen van een duidelijke lange termijn planning; een timing van de emissieregulerende maatregelen tot het jaar 2002; rekening houden met de socio-economische aspecten in casu het gezinsveeteeltbedrijf, bij het uitwerken van de maatregelen; beperking van de administratie tot het strikt functionele; afstemming van verschillende wettelijke instrumenten om de mestoverschottenproblematiek aan te pakken. » Het decreet van 20 december 1995 handhaaft de basisstructuur van het oorspronkelijke decreet maar wijzigt het grondig wat de inhoud betreft.

Aan de ene kant wordt het stelsel van het oorspronkelijke decreet verfijnd. Aan de andere kant wordt een reeks gunstbepalingen ingevoegd voor de zogenaamde gezinsveeteeltbedrijven, dit zijn de bedrijven die voldoen aan de criteria bepaald in artikel 2bis van het Nieuwe Mestdecreet.

Volgens artikel 3, 2, van het Nieuwe Mestdecreet kan iedere producent die wenst dat zijn bedrijf « genotificeerd » wordt als gezinsveeteeltbedrijf met betrekking tot het jaar van aangifte en het voorgaande jaar ten overstaan van de Mestbank een verklaring op eer afleggen dat zijn bedrijf voldeed en zal voldoen aan de voorwaarden bepaald in artikel 2bis.

Onterechte verklaringen worden bestraft met administratieve geldboeten en correctionele straffen en een uitsluiting van « notificatie » gedurende vijf jaar.

IV. In rechte A Ten aanzien van de ontvankelijkheid Verzoekschrift in de zaak met rolnummer 974 A.1. A. Goetschalckx is een varkenskweker met een vergunning voor het stallen van 2.400 varkens. Vanwege het aantal vergunde dieren komt hij niet in aanmerking voor een « notificatie » als gezinsveeteeltbedrijf.

Hij wordt rechtstreeks en ongunstig geraakt door het decreet van 20 december 1995 doordat hij gediscrimineerd wordt ten opzichte van de bedrijven die door de bestreden bepalingen wel als een gezinsveeteeltbedrijf worden beschouwd. Het nadeel dat hieruit voor de verzoeker voortvloeit, blijkt uit de uiteenzetting van de middelen.

Verzoekschrift in de zaak met rolnummer 978 A.2. De verzoekende partijen in de zaak met rolnummer 978 zijn allen, hetzij als beroepsvereniging, hetzij als individuele veehouders, begaan met de veeteelt in het Vlaamse Gewest en worden vanuit hun professionele bezigheden geconfronteerd met de problematiek van de dierlijke mest.

In het verzoekschrift wordt voor elk van de verzoekers uiteengezet hoe zij door de bestreden bepalingen worden geraakt.

Memorie van de Vlaamse Regering A.3.1. De verzoekende partijen in de zaak met rolnummer 978 die rechtspersonen zijn, dienen op straffe van niet-ontvankelijkheid van hun beroep het bewijs voor te leggen van de bekendmaking van hun statuten en van de beslissing om in rechte te treden.

A.3.2. Het eerste middel in de zaak met rolnummer 974 is gericht tegen, enerzijds, de gewijzigde artikelen 9 en 15 van het decreet van 23 januari 1991, gelezen in samenhang met de besluiten van de Vlaamse Regering van 20 decem-ber 1995 tot uitvoering van die bepalingen, en, anderzijds, het besluit van de Vlaamse Regering van 20 december 1995 tot uitvoering van de artikelen 33 en 34 van het decreet van 23 januari 1991.

In zoverre andere dan wetskrachtige normen worden aangevochten, zijn de beroepen niet ontvankelijk.

A.3.3. De beroepen zijn slechts ontvankelijk ten aanzien van bepalingen waartegen daadwerkelijk middelen worden aangevoerd.

Aangezien de middelen enkel betrekking hebben op de bevoordeling van de gezinsveeteeltbedrijven, de retroactieve werking van de heffing en de overgangsregeling, moeten de beroepen worden beperkt tot de bepalingen die daarover handelen.

Meer concreet gaat het om de volgende bepalingen of onderdelen van het decreet van 23 januari 1991, vervangen bij het decreet van 20 december 1995 : artikel 2, tweede lid, 11°, eerste streepje (partim); artikel 2, tweede lid, 11°, tweede, derde en vierde streepje; artikel 8, 1, 3°, b) en c); artikel 9, 2, eerste en tweede lid, en 3, eerste lid, telkens 1° (partim); artikel 15, 5, tweede, vierde (partim) en achtste (lees : negende) lid, en 6, eerste lid, tweede en derde zin; artikel 33, 1, derde lid en vierde lid (partim); artikel 34, 1 (partim); artikel 34, 3, 2°, 3° en 4°; artikel 34, 5 (partim).

A.3.4. Geen van de verzoekende partijen doet blijken van het rechtens vereiste belang bij de beroepen tot vernietiging.

Zij worden niet rechtstreeks en ongunstig geraakt door de bepalingen, die gunstnormen uitvaardigen voor gezinsveeteeltbedrijven en waarvan de vernietiging hun geen voordeel oplevert.

Memorie van tussenkomst van de v.z.w. Beroepsvereniging voor de Kalfsvleessector A.4. De v.z.w. Beroepsvereniging voor de Kalfsvleessector, afgekort B.V.K.-België, beoogt het verbruik van kalfsvlees te bevorderen. De aangevochten bepalingen leiden tot hervormingen in de kalversector waardoor de belangen van de leden van de beroepsvereniging rechtstreeks en ongunstig worden geraakt.

Memorie van tussenkomst van F. Leenaerts en anderen A.5. De tussenkomende partijen zijn allen veekwekers in het bezit van vergunningen voor het stallen van dieren. Zij doen blijken van hun belang bij de zaak, aangezien zij vanwege het aantal vergunde dieren niet in aanmerking komen voor een « notificatie » als gezinsveeteeltbedrijf en daardoor gediscrimineerd worden ten opzichte van de bedrijven die door de aangevochten bepalingen wel als een gezinsveeteeltbedrijf worden beschouwd.

Memorie van antwoord van de verzoekende partij in de zaak met rolnummer 974 A.6.1. De verzoekende partij vordert wel degelijk de vernietiging van wetskrachtige bepalingen. In het verzoekschrift wordt weliswaar verwezen naar uitvoeringsbesluiten, maar dan tot ondersteuning van het beroep tot vernietiging van de decretale bepalingen.

A.6.2. De aangeklaagde discriminatie van de niet-gezinsveeteeltbedrijven steunt op de differentiatie aan de hand van de begrippen « gezinsveeteeltbedrijf », « producent » en « bedrijf », die in alle bepalingen van het decreet expliciet of impliciet aanwezig zijn. Het gehele decreet wordt inhoudsloos bij vernietiging van het aangeklaagde onderscheid dat op de voormelde begrippen steunt.

Het onderwerp van het beroep tot vernietiging is duidelijk omlijnd en uitvoerig gemotiveerd.

A.6.3. De verzoeker zal onder een veel strenger stelsel vallen dan datgene dat door de aangevochten bepalingen is uitgewerkt voor de gezinsveeteeltbedrijven.

De exploitatie van de verzoeker wordt moeilijker en duurder en dit zal een weerslag hebben op de verkoopprijs van zijn producten, dermate dat hij in zijn concurrentiepositie wordt aangetast en in zijn voortbestaan wordt bedreigd.

De verzoeker bestrijdt niet het voordeel dat de aangevochten bepalingen aan de gezinsveeteeltbedrijven oplevert, maar de nadelen die zij voor het eigen bedrijf meebrengen.

Memorie van antwoord van de verzoekende partijen in de zaak met rolnummer 978 A.7.1. Voor zover de statuten en de stukken in verband met de beslissing tot het instellen van het beroep nog niet bij het verzoekschrift van 1 juli 1996 waren gevoegd, zijn zij bij aangetekende zending van 15 juli 1996 bezorgd.

A.7.2. In tegenstelling tot wat de Vlaamse Regering betoogt, zijn de grieven van de verzoekende partijen geenszins beperkt tot de bevoordeling van de gezinsveeteeltbedrijven, de retroactieve werking van de heffing en het overgangsstelsel.

Het beroep is eveneens gericht tegen de invoering van de noties « producent », « bedrijf » en « gezinsveeteeltbedrijf » en de rechtsgevolgen daarvan.

De beperkende opsomming die de Vlaamse Regering geeft van de aangevochten bepalingen (zie A.3.3), moet worden uitgebreid met artikel 2, tweede lid, 8°, 10°, 11° (volledig), 12°, 28° en 37°; nieuw artikel 2bis; nieuw artikel 3, 1 en 2; nieuw artikel 4, 2; nieuw artikel 6; nieuw artikel 8, 2; nieuw artikel 9, 2, eerste lid, 1° en 3° (volledig), tweede lid, 1° en 2° (volledig), en 3 (volledig);nieuw artikel 15, 5, vierde lid (volledig) en negende lid; nieuw artikel 21, 1 en 3; nieuw artikel 33, 1, tweede lid, tweede zin, en vierde lid (volledig); nieuw artikel 34, 1 (volledig), en de artikelen 31 en 33 van het decreet van 20 december 1995.

De verzoekende partijen streven in wezen een gedeeltelijke vernietiging na. Wel wordt de gehele vernietiging gesuggereerd voor zover het Hof de door de verzoekende partijen bestreden bepalingen vernietigt en daarbij van oordeel is dat de vernietigde bepalingen essentieel zijn voor het gehele decreet.

A.7.3. De Vlaamse Regering wil het zo doen voorkomen dat de grieven enkel gericht zijn tegen de gunstnormen voor gezinsveeteeltbedrijven om de niet-ontvankelijkheid van het beroep te kunnen aanvoeren op grond van de stelling dat de gunstnormen niet op de verzoekende partijen toepasselijk zijn en de vernietiging ervan hun geen voordeel zou opleveren.

De door de verzoekende partijen aangevoerde middelen (zie bijvoorbeeld het vierde, vijfde, zesde en negende middel) laten zich evenwel niet terugbrengen tot middelen die zijn gericht tegen de gunstnormen voor gezinsveeteeltbedrijven.

De grieven zijn niet gericht tegen de gunstbehandeling op zich, maar tegen het opleggen van zwaardere financiële, economische of administratieve lasten aan veehouderijen die niet als gezinsveeteeltbedrijf worden gekwalificeerd.

De verzoekende partijen hebben dan ook een belang bij de vernietiging, aangezien de gewraakte regeling na vernietiging opnieuw bekeken moet worden en de kans bestaat dat een voor de verzoekende partijen gunstiger regeling wordt aangenomen.

Ook de specifieke excepties van niet-ontvankelijkheid die de Vlaamse Regering opwerpt ten aanzien van sommige bestreden bepalingen of ten opzichte van bepaalde verzoekende partijen, moeten worden verworpen.

Memorie van antwoord van de Vlaamse Regering A.8.1. De tussenkomsten zijn niet-ontvankelijk bij gebrek aan belang.

A.8.2. De v.z.w. Beroepsvereniging voor de Kalfsvleessector lijkt slechts de belangen van de aangesloten leden te behartigen.

Volgens de vaste rechtspraak van het Hof is niet alleen vereist dat het doel van de vereniging bijzonder is en onderscheiden van het algemeen belang, dat dit doel werkelijk wordt nagestreefd, dat de vereniging blijk geeft van een duurzame werking en concrete activiteiten, zowel in het verleden als in het heden, doch tevens dat het doel van de vereniging niet beperkt is tot de individuele belangen van de leden.

Hoe dan ook, er valt niet in te zien hoe de aangevochten bepalingen of de beslissing van het Hof daarover enige invloed zouden hebben op het verbruik van kalfsvlees.

A.8.3. De tussenkomende partijen worden niet rechtstreeks en ongunstig geraakt door de gunstnormen die bij het aangevochten decreet worden ingevoerd voor gezinsveeteeltbedrijven. De betwiste bepalingen zijn op hen niet toepasselijk en de vernietiging ervan zou hun geen voordeel opleveren.

Ten gronde Ten aanzien van het eerste middel in de zaak met rolnummer 974 en het eerste middel in de zaak met rolnummer 978 Verzoekschrift in de zaak met rolnummer 974 A.9.1.1. Het middel voert de schending aan van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet door de bepalingen die een onderscheid maken tussen gezinsveeteeltbedrijven en bedrijven die niet als gezinsveeteeltbedrijf kunnen worden gekwalificeerd (hierna : niet-gezinsveeteeltbedrijven).

A.9.1.2. Het decreet van 20 december 1995 voert in menig opzicht een onderscheid in tussen gezinsveeteeltbedrijven en niet-gezinsveeteeltbedrijven : de in aanmerking komende oppervlakte cultuurgronden die tot het bedrijf behoren is veel groter voor gezinsveeteeltbedrijven (112,5 ha) dan voor niet-gezinsveeteeltbedrijven (75 ha) (artikel 2, tweede lid, 11°, van het decreet van 23 januari 1991, vervangen bij artikel 2 van het decreet van 20 december 1995); de meeste uitzonderingen op de in artikel 7 van het decreet van 23 januari 1991 opgelegde verplichting om het vervoer van dierlijke meststoffen te laten gebeuren door een erkende mestvervoerder hebben enkel betrekking op gezinsveeteeltbedrijven (artikel 8 van het decreet van 20 december 1995); van de mogelijkheid voor de overheid om bedrijven te verplichten hun mest te exporteren of te verwerken kan uitgebreider gebruik worden gemaakt ten aanzien van de niet-gezinsveeteeltbedrijven dan ten aanzien van de gezinsveeteeltbedrijven (artikel 9 van het decreet van 20 december 1995, gelezen in samenhang met het besluit van de Vlaamse Regering van 20 december 1995 houdende uitvoering van artikel 9, 2 en 3, van het decreet van 23 januari 1991); op een enkele uitzondering na kunnen enkel gezinsveeteeltbedrijven een afwijking verkrijgen van het verbod van dierlijke bemesting op cultuurgronden in bepaalde natuurgebieden. Bovendien kunnen enkel gezinsveeteeltbedrijven als compensatie voor dat verbod vergoed worden (artikel 15, 5, van het decreet van 23 januari 1991, vervangen bij artikel 13 van het decreet van 20 december 1995, en artikel 9 van het besluit van de Vlaamse Regering van 20 december 1995 tot vaststelling van de vergoedingen, voor de jaren 1996 en 1997, ter uitvoering van artikel 15, 9, van het decreet van 23 januari 1991); enkel aan gezinsveeteeltbedrijven wordt nog de mogelijkheid geboden om dierlijke mest te voeren op fosfaatverzadigde gronden (artikel 15, 6, van het decreet van 23 januari 1991, vervangen bij artikel 13 van het decreet van 20 december 1995); de Vlaamse Regering wordt gemachtigd om enkel aan de niet-gezinsveeteeltbedrijven beperkingen op te leggen met betrekking tot de hoeveelheid dierlijke mest, de wijze van afvoer en de maximale veestapel; enkel voor de gezinsveeteeltbedrijven wordt voorzien in de mogelijkheid van een volledige verplaatsing van een bestaande landbouwinrichting naar een nieuwe inrichting (artikel 34, 1, 3 en 5, van het decreet van 23 januari 1991, vervangen bij artikel 27 van het decreet van 20 december 1995); bij artikel 4 van het besluit van de Vlaamse Regering van 20 december 1995 tot uitvoering van de artikelen 33 en 34 van het decreet van 23 januari 1991 wordt een veel vrijer vergunningenbeleid ingevoerd voor de gezinsveeteeltbedrijven dan voor de niet-gezinsveeteeltbedrijven : enkel voor gezinsveeteeltbedrijven is nog een vergunning mogelijk voor een verandering met uitbreiding van de mestproductie (artikel 4, 2, 3°, a) tot e) van voormeld besluit) en alleen voor gezinsveeteeltbedrijven kan de exploitatie van een nieuwe inrichting gekoppeld worden aan de volledige stopzetting van de bestaande inrichting (artikel 4, 2, 2°, van voormeld besluit).

A.9.1.3. Het decreet heeft volgens artikel 2 ervan tot doel « de bescherming van het leefmilieu tegen de verontreiniging als gevolg van de produktie en het gebruik van meststoffen ».

Er kan niet worden ingezien hoe de notie « gezinsveeteeltbedrijf », zoals ze bij het aangevochten decreet is ingevuld, pertinent kan zijn ten aanzien van die doelstelling : de belasting voor het milieu wordt niet bepaald door het sociaal statuut van de exploitant, zijn inkomen of het al dan niet bestaan van eigendomsrechten op het vee en evenmin door het aandeelhouderschap of de organisatie van het bedrijf, indien de producent een rechtspersoon is.

Evenmin heeft de grootte van het bedrijf in termen van veebezetting enig effect op de milieuproblematiek in globo beschouwd. Ten aanzien van de totale hoeveelheid mest die het bestreden decreet als maximaal vooropstelt, is de weerslag op het milieu dezelfde, ongeacht of er nu weinig grotere bedrijven dan wel vele kleinere bedrijven zijn. Bij grotere bedrijven zijn een betere bezettingsgraad en meer investeringen in milieuvriendelijke technologieën mogelijk.

Ook de voorwaarde met betrekking tot de « mogelijkheid tot opbrenging van mest op de in aanmerking komende tot het bedrijf behorende cultuurgronden » is allerminst pertinent, aangezien de hinder voor het milieu dezelfde is, ongeacht of de gronden waar de mest wordt afgezet al dan niet tot het bedrijf behoren.

Tot slot zijn noch het aantal tewerkgestelde personeelsleden, noch de economische zelfstandigheid van het bedrijf pertinent ten aanzien van de problematiek van de mestoverschotten.

Uit wat voorafgaat blijkt dat de strengere behandeling van de niet-gezinsveeteeltbedrijven totaal irrelevant is voor de aanpak van de mestproblematiek. Reeds op het vlak van de beoordeling van de pertinentie van het criterium van onderscheid doorstaat het aangeklaagde verschil in behandeling de toetsing aan het gelijkheidsbeginsel dus niet.

A.9.1.4. Het onderscheid kan ook niet worden verantwoord als een « positieve discriminatie ». De decreetgever beoogde geenszins de feitelijke ongelijkheden uit het verleden weg te werken, maar de negatieve gevolgen van een toekomstige regeling te beperken ten aanzien van een bepaalde categorie van rechtsonderhorigen.

A.9.1.5. Voor zover in de parlementaire voorbereiding aanwijzingen te vinden zijn dat het decreet niet enkel milieudoelstellingen zou dienen zoals uitdrukkelijk gesteld in artikel 2 , maar ook door sociaal-economische motieven zou zijn ingegeven, moet worden opgemerkt dat het doel van het onderscheid minstens in de normatieve bepalingen zelf moet terug te vinden zijn, zo niet wordt een grondwetscontrole die is gebaseerd op een toetsing ten opzichte van de doelstelling van de maatregel onmogelijk. « Het doel op zich van een normatieve maatregel kan derhalve onmogelijk legitiem zijn wanneer deze bepaling zelf uitdrukkelijk stelt dat het doel ervan [de bescherming van] het milieu is, doch er geen eerbiediging van het gelijkheidsbeginsel mogelijk is zonder dat ook andere doeleinden worden nagestreefd, die in de normatieve bepaling zelf nergens worden vermeld. » Bovendien is de pertinentie van het gemaakte onderscheid tussen gezinsveeteeltbedrijven en niet-gezinsveeteeltbedrijven volledig zoek wanneer een verholen en niet in de norm zelf opgenomen doelstelling in aanmerking zou worden genomen.

A.9.1.6. Er moet een onderscheid worden gemaakt tussen de doelstellingen van de bestreden bepalingen, die milieugericht zijn, en de doelstellingen van het onderscheid tussen de bedrijven, die erop gericht zijn de sociaal-economische positie van de gezinsveeteeltbedrijven te verstevigen zonder dat er een verband is met de milieugerichte doelstellingen.

Aangezien « het doel van dit onderscheid zuiver sociaal-economisch is en niet milieugericht, alhoewel de bestreden maatregel het tegendeel voorhoudt, is meteen ook bewezen dat het doel onjuist is en derhalve niet legitiem, dat elke relevantie of pertinentie van het onderscheid tussen gezinsveeteeltbedrijven en niet-gezinsveeteeltbedrijven in milieuperspectief zoek is, en dat de ongelijke behandeling totaal niet proportioneel en dus kennelijk onredelijk is bij gebrek aan legitiem doel ».

Meteen is het bestreden decreet ongrondwettig, minstens de artikelen 2, 3, 4, 8, 9, 13 en 27 ervan.

Verzoekschrift in de zaak met rolnummer 978 A.9.2. Het eerste middel is geredigeerd als volgt : « Schending van artikelen 10 en 11 van de Gecoördineerde Grondwet waarin het grondwettelijk beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie vervat ligt;

Doordat artikel 2bis van het Nieuwe Mestdecreet uit hoofde van de bescherming van het leefmilieu tegen de verontreiniging door de produktie en het gebruik van mest een onderscheid in het leven roept tussen de gezinsveeteeltbedrijven en de niet-gezinsveeteeltbedrijven, waardoor alleen de gezinsveeteeltbedrijven kunnen genotificeerd worden met het oog op een minder strenge milieureglementering;

Terwijl eerstens het grondwettelijk beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie voorschrijft dat een verschil in behandeling tussen vergelijkbare categorieën een legitieme doelstelling moet dienen;

En terwijl alle aan de invoering van het onderscheid gezinsveeteeltbedrijf niet-gezinsveeteeltbedrijf ten grondslag liggende motieven hetzij helemaal niet onderbouwd zijn door stavingsstukken en/of wetenschappelijke gegevens, hetzij pertinent onjuist zijn, hetzij niet in de bevoegdheid van de Vlaamse decreetgever liggen, en dus onmogelijk tot een legitieme doelstelling kunnen leiden;

En terwijl een aantal motieven elke relevantie voor de nutriëntenuitstoot bij dierlijke produktie ontberen, en dus onmogelijk een legitieme doelstelling kunnen schragen;

En terwijl een aantal motieven voor de bevoordeling van gezinsveeteeltbedrijven slechts kunnen gelden voor één sector, maar nochtans geëxtrapoleerd worden naar alle sectoren, waardoor zij dus niet tot een legitieme doelstelling kunnen aanleiding geven;

Terwijl tweedens het grondwettelijk beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie voorschrijft dat een verschil in behandeling tussen vergelijkbare categorieën adequaat moet zijn om de hoofddoelstelling van de normering te bereiken;

En terwijl het onderscheid in geen enkel opzicht overeenstemt met de door de decreetgever beoogde bescherming van het leefmilieu tegen de verontreiniging door meststoffen;

Terwijl derdens het grondwettelijk beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie voorschrijft dat een verschil in behandeling tussen vergelijkbare categorieën redelijk verantwoord moet zijn in het licht van de doelstelling van de normering;

En terwijl het onderscheid niet evenredig is in het licht van de doelstelling bepaalde bedrijven op grond van sociaal-economische motieven te beschermen tegen de gevolgen van de strikte normen van milieubescherming. » Memorie van de Vlaamse Regering A.9.3.1. De meeste grieven zijn terug te brengen tot een middel dat de schending van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet aanvoert omdat het onderscheid tussen gezinsveeteeltbedrijven en niet-gezinsveeteeltbedrijven niet redelijk verantwoord zou zijn.

Meer bepaald zou het criterium van onderscheid niet pertinent zijn in het licht van de in artikel 2 van het decreet verwoorde doelstelling, namelijk de bescherming van het leefmilieu tegen de verontreiniging als gevolg van de productie en het gebruik van meststoffen.

A.9.3.2. De verzoekende partijen verliezen om te beginnen uit het oog dat het onderscheid tussen gezinsveeteeltbedrijven en niet-gezinsveeteeltbedrijven niet noodzakelijk dezelfde doelstelling moet dienen als het decreet in zijn geheel beschouwd.

Zoals in de fiscale wetgeving naast financiële doelstellingen ook andere motieven spelen, en zoals het Hof in zijn arrest nr. 35/95 van 25 april 1995 met betrekking tot het decreet van 14 juli 1993 tot oprichting van het Grindfonds en tot regeling van de grindwinning heeft aangenomen, kan in het kader van een regeling die in haar geheel genomen is ingegeven door de zorg voor het leefmilieu wel degelijk een onderscheid worden ingevoerd dat steunt op sociaal-economische motieven.

A.9.3.3. Dit neemt niet weg dat het criterium van onderscheid wel degelijk pertinent is in het licht van de milieudoelstelling.

Dat blijkt uit de memorie van toelichting bij het ontwerp van het bestreden decreet (Gedr. St., Vlaamse Raad, 1995-1996, nr. 148-1, p. 6) : het begrip gezinsveeteeltbedrijf werd ingevoerd om bedrijven met een familiaal karakter bepaalde voordelen te kunnen toekennen ten opzichte van grotere en geïntegreerde bedrijven, die potentieel grotere vervuilers zijn, doordat ze verhoudingsgewijs een groter mestoverschot teweegbrengen en, voornamelijk in de sectoren van de varkens- en de pluimveehouderij, door lokale concentratie milieuhinder meebrengen.Gezinsveeteeltbedrijven beantwoorden beter aan de voorwaarden van een duurzame landbouw. Binnen de varkenshouderij zijn vooral de gezinsveeteeltbedrijven gesloten bedrijven, die instaan voor zowel de voortbrenging van de biggen als het opfokken van de mestvarkens en waarvan « algemeen wordt aanvaard dat [zij] een betere rendabiliteit hebben, onder betere sanitaire voorwaarden werken en met gunstiger voederconversie waardoor de uitstoot van fosfaat gevoelig minder is ».

De Raad van State heeft hierover gezegd dat « in zoverre die vaststellingen aan de realiteit beantwoorden en aangetoond is dat de gereleveerde karakteristieken voor al de bedoelde bedrijven gelden, [...] bezwaarlijk betwisting [kan] rijzen over het objectieve, relevante en legitieme karakter van het aangewende criterium van onderscheid ».

Uit een studie van de Administratie van Land- en Tuinbouw van 13 september 1994, aangevuld door studies van mei en december 1995, blijkt dat er duidelijke sectorale verschillen bestaan tussen de mestproductie en -overschotten van gezinsveeteeltbedrijven en die van niet-gezinsveeteeltbedrijven : « zij zijn in de melkveesector 77 % van de bedrijven gezinsveeteeltbedrijven, die verantwoordelijk zijn voor 77 % van de fosfaatproduktie en 47 % van de mestoverschotten. In de gespecialiseerde varkensbedrijven zijn er slechts 17 % gezinsveeteeltbedrijven. De niet-gezinsveeteeltbedrijven zijn er verantwoordelijk voor 87 % van de fosfaatproduktie en -overschotten.

Alle landbouwbedrijven gezamenlijk beschouwd bestaan voor 75 % uit gezinsveeteeltbedrijven, die 64 % van de mestproduktie voor hun rekening nemen, doch slechts 46 % van de mestoverschotten ».

Voorts mag worden opgemerkt dat de hygiëne in de kleine bedrijven beter is dan in grote niet-gezinsveeteeltbedrijven. De verzoekende partijen wijzen op een verband tussen bedrijfsgrootte en minerale uitstoot op basis van cijfers die enkel op de varkenssector betrekking hebben en waarvan de wetenschappelijke juistheid in twijfel kan worden getrokken.

Uit een studie van W. Vandepitte blijkt « dat een mester van vleesvarkens die zijn biggen aankoopt 1,55 maal meer P2O5 uitstoot dan een gesloten bedrijf, en dit voor eenzelfde arbeidsinkomen. Bij het houden van vleesvarkens op contract ligt bij eenzelfde arbeidsinkomen de P2O5-uitstoot 4,64 maal hoger dan op een gesloten bedrijf ».

De kern van de zaak is dat voornamelijk de niet-grondgebonden, intensieve veehouderijen verantwoordelijk zijn voor het probleem van de mestoverschotten, wat door de verzoekende partijen niet wordt weerlegd. De voorwaarden om als gezinsveeteeltbedrijf « genotificeerd » te worden, steunen dan ook in de eerste plaats hierop, wat inzonderheid moge blijken uit de voorwaarden opgesomd in artikel 2bis, 2, 2°, (« Wat de veebezetting betreft ») en 3° (« Wat de mogelijkheid tot opbrenging van mest op de in aanmerking komende tot het bedrijf horende cultuurgronden betreft »).

A.9.3.4. Dat voor de gezinsveeteeltbedrijven gunstiger normen zijn aangenomen, is ook ingegeven door sociaal-economische doelstellingen.

Vooreerst is de regeling voor de gezinsveeteeltbedrijven ingegeven door de bedoeling de exploitatie van kleinschalige en minder draagkrachtige bedrijven niet op onredelijke wijze te bemoeilijken.

Vervolgens heeft het stimuleren van de gezinsveeteeltbedrijven een positieve weerslag op de tewerkstelling omdat die bedrijven arbeidsintensiever zijn dan in de integratielandbouw.

Ten slotte kan ook worden verwezen naar de typisch sociale kenmerken van de gezinsveeteeltbedrijven waarbij « niet zozeer gestreefd wordt naar winstmaximalisatie, maar wel naar de zogenaamde gezinsnutsmaximalisatie ».

Die sociaal-economische doelstellingen komen tot uiting in de voorwaarden opgesomd in artikel 2bis, 2, 1° (« Wat de producent betreft »), 4° (« Wat betreft de tewerkstelling van personeel ») en 5° (« Wat de economische zelfstandigheid van het bedrijf betreft »).

A.9.3.5. De discussie over de vraag of de maatregel als een vorm van positieve discriminatie verantwoord is, doet niet ter zake : te dezen is er geen sprake van een positieve discriminatie in de juiste betekenis van dat begrip. Het volstaat de verschillen in behandeling zonder meer te toetsen aan het gelijkheidsbeginsel.

Memorie van antwoord van de verzoekende partij in de zaak met rolnummer 974 A.9.4.1. Het onderscheid tussen gezinsveeteeltbedrijven en niet-gezinsveeteeltbedrijven is dermate alomtegenwoordig en decisief voor het decreet dat het met het decreet zelf kan worden gelijkgesteld.

Uiteraard moeten om die reden het doel van het decreet en het erin gemaakte onderscheid ook identiek zijn.

A.9.4.2. De vergelijking die de Vlaamse Regering maakt met de fiscale wetgeving, loopt mank. Te dezen wordt de rechtstak van de milieuwetgeving niet met het bestreden decreet vergeleken, maar het doel van het decreet met het doel van het onderscheid tussen bepaalde categorieën van bedrijven binnen dat decreet.

Ook de vergelijking met het decreet van 14 juli 1993 tot oprichting van het Grindfonds en tot regeling van de grindwinning gaat niet op.

A.9.4.3. In het verzoekschrift werd duidelijk aangetoond dat noch de begripsbepaling van de notie « gezinsveeteeltbedrijf », noch het verschil in behandeling tussen gezinsveeteeltbedrijven en niet-gezinsveeteeltbedrijven pertinent zijn ten aanzien van de milieuproblematiek in haar geheel beschouwd.

De door de Vlaamse Regering aangehaalde stukken, adviezen en publicaties brengen niets bij : de memorie van toelichting en de studie van de Administratie van Land- en Tuinbouw zijn eenzijdige stukken zonder enige garantie van objectiviteit; de Raad van State heeft uitdrukkelijk een voorbehoud geformuleerd : het criterium van onderscheid kan slechts verantwoord zijn in zoverre de vaststellingen aan de realiteit beantwoorden, wat uitdrukkelijk wordt betwist; de geciteerde percentages van fosfaatproductie en mestoverschotten zijn irrelevant. Enkel criteria berekend per dier kunnen enige betekenis hebben en het is niet aangetoond dat een dier afkomstig van een niet-gezinsveeteeltbedrijf een meer nadelige verhouding fosfaat-mestoverschot zou teweegbrengen, wel integendeel; indien het werkelijk de bedoeling was om de milieubelastende effecten van de veeteelt te beperken of terug te dringen, dan had men dat op een algemene wijze en zonder discriminerend onderscheid kunnen en moeten doen; noch de begripsbepaling van de notie « gezinsveeteeltbedrijf », noch het onderscheid tussen gezinsveeteeltbedrijven en niet-gezinsveeteeltbedrijven is pertinent ten aanzien van de milieudoelstelling en blijkbaar wordt in hoofdzaak een sociaal-economische doelstelling nagestreefd waarvan de pertinentie al evenmin is aangetoond en wordt betwist.

Memorie van antwoord van de verzoekende partijen in de zaak met rolnummer 978 A.9.5.1. De verzoekende partijen hebben reeds in hun verzoekschrift vastgesteld dat de Vlaamse Regering zowel sociale als milieutechnische oorzaken aanhaalde. Zij hebben vervolgens aangetoond dat in feite geen milieutechnische verantwoording kon worden gegeven.

Met de verwijzing naar het arrest van het Hof van 25 april 1995 inzake het grinddecreet lijkt ook de Vlaamse Regering aan te nemen dat het invoeren van de categorie van de gezinsveeteeltbedrijven niets met het leefmilieu te maken heeft. De situatie van de grindwinning, waarbij om milieuredenen werd beslist elke activiteit te beëindigen, is niet vergelijkbaar met die van de veeteelt, waarbij niet is beslist elke activiteit te beëindigen. Overigens bevat het arrest ook voor de verzoekende partijen gunstige passages.

A.9.5.2. Om de pertinentie van het onderscheid ten opzichte van het milieu aan te tonen, verwijst de Vlaamse Regering naar de passages uit de memorie van toelichting bij het ontwerp van decreet die de verzoekende partijen juist hebben bekritiseerd als ondeugdelijke uitgangspunten en onjuiste cijfergegevens.

De Vlaamse Regering verwijst naar een actualisering van de studie van de Administratie van Land- en Tuinbouw in december 1995. De decreetgever kon zich bij de voorbereiding van het nieuwe decreet onmogelijk gebaseerd hebben op de geactualiseerde studie.

Als volgens de Vlaamse Regering 75 pct. van de veehouderijen behoren tot de categorie van de gezinsveeteeltbedrijven en deze 64 pct. van de mestproductie (in P2O5) genereren, dan blijft de vraag welke gegevens de Minister hanteerde om in de Commissie te verklaren dat de 30 pct. grootste bedrijven verantwoordelijk zijn voor 50 pct. van de mestproductie (Gedr. St., Vlaamse Raad, 1995-1996, nr. 148-3, p. 11).

De Vlaamse Regering besluit op basis van de aangehaalde studies zelf dat er « duidelijke sectorale verschillen » bestaan. De verzoekende partijen klagen juist aan dat geen rekening is gehouden met de sectorale verschillen en dat de gehele regeling steunt op de situatie van één sector, meer bepaald de varkenshouderij.

Volgens de nieuwe gegevens van de Vlaamse Regering bestaat er een vrij nauwe band tussen het percentage betreffende het bedrijfstype en het percentage mestproductie en zijn er slechts vier sectoren waar het mestoverschot voornamelijk van niet-gezinsveeteeltbedrijven afkomstig is.

Uit de gegevens van de studie van december 1995 blijkt ook dat het zo gelauwerde archetype van het gezinsveeteeltbedrijf, met name het gesloten varkensbedrijf, in 1994 verantwoordelijk was voor 17 pct. van de totale mestproductie en 31 pct. van de mestoverschotten. De als archetype van het niet-gezinsveeteeltbedrijf in de varkenssector verguisde vleesvarkensbedrijven waren in 1994 verantwoordelijk voor 10 pct. van de totale mestproductie en 21 pct. van de mestoverschotten.

Ook de andere grafieken uit de studie van december 1995 tonen de ondeugdelijkheid aan van de veronderstelling van de decreetgever dat de niet-gezinsveeteeltbedrijven overmatig verantwoordelijk zouden zijn voor de mestoverschotten.

De Raad van State oordeelde dat het criterium van onderscheid maar kan worden aanvaard voor zover de vaststellingen aan de realiteit beantwoorden en aangetoond is dat de gereleveerde karakteristieken voor al de bedoelde bedrijven gelden. Op dat vlak falen de decreetgever en de Vlaamse Regering en het antwoord van de Vlaamse Regering toont aan dat de kritiek van de verzoekende partijen terecht was. De « kern van de zaak » volgens de Vlaamse Regering « dat voornamelijk de niet-grondgebonden, intensieve veehouderijen verantwoordelijk zijn voor de mestoverschottenproblemen », beantwoordt niet aan de realiteit.

Tot staving van de bewering dat de hygiëne in de kleine bedrijven beter is dan in grote niet-gezinsveeteeltbedrijven, beroept de Vlaamse Regering zich op de bespreking van W. Vandepitte, woordvoerder van de Boerenbond, van een onderzoek naar de varkensepidemie van 1990. Dit vormt een staal bij uitstek van het veralgemenen van een specifiek probleem. Voorts zijn de cijfers uit de studie Vandepitte gekoppeld aan het criterium « inkomen uit arbeid » en zeggen zij niets over de absolute fosfaatuitstoot van vleesvarkens. Uit een andere studie blijkt dat technisch goed uitgeruste, gemoderniseerde bedrijven met een zekere schaalgrootte zowel sociaal-economisch als milieutechnisch het best presteren.

A.9.5.3. Ook bij het aanhalen van de « sociaal-economische » doelstellingen worden zonder enige wetenschappelijke fundering algemene karakteristieken van kleinschaligheid, mindere draagkracht en beroepsactiviteit aangevoerd.

Eerst schrijft de Vlaamse Regering het gezinsveeteeltbedrijf uit de varkenssector het gesloten bedrijf een « betere rendabiliteit » toe, maar bij de sociaal-economische doelstellingen luidt het dat de gezinsbedrijven minder draagkrachtig, economisch zwakker zijn en « ten dode zouden zijn opgeschreven » als hen de gunstnormen zouden worden ontnomen.

Voor de « typisch sociale kenmerken » steunt de Vlaamse Regering op de visie van de Boerenbond die het familiaal bedrijf beschouwt als de meest aangewezen bedrijfsvorm voor land- en tuinbouw, terwijl volgens andere bronnen het gezinsbedrijf verouderd is en niet meer in staat is om de hedendaagse inspanningen inzake milieu en techniek te dragen.

A.9.5.4. De verzoekende partijen nemen er akte van dat de Vlaamse Regering, die bij de parlementaire voorbereiding van het decreet tot verantwoording van de begunstiging van de gezinsveeteeltbedrijven voortdurend sprak van een positieve discriminatie, in haar memorie aanvoert dat er van een positieve discriminatie in de juiste betekenis van dat begrip geen sprake is.

A.9.5.5. De Vlaamse Regering antwoordt niet op de stelling dat de dynamische aard van de notie gezinsveeteeltbedrijf, waarbij bedrijven van de ene naar de andere categorie kunnen overstappen, essentieel is voor de vaststelling van de onbestaanbaarheid met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.

Evenmin wordt geantwoord op het fundamentele bezwaar dat de vrijstellingen voor de gezinsveeteeltbedrijven zo verreikend en evolutief zijn dat de hoofddoelstelling van het mestdecreet volledig op de helling wordt gezet en uitgehold.

Ten aanzien van het tweede middel in de zaak met rolnummer 974 Verzoekschrift in de zaak met rolnummer 974 A.10.1. Artikel 2bis, 2, 2°, b), van het decreet van 23 januari 1991, ingevoegd bij artikel 3 van het decreet van 20 december 1995, schrijft volgende kwantitatieve maxima voor om in aanmerking te komen als gezinsveeteeltbedrijf : « in de varkenssector : voor een niet-gesloten varkenshouderij : 1.500 varkens ouder dan 10 weken in de melkveesector : 100 melkkoeien en het bijhorende jongvee in de pluimveesector : 70.000 stuks pluimvee ouder dan 3 weken. » Het onderscheid tussen respectievelijk de varkenssector, de melkveesector en de pluimveesector is evenwel irrelevant ten aanzien van de bestrijding van de mestoverschotten en de bescherming van het leefmilieu : de mestproductie van de voormelde veebezettingen is immers totaal verschillend.

Ook om die redenen dient het bestreden decreet geheel te worden vernietigd wegens schending van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.

Memorie van de Vlaamse Regering A.10.2. Ongeacht het uitgangspunt van de verzoekende partij over de kwantitatieve mestproductie van varkens en pluimvee, moet worden opgemerkt dat er tussen beide diersoorten een fundamenteel verschil bestaat op het stuk van de mestoverschotten : in de pluimveesector zijn er geen of minder problemen van mestafzet, omdat daar nog een markt voor bestaat.

Ten aanzien van het tweede middel in de zaak met rolnummer 978 Verzoekschrift in de zaak met rolnummer 978 A.11.1. « Schending van artikelen 10 en 11 van de Gecordineerde Grondwet waarin het grondwettelijk beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie vervat ligt, op zich beschouwd en in samenhang met artikel 6 van het Verdrag van 4 november 1950 tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, waarin het recht op toegang tot een onpartijdige rechter vervat ligt;

En schending van de bevoegdheidsverdelende regels, inzonderheid de materie van het landbouwbeleid die aan de federale wetgever toebehoort;

En schending van de bevoegdheidsverdelende regels, inzonderheid de materies van het handelsrecht, vennootschapsrecht en het burgerlijk recht die aan de federale wetgever toebehoren;

En schending van de bevoegdheidsverdelende regels, inzonderheid de vrijheid van handel en nijverheid vervat in artikel 6, 1, VI van de Bijzondere Wet op de hervorming van de instellingen van 8 augustus 1980;

Doordat eerstens artikel 2bis, 1, juncto artikel 2bis, 2, 1°, a), eerste streepje en artikel 2bis, 2, 1°, b), vijfde streepje, eerste substreepje van het Nieuwe Mestdecreet, bepaalde voorwaarden met betrekking tot het minimale arbeidsinkomen uit het bedrijf en de minimale arbeidsduur in het bedrijf oplegt aan de producent-natuurlijke persoon en aan de persoon die met de dagelijkse leiding van de rechtspersoon belast is om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden;

Doordat tweedens artikel 2bis, 1, juncto artikel 2bis, 2, 1°, a), derde streepje en b), vijfde streepje, derde substreepje voorwaarden m.b.t. de voedering en verzorging van andermans dieren als onderscheidingscriterium invoert om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden;

Doordat derdens artikel 2bis, 1, juncto artikel 2bis, 2, 1°, eerste streepje van het Nieuwe Mestdecreet de vorm van de rechtspersoon bepaalt waaronder een producent-rechtspersoon als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd kan worden;

Doordat vierdens artikel 2bis, 1, juncto artikel 2bis, 2, 1°, b), derde streepje van het Nieuwe Mestdecreet bepaalt dat alle vennoten van de producent-rechtspersoon natuurlijke personen dienen te zijn;

Doordat vijfdens artikel 2bis, 1, juncto artikel 2bis, 2, 1°, b), vierde streepje van het Nieuwe Mestdecreet vereist dat alle aandelen of deelbewijzen in een producent-rechtspersoon op naam moeten zijn om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden;

Doordat zesdens artikel 2bis, 1, juncto artikel 2bis, 2, zevende streepje van het Nieuwe Mestdecreet vereist dat alle zaakvoerders of bestuurders in een producent-rechtspersoon natuurlijke personen moeten zijn én zij deel moeten uitmaken van het gezin van de natuurlijke persoon die met het dagelijks bestuur is gelast;

Doordat zevendens artikel 2bis, 1, juncto artikel 2bis, 2, 1°, b), achtste streepje van het Nieuwe Mestdecreet van de producent-rechtspersoon vereist dat de rechtspersoon in de voorbije 5 jaar geen verklaring heeft afgelegd in verband met de notificatievoorwaarden van het gezinsveeteeltbedrijf die door de Mestbank als vals is beschouwd, bovenop de voorwaarde dat de persoon die met de dagelijkse leiding van de rechtspersoon is belast in de voorbije 5 jaar geen veroordeling heeft opgelopen wegens een valse verklaring in verband met de notificatievoorwaarden van het gezinsveeteeltbedrijf;

Doordat achtstens artikel 2bis, 1, juncto artikel 2bis, 2, 1°, b), c) en d) van het Nieuwe Mestdecreet bepaalde vereisten stelt aan de persoon die met de dagelijkse leiding is belast om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden;

Doordat negendens artikel 2bis, 1, juncto artikel 2bis, 2, 1°, a), b), c) en d) van het Nieuwe Mestdecreet bepaalt welke combinatiemogelijkheden als producent-meervoudige eigenaars mogelijk zijn om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te worden; Doordat tiendens artikel 2bis, 1, juncto artikel 2bis, 2, 2° van het Nieuwe Mestdecreet limieten vastlegt op het vlak van maximale veebezetting (uitgedrukt in aantal vergunde dieren) om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden;

Doordat elfdens artikel 2bis, 1, juncto artikel 2bis, 2, 3° van het Nieuwe Mestdecreet bepaalde voorwaarden oplegt m.b.t. de opbrenging van mest op bedrijfsgebonden cultuurgronden om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden;

Doordat twaalfdens artikel 2bis, 1, juncto artikel 2bis, 2, 4° van het Nieuwe Mestdecreet bepaalde voorwaarden oplegt m.b.t. de tewerkstelling van personeel op het bedrijf om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te worden;

Doordat dertiendens artikel 2bis, 1, juncto artikel 2bis, 2, 5° van het Nieuwe Mestdecreet bepaalde voorwaarden oplegt met betrekking tot de economische zelfstandigheid van het bedrijf om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te worden;

Terwijl eerstens de vereisten in verband met de arbeidstijd en het arbeidsinkomen uit het bedrijf als onderscheidingscriterium om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden, als onderscheidingscriterium niet redelijk verantwoord zijn t.a.v. een milieu-technische of sociaal-economische doelstelling;

Terwijl tweedens het verbod om dieren van anderen te voederen of te verzorgen als onderscheidingscriterium om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden, helemaal niet dienend is ten aanzien van de betrokken doelstelling;

Terwijl derdens het regelen van de vennootschapsvormen voor veeteeltbedrijven tot de federale bevoegdheid behoort en zich niet leent tot een gedifferentieerde regeling per gewest en de invoering van de vorm ' personenvennootschap ' voor veeteeltbedrijven een fundamentele weerslag heeft op de voorbehouden materie van het vennootschapsrecht;

En terwijl de invoering van het begrip ' personenvennootschap ' als onderscheidingscriterium om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden, niet objectief is t.a.v. het betrokken doel;

En terwijl de invoering van een burgerlijke vennootschap met rechtspersoonlijkheid als vennootschapsvorm voor veeteeltbedrijven tot de federale bevoegdheid behoort en zich niet leent tot een gedifferentieerde regeling per gewest en de invoering van deze vorm voor veeteeltbedrijven een fundamentele weerslag heeft op de voorbehouden materie van het burgerlijk recht;

En terwijl de invoering van een burgerlijke vennootschap met rechtspersoonlijkheid als vennootschapsvorm voor veeteeltbedrijven, geen objectief onderscheidingscriterium is t.a.v. de betrokken doelstelling;

En terwijl de vormen van rechtspersonen die in aanmerking komen om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden, niet dienend en manifest onevenredig zijn t.a.v. het betrokken doel;

En terwijl de vormen van rechtspersonen als onderscheidingscriterium om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden, een inbreuk [maken] op de vrijheid van handel en nijverheid zonder dat de noodzaak daartoe voorhanden is en geen evenredige uitoefening van de bevoegdheid inzake leefmilieu vormen;

En terwijl de verzekering van de voorwaarden door een statutaire bepaling voor zover mogelijk als onderscheidingscriterium om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden, in geen enkel opzicht objectief is t.a.v. de betrokken doelstelling;

En terwijl de eis dat de voorwaarden door een statutaire bepaling voor zover mogelijk verzekerd zouden worden als onderscheidingscriterium om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden, tot de federale bevoegdheid behoort en zich niet leent tot een gedifferentieerde regeling per gewest en de invoering van deze vorm voor veeteeltbedrijven een fundamentele weerslag heeft op de federale materie van het vennootschapsrecht;

Terwijl vierdens de vereiste waarbij alle vennoten van de producent-rechtspersoon uit natuurlijke personen [bestaan] om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden, manifest onevenredig is met de betrokken doelstelling en de vrijheid van vereniging inperkt, zonder dat de noodzaak daartoe aanwezig is;

Terwijl vijfdens de vereiste waarbij alle aandelen of deelbewijzen in een producent-rechtspersoon op naam dienen te zijn om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden, niet redelijk verantwoord is naar de betrokken doelstelling toe;

Terwijl zesdens de vereiste waarbij alle zaakvoerders of bestuurders in een producent-rechtspersoon natuurlijke personen moeten zijn én zij deel moeten uitmaken van het gezin van de natuurlijke persoon die met het dagelijks bestuur is gelast, om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden, niet dienend en onredelijk verantwoord is naar de betrokken doelstelling toe;

Terwijl zevendens de invoering van een bijkomende voorwaarde m.b.t. de juistheid van de verklaring voor de producent-rechtspersoon als onderscheidingscriterium om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden, in geen enkel opzicht redelijk verantwoord is t.a.v. de betrokken doelstelling;

En terwijl het recht op een onpartijdige rechter impliceert dat vergelijkbare categorieën dezelfde rechtsbescherming en toegang tot de rechter verdienen;

En terwijl de rechtspersonen-producenten blootgesteld worden aan administratieve willekeur die niet dezelfde rechtsbescherming en toegang tot de rechter vereist als voor natuurlijke personen, zodat er aan de zijde van de rechtspersonen een ongelijke behandeling is ten aanzien van hun recht tot een onpartijdige rechter;

Terwijl achtstens de persoon die met de dagelijkse leiding belast is als onderscheidingscriterium niet objectief is t.a.v. de betrokken doelstelling;

Terwijl negendens de Vlaamse decreetgever één categorie van producenten-meervoudige eigenaars uitsluit om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden, zonder dat een objectieve en redelijke verantwoording voorhanden is;

Terwijl tiendens de vereiste waarbij een maximumveebezetting gehanteerd wordt (uitgedrukt in het aantal vergunde dieren) om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden, niet dienend en niet redelijk verantwoord is vanuit milieutechnisch en sociaal-economisch standpunt;

Terwijl elfdens de grondgebondenheid van een bedrijf uit de melkveesector, de mestveesector, de varkenssector en de kalversector als onderscheidingscriterium om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te worden, niet dienend is t.a.v. de betrokken doelstelling;

En terwijl de algemene uitzondering op de grondgebondenheid voor de pluimveesector en de beperkte uitzondering voor de varkenssector als onderscheidingscriterium om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te worden, niet dienend is en onvoldoende rekening houdt met de feitelijke parallellismen en verschillen tussen de betrokken sectoren;

Terwijl twaalfdens de tewerkstelling van maximaal één betaalde, voltijdse arbeidskracht, extern aan het gezin, als onderscheidingscriterium om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden, niet dienend, zelfs tegenstrijdig, is t.a.v. de milieutechnische en sociaal-economische doelstelling en manifest disproportionele gevolgen heeft;

Terwijl dertiendens de vereiste inzake de eigendomstitel op het roerend kapitaal en het kapitaal onroerend door bestemming en inzake de eigendom of de pacht van de gebouwen als onderscheidingscriterium om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden, niet objectief en inadequaat is;

En terwijl de vereiste inzake de eigendomstitel op het roerend kapitaal en het kapitaal onroerend door bestemming en inzake de eigendom of de pacht van de gebouwen als onderscheidingscriterium om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden, de gezinsbedrijven financieringsinstrumenten ontzeggen die in de Belgisch economische en monetaire unie op wettige wijze worden aangeboden, zonder dat daartoe de noodzaak voor blijkt, laat staan dat deze beperking slechts voor het hoogst noodzakelijke zou worden opgelegd;

En terwijl de vermoedens van gebrek aan economische zelfstandigheid als onderscheidingscriteria om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden, niet objectief en dienend zijn ten aanzien van de betrokken doelstelling en evenmin redelijk verantwoord zijn, minstens leiden tot gevolgen die in patente wanverhouding staan tot de objectieven van de decreetgever;

En terwijl de vermoedens van gebrek aan economische zelfstandigheid als onderscheidingscriteria om als gezinsveeteeltbedrijf genotificeerd te kunnen worden, een inbreuk maken op de federale bevoegdheid inzake integratie in de landbouw, zonder dat de noodzaak daartoe blijkt;

En terwijl de uitzondering van de prijsgarantiecontracten voor de vermoedens van gebrek aan economische zelfstandigheid, niet dienend is voor de betrokken doelstelling, een onderscheid maakt tussen situaties die in een identieke positie t.o.v. de maatregelen zijn doelstelling staan en manifest onredelijk overkomt. » Memorie van de Vlaamse Regering A.11.2.1. Het middel klaagt de schending aan van het gelijkheidsbeginsel in samenhang met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, met « de bevoegdheidsverdelende regels, inzonderheid de materies van het handelsrecht, vennootschapsrecht en het burgerlijk recht die aan de federale wetgever toebehoren » en met « de vrijheid van handel en nijverheid ».

A.11.2.2. Het ontgaat de Vlaamse Regering in welk opzicht inbreuk zou worden gemaakt op het recht op behoorlijke rechtsbedeling gewaarborgd door artikel 6 van het voormelde Europees Verdrag.

A.11.2.3. In zoverre het middel een schending van de bevoegdheidsregels aanvoert, mist het feitelijke grondslag, aangezien de bestreden bepalingen geen handels-, vennootschaps- of burgerlijke regeling treffen.

De decreetgever gebruikt wel criteria uit het vennootschapsrecht en uit het burgerlijk recht, naast andere feitelijke en juridische criteria waarvan de « notificatie » als gezinsveeteeltbedrijf afhankelijk is, maar daarmee wordt niet wetgevend opgetreden in de bevoegdheidssfeer van een andere wetgever.

Die criteria dragen bij tot het begrip « gezinsveeteeltbedrijf », dat op zijn beurt bijzonder pertinent is in het licht van de doelstelling van het mestdecreet in zijn geheel beschouwd en van dat onderscheid op zich.

A.11.2.4. Wat de vrijheid van handel en nijverheid betreft heeft het Hof reeds in zijn arrest nr. 55/92 van 9 juli 1992 met betrekking tot het mestdecreet van 1991 gezegd en in latere arresten herhaald dat die vrijheid niet onbeperkt is en dat het voor een behoorlijke regeling van de milieuverontreiniging door meststoffen aannemelijk is dat de decreetgever de betrokken personen en ondernemingen een aantal dwingende verplichtingen oplegt met betrekking tot inventarisatie, vervoer, verhandeling, ook indien daardoor de vrijheid van handel niet onevenredig wordt beperkt.

Hiervoor werd uiteengezet dat de ongelijkheid van behandeling tussen gezinsveeteeltbedrijven en niet-gezinsveeteeltbedrijven en de voor dat onderscheid gehanteerde criteria precies door het evenredigheidsbeginsel zijn ingegeven.

Voorts moet de grote verscheidenheid aan individuele situaties van personen noodzakelijk worden opgevangen in categorieën die slechts op vereenvoudigende en benaderende wijze met de werkelijkheid overeenstemmen.

Memorie van antwoord van de verzoekende partijen in de zaak met rolnummer 978 A.11.3.1. De Vlaamse Regering laat na in detail te antwoorden op elk van de twaalf onderdelen van het middel. Zo is er geen antwoord op de vraag naar de verantwoording van het verbod op voederen of verzorgen van andermans dieren, noch op de vraag waarom een gezinsveeteeltbedrijf bestaande uit een combinatie van natuurlijke en rechtspersonen onmogelijk is.

A.11.3.2. De Vlaamse Regering zegt dat het haar ontgaat hoe er een onderscheiden regeling inzake het recht op een behoorlijke rechtsbedeling zou ontstaan. Nochtans kan een rechtspersoon uitgesloten worden van « notificatie » louter omdat de Mestbank zijn verklaring als vals beschouwt, terwijl een natuurlijke persoon enkel kan worden uitgesloten na een rechterlijke veroordeling.

A.11.3.3. Volgens de Vlaamse Regering is de decreetgever niet wetgevend opgetreden inzake handels-, vennootschaps- of burgerlijk recht.

De verzoekende partijen hadden twee hypothesen geopperd : ofwel heeft de decreetgever een nieuwe rechtspersoon gecreerd, ofwel een arbitrair of niet-pertinent criterium van onderscheid ingevoerd.

De verzoekende partijen zien in dat de decreetgever niet heeft willen reguleren op het vlak van de vennootschapsvormen. Hun kritiek over het gebruik van arbitraire « notificatievoorwaarden » wint dan evenwel aan kracht en blijft onbeantwoord.

A.11.3.4. Wie zich afvraagt waarom een bedrijf in het ene geval wel en in het andere niet als gezinsveeteeltbedrijf « genotificeerd » kan worden, blijft in het ongewisse. Het volstaat niet te zeggen dat de criteria « bijdragen » tot het begrip gezinsveeteeltbedrijf. Ook de respectieve criteria moeten worden beoordeeld in het licht van de grondwettelijke beginselen.

Voor de meeste voorwaarden voor « notificatie » bieden noch de parlementaire voorbereiding, noch de Vlaamse Regering enige verantwoording.

Ten aanzien van het derde middel in de zaak met rolnummer 978 Verzoekschrift in de zaak met rolnummer 978 A.12.1. « Schending van artikel 10 en 11 van de Gecoördineerde Grondwet waarin het grondwettelijk beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie vervat ligt, op zich en in combinatie met het recht op eigendom en het rustig genot daarvan, de vrijheid van contracteren en de vrijheid van handel en schending van de bevoegdheidsverdelende regels tussen de federale staat en de gewesten, inzonderheid m.b.t. het landbouwbeleid;

Doordat eerstens artikel 2bis, juncto artikel 2, tweede alinea, 11° van het Nieuwe Mestdecreet een onderscheiden, gunstigere behandeling instelt voor bepaalde gezinsveeteeltbedrijven met betrekking tot de in aanmerking komende tot het bedrijf behorende oppervlakte cultuurgronden;

Doordat tweedens artikel 2bis, juncto artikel 8, 1, 3°, b) van het Nieuwe Mestdecreet een onderscheiden, gunstigere behandeling instelt voor gezinsveeteeltbedrijven met betrekking tot de mesttransportprocedure in het kader van de burenregeling;

Doordat derdens artikel 2bis, juncto artikel 8, 1, 3°, c) van het Nieuwe Mestdecreet een onderscheiden, gunstigere behandeling instelt voor gezinsveeteeltbedrijven met betrekking tot de mesttransportprocedure voor een transport naar een verzamelpunt, een bewerkingseenheid of een verwerkingseenheid;

Doordat vierdens artikel 2bis, juncto artikel 8, 2 van het Nieuwe Mestdecreet de Vlaamse regering machtigt om een onderscheiden, gunstigere behandeling in te stellen voor gezinsveeteeltbedrijven met betrekking tot de mesttransportprocedure in het kader van een transport door een erkend mestvoerder;

Doordat vijfdens artikel 2bis, juncto artikel 9, 2, eerste alinea, 1° en tweede alinea, 1° van het Nieuwe Mestdecreet de Vlaamse regering machtigt om een onderscheiden, zwaardere behandeling in te stellen voor niet-gezinsveeteeltbedrijven met betrekking tot de afzet van mestoverschotten in bepaalde gemeenten;

Doordat zesdens artikel 2bis, juncto artikel 9, 3, eerste alinea, 1° van het Nieuwe Mestdecreet de Vlaamse regering machtigt om een onderscheiden, zwaardere behandeling in te stellen voor niet-gezinsveeteeltbedrijven met betrekking tot de gehele of gedeeltelijke verwerking of export van hun dierlijke mest;

Doordat zevendens artikel 2bis, juncto artikel 15, 2, tweede alinea van het Nieuwe Mestdecreet een onderscheiden, gunstigere behandeling instelt voor gezinsveeteeltbedrijven met betrekking tot de ontheffing van het bemestingsverbod in bosgebieden, natuurgebieden, natuurontwikkelingsgebieden of natuurreservaten;

Doordat achtstens artikel 2bis, juncto artikel 15, 5, negende alinea van het Nieuwe Mestdecreet een onderscheiden, gunstigere behandeling instelt voor gezinsveeteeltbedrijven met betrekking tot de aankoopverplichting in hoofde van het Vlaamse Gewest van bepaalde bebouwde en onbebouwde percelen die in bosgebied, natuurgebied, natuurontwikkelingsgebied en natuurreservaat liggen;

Doordat negendens artikel 2bis, juncto artikel 15, 6 van het Nieuwe Mestdecreet een onderscheiden, gunstigere behandeling instelt voor gezinsveeteeltbedrijven met betrekking tot de bemesting van gronden in fosfaatverzadigde gebieden;

Doordat tiendens artikel 2bis, juncto artikel 33, 1, derde en vierde alinea van het Nieuwe Mestdecreet bij de door de Vlaamse regering vastgestelde overschrijding van de difosforpentoxyde- en stikstofmaxima de Vlaamse regering machtigt om een onderscheiden, gunstigere behandeling in te stellen voor gezinsveeteeltbedrijven met betrekking tot het toekennen van bepaalde milieuvergunningen na de publicatiedatum van de door de Vlaamse regering vastgestelde overschrijding van de difosforpentoxyde- en stikstofmaxima en bij de hierboven vastgestelde overschrijding ingevolge beslissingen tussen 15 mei 1992 en 1 januari 1996 de Vlaamse regering machtigt om een onderscheiden, zwaardere behandeling in te stellen voor niet-gezinsveeteeltbedrijven door in te grijpen op bestaande vergunningen of bepaalde beperkingen op te leggen aan deze bedrijven;

Doordat elfdens artikel 2bis, juncto artikel 34, 1 en 2 van het Nieuwe Mestdecreet de Vlaamse regering machtigt om een onderscheiden, zwaardere behandeling in te stellen voor niet-gezinsveeteeltbedrijven door het opleggen van bepaalde beperkingen m.b.t. de hoeveelheid geproduceerde mest, de wijze van afvoer en de maximale grootte van de veestapel;

Doordat twaalfdens artikel 2bis, juncto artikel 34, 3, 2°, 3° en 4° en 5 van het Nieuwe Mestdecreet een onderscheiden, gunstigere behandeling instelt voor gezinsveeteeltbedrijven m.b.t. het verlenen van bepaalde milieuvergunningen;

Terwijl eerstens het verschil in behandeling tussen bepaalde gezinsveeteeltbedrijven en de andere veeteeltbedrijven met betrekking tot de in aanmerking te nemen tot het bedrijf behorende cultuurgronden een legitiem doel moet dienen;

En terwijl het verschil in behandeling tussen bepaalde gezinsveeteeltbedrijven en de andere veeteeltbedrijven impertinent is t.a.v. de betrokken milieudoelstelling;

En terwijl het verschil in behandeling tussen bepaalde gezinsveeteeltbedrijven en de andere veeteeltbedrijven onredelijk is t.a.v. de betrokken milieudoelstelling;

En terwijl het verschil in behandeling de andere veeteeltbedrijven met een verdoken onteigening confronteert, hen onnodig beperkt in hun vrijheid tot contracteren en hun vrijheid van handel en nijverheid onmogelijk maakt;

En terwijl het verschil in behandeling tussen bepaalde gezinsveeteeltbedrijven en de andere veeteeltbedrijven tot een landbouwhervorming leidt, waarvoor de Vlaamse decreetgever onbevoegd is;

Terwijl tweedens het verschil in behandeling tussen gezinsveeteeltbedrijven en de andere veeteeltbedrijven m.b.t. de transportregeling in het kader van de burenregeling een legitiem doel moet dienen;

En terwijl het verschil in behandeling tussen gezinsveeteeltbedrijven en de andere veeteeltbedrijven impertinent is t.a.v. de betrokken milieudoelstelling;